Patient Evaluation, Diagnosis, and Differential Diagnosis

Voor een juiste diagnose moet worden gezocht naar een geschiedenis van blootstelling van een patiënt aan T. cruzi, als gevolg van reizen naar een endemisch gebied of bloedtransfusie. Een juiste selectie van tests maakt in de meeste gevallen een definitieve parasitologische diagnose mogelijk.

In het acute stadium is direct microscopisch onderzoek van geanticoaguleerd vers bloed of een buffy coat preparaat voor beweeglijke trypanosomen de belangrijkste procedure. Parasieten moeten worden bevestigd in een gekleurd preparaat zoals dikke bloedfilms, buffy coat, en het sediment na centrifugeren van het supernatans van gestold bloed. Bloed kan ook worden gekweekt op Nicolle-Novy-McNeal (NNM) medium en geïnoculeerd bij laboratoriummuizen of ratten. Biopsieën van lymfeklieren of skeletspieren komen ook in aanmerking voor kweek of histologisch onderzoek. In het chronische stadium kan de parasiet alleen worden opgespoord door kweek of xenodiagnose.18,22

Xenodiagnose is een procedure waarbij gebruik wordt gemaakt van de vector, die fungeert als een biologisch kweekmedium, voor het opsporen van T. cruzi infectie bij de mens. Niet-geïnfecteerde in het laboratorium opgekweekte nimfen van triatomines worden in een cilindrische pot geplaatst, afgedekt met een stuk gaas, en aangebracht op het huidoppervlak (bovenste ledemaat), ondersteund door een armband. Deze triatomines, die gedurende de voorafgaande 3-4 weken niet waren gevoed, blijven ongeveer 30 minuten op het huidoppervlak, worden gezwollen, en worden vervolgens in entomologische laboratoriumomstandigheden gehouden. Na ongeveer 30 dagen worden de uitwerpselen van de insecten microscopisch onderzocht op bewegende T. cruzi trypomastigoten. Xenodiagnose is nuttig gebleken voor de evaluatie van parasitemie en de relatie daarvan met klinische condities van Chagas ziekte. Het wordt ook beschouwd als een efficiënte diagnostische methode voor T. cruzi in de bloedbaan, en is vooral nuttig bij chronische chagasische infectie.38

Serologisch onderzoek is over het algemeen niet nodig voor de diagnose van acute ziekte. Antilichamen van de IgM-klasse zijn gewoonlijk verhoogd in het begin van de acute fase, maar worden vervangen door IgG-antilichamen naarmate de ziekte vordert. Vals-positieve reacties kunnen optreden in aanwezigheid van leishmaniasis of T. rangeli (een niet-pathogene parasiet die bij de mens in Centraal-Amerika voorkomt). Andere laboratoriumtests kunnen lymfocytose, een verhoogde bezinkingssnelheid of voorbijgaande electrocardiografische afwijkingen aantonen. In bepaalde streken van Zuid-Amerika kan radiologisch onderzoek een hartvergroting aantonen met karakteristieke apicale aneurysma’s, megaesophagus, of megacolon.

De diagnose van de chronische ziekte van Chagas is moeilijk, omdat ze berust op klinisch oordeel bij het uitsluiten van andere oorzaken van hart- of gastro-intestinale aandoeningen, evenals het aantonen van antilichamen tegen T. cruzi. Xenodiagnose is zeer nuttig, maar vergelijking tussen verschillende serologische tests is nodig om de infectie te bevestigen, omdat de parasitemie in dit stadium karakteristiek laag is. De belangrijkste serologische tests voor T. cruzi infectie zijn indirecte hemagglutinatie, indirecte immunofluorescentie, immunoenzymatische (ELISA), directe agglutinatie met 2-mercaptoethanol (DA-2ME), en complementbindingsreactie (Guerreiro-Machado-reactie). Een positieve reactie bij ten minste twee van de genoemde tests stelt de arts in staat de chagasische etiologie te bevestigen.39

Nu wordt in het chronische stadium PCR gebruikt om de parasiet in bloedmonsters op te sporen. Western blot is een andere veelbelovende techniek voor de toekomstige diagnose van de ziekte van Chagas.21,39

De acute ziekte van Chagas moet worden onderscheiden van andere systemische infecties zoals buiktyfus, viscerale leishmaniasis, schistosomiasis, mononucleosis, toxoplasmose, en dengue koorts. Romaña’s teken moet worden onderscheiden van andere oorzaken van unilateraal orbitaal oedeem zoals een reactie op een insectenbeet, trauma, of orbitale cellulitis. Congenitale T. cruzi infecties lijken erg op congenitale toxoplasmose, cytomegalic inclusion disease, en syfilis. Chagasische myocardiopathie lijkt op postpartum, alcoholische, en fibrotische myocardiopathie. Chagasische meningoencefalitis kan onderscheiden worden van toxoplasmose door de grote hoeveelheid parasieten in de CSF. De waarde van positieve serologische bevindingen voor T. cruzi in de differentiële diagnose van zowel hart- als megadisease zal afhangen van de prevalentie van antilichamen in de algemene bevolking.