Als we kijken naar Rafa Nadal op klei, zijn er een paar belangrijke punten die hem beter maken dan alle anderen. Een daarvan is beweging en atletisch vermogen. Een ander is techniek; zijn vermogen om een schot vorm te geven, zijn verdedigende vaardigheden, en zijn kennis over wanneer aan te vallen en wanneer te verdedigen. Maar mentaliteit is waarschijnlijk het meest cruciale voor een gravel speler als Rafa – geduld hebben en weigeren te missen.

Deze factoren zijn de hoeksteen van Rafa’s succes en geven hem een aura van onoverwinnelijkheid. Iedereen die tegen hem speelt, weet dat hij geen vrije punten krijgt – dat hij alles op de baan zal moeten laten om hem te verslaan – omdat hij het beste uithoudingsvermogen heeft van alle tennissers.

Rafa heeft ook het voordeel dat hij linkshandig is. Als hij rechtshandig was geweest met dezelfde speelstijl, zou hij spelers als Roger Federer niet hebben gedomineerd op de manier waarop hij dat heeft gedaan.

GERELATEERD: Nadal, Djokovic gedwongen om te vechten

Zijn linkshandigheid helpt om de baan te openen, en dat voordeel wordt nog duidelijker op klei, waar hij zware korte ballen over de baan kan meppen of de bal hoog kan laten opspringen naar de enkelhandige backhand. Het is een enorme troef voor hem geweest, en een van de sleutels tot zijn dominantie op die ondergrond.

We noemen Rafa een kleispecialist, maar de betekenis van het zijn van een ‘specialist’ is niet zo acuut als het misschien 20 jaar geleden was. Het spel is neutraler geworden op alle ondergronden.

Dat gezegd hebbende, tennis op gravel is nog steeds als een schaakspel. Je hebt altijd een strategie nodig om je tegenstander te verslaan, en als je hem op een bepaalde manier niet verslaat, moet je uitvinden waar zijn zwakke punten liggen en je spel veranderen – daar komt het geduld en de spelontwikkeling om de hoek kijken.

Het klinkt vanzelfsprekend, maar graveltennisspecialisten komen uit gravellanden – daar begint de spelontwikkeling van een speler. Als we het over ontwikkeling hebben, in AustraliÔ hebben we nu meer gravelbanen voor kinderen om op te trainen en te leren over aanval en verdediging. Maar van oudsher zijn Australische spelers altijd agressief geweest en komen ze naar voren vanwege de snellere ondergronden (hard en gras) waarop ons spel is ontwikkeld.

GERELATEERD: Masur – Uitgeputte Djokovic op zoek naar shake-up

Als speler die de voorkeur geeft aan snellere banen, duurde het vroeger zes tot acht weken voordat ik mijn beste tennis begon te spelen op gravel (ik kwam daar meestal net aan toen het seizoen ten einde liep). Ik hield ervan om punten op te bouwen, maar ik moest werken aan meer vorm op mijn forehand, meer een kick serve dan een slice, en meer dieptecontrole op mijn backhand. En dat allemaal voordat we het over geduld kregen. Daarin ligt het feit dat ik als jonge speler niet de ontwikkeling op het oppervlak heb gehad. Ik speelde er graag op, maar voor mij was het de moeilijkste ondergrond om het goed te doen.

Ik schreef een paar weken geleden (voor het kleiseizoen begon) dat ik dacht dat Rafa Roland Garros zou winnen en ik ben er nu nog meer van overtuigd dat hij dat zal doen. Er zullen mensen zijn die hem uitdagen – ik denk dat Wawrinka eruit springt als een gevaarlijke speler, en misschien komt Novak naar Roland Garros met minder druk op hem zodat hij wat meer kan vrijuit gaan. Maar, voor mij, is Rafa de onbetwiste favoriet.