Tijd doorbrengen op een fietszadel, dat in verband is gebracht met erectiestoornissen bij mannen, kan ook een gevaar zijn voor de seksuele gezondheid van een vrouw, zo blijkt uit een nieuwe studie.

Veel vrouwen die fietsen of spinning lessen volgen zijn bekend met de gevoelloosheid die soms kan optreden bij het zitten op een traditioneel fietszadel. Fietszadels zijn zo ontworpen dat het lichaamsgewicht meestal op de neus van het zadel rust, wat zenuwen en bloedvaten in het genitale gebied kan samendrukken. Bij mannen verhoogt dit het risico op erectiestoornissen, iets dat is gedocumenteerd in studies van mannelijke politieagenten op fietspatrouille.

Maar vrouwelijke fietsers zijn niet zo nauwkeurig bestudeerd. Uit een studie van onderzoekers van Yale in 2006 bleek dat vrouwelijke fietsers minder genitale sensatie hadden in vergelijking met een controlegroep van vrouwelijke hardlopers. Als gevolg hiervan zijn sommige wetenschappers van mening dat vrouwelijke fietsers waarschijnlijk een vergelijkbaar risico lopen op seksuele problemen als mannelijke fietsers. In de laatste studie probeerden de Yale-onderzoekers te bepalen of er specifieke factoren zijn die pijn en gevoelloosheid bij vrouwelijke wielrenners beïnvloeden. Achtenveertig vrouwen namen deel aan de studie, elk een consequente fietser die minimaal 10 mijl per week fietste, maar meestal veel meer. De onderzoekers monteerden de fietsen van de vrouwen op een stationaire machine in hun lab en observeerden de fietshoudingen van de vrouwen. Het was de positie van het stuur die het meeste effect leek te hebben. Vrouwen op fietsen met een stuur dat lager stond dan hun zadel ondervonden meer druk in een gebied van zacht weefsel dat het perineum wordt genoemd, en hadden een verminderd gevoel in de bekkenbodem.

De onderzoekers ontdekten dat hoe lager het stuur staat ten opzichte van het zadel, hoe meer een vrouw naar voren moet leunen, waardoor ze gedwongen wordt een groter percentage van haar lichaamsgewicht op het perineum te zetten. Dit probleem doet zich vooral voor wanneer een fietser naar voren leunt, haar rug plat legt en haar handen op de “drop bars” van een race- of baanfiets legt voor een meer aerodynamische positie.

“We laten in feite zien dat er mogelijk aanpasbare risicofactoren zijn die geassocieerd zijn met vrouwelijke fietsers,” zei Dr. Marsha K. Guess, een auteur van de studie en een assistent-professor in de verloskunde, gynaecologie en reproductieve wetenschappen aan de Yale School of Medicine. “Dit stelt ons beter in staat om rijders voor te lichten over veilige rijpraktijken die daadwerkelijk gunstig kunnen zijn voor het verminderen van druk en verlies van gevoel in de bekkenbodem.”

De bevindingen, online gepubliceerd in The Journal of Sexual Medicine, helpen verder licht te werpen op de problemen waarmee vrouwelijke rijders worden geconfronteerd, maar meer studie is nodig.