Toen Henry David Thoureau de bossen van Walden introk, zei hij dat hij wilde leren om bewust te leven. Hij beweerde dat hij “het tonicum van de wildernis nodig had” en dat “we nooit genoeg van de natuur kunnen hebben”. Nu het officieel lente is en de bossen weer tot leven komen, kan het nuttig zijn om het gevoel van Waldeinsamkeit te herontdekken. Het gevoel dat je krijgt als je helemaal alleen in het bos loopt met de wonderen der natuur overal om je heen, dat is Waldeinsamkeit.

Waldeinsamkeit bestaat uit twee woorden: Wald betekent bos, en Einsamkeit betekent eenzaamheid of eenzaamheid.

Het is het gevoel van alleen zijn in het bos, maar het zinspeelt ook op een verbondenheid met de natuur. Het gevoel speelt een grote rol in religie. Het afleggen van materiële bezittingen is vaak een voorwaarde om toe te treden tot een orde van monniken of priesters. Deze daad wordt monnikendom genoemd. Het christendom kent een lange traditie van heiligen die op het land leven en Waldeinsamkeit nastreven. Een beroemd voorbeeld is St. Trudpert, die een stuk land in het Zwarte Woud kreeg en zich daar in een eenvoudige kerk terugtrok in eenzaamheid, omringd door de natuur. Bovenstaande foto is genomen in de abdij van St. Trudpert.

De eenzaamheid van de wildernis als motief komt zowel in de religie als in de literatuur veelvuldig voor. De hele literaire stroming die bekend staat als de Romantiek (1800-1850) draait om de terugkeer naar de natuur en het deel worden van de ongetemde natuur. In Duitsland beeldden auteurs en kunstenaars individuen af die werden gekweld door de glorie van de natuur. Auteurs uit deze stroming waren onder meer E.T.A. Hoffmann, de gebroeders Grimm, en Heinrich von Kleist. Het woord Waldeinsamkeit behoort tot deze stroming; het beschrijft niet alleen een gevoel, maar een heel motief in de romantische literatuur. Ludwid Tieck, een bekend romantisch Duits auteur, componeerde eens een ode aan Waldeinsamkeit in zijn verhaal Fair Eckbert :

“Waldeinsamkeit, “Woodland Solitude

Wie liegst du weit! Ik verheug mij in U

O dich gereut, Morgen als heden

Einst mit der Zeit. – Voor eeuwig en altijd

Ach einzige Freud Oh hoe ik geniet,

Waldeinsamkeit!” Woodland Solitude!”

Het bos, zo lijkt het, is de plek om de eenzaamheid van je bestaan te overpeinzen – of misschien gewoon om wat frisse lucht te krijgen. Hoe dan ook, de lente is begonnen, dus is het tijd voor wat Waldeinsamkeit!