wit lood, zware, witte stof, giftig, onoplosbaar in water, op grote schaal gebruikt als wit pigment en basis in verven. Het is een van de oudste door de mens gebruikte verfpigmenten. Chemisch gezien is het basisch loodcarbonaat, een mengsel van loodcarbonaat en loodhydroxide. Het wordt op verschillende manieren bereid. Voor gebruik in verf wordt het eerst vermalen tot een fijn poeder en vermengd met lijnolie. De dekkracht is groter dan die van de meeste andere witte pigmenten, maar het gebruik ervan heeft bepaalde nadelen. Het reageert met waterstofsulfide en sommige andere zwavelverbindingen in de atmosfeer, waarbij het lood zich met de zwavel verbindt tot loodsulfide, een donkere substantie. In verven die met loodwit zijn gemaakt, ontstaat na enige tijd een kalkachtige film. Wit lood is uiterst giftig en schilders die het gebruiken krijgen vaak schilderskoliek (zie loodvergiftiging) omdat zij te veel lood in het lichaam opnemen. Wit lood wordt ook gebruikt voor het maken van stopverf en bij de vervaardiging van bepaald aardewerk. Gesublimeerd loodwit is het basische loodsulfaat vermengd met loodoxide en zinkoxide; het wordt ook gebruikt als wit pigment. Wit lood wordt vaak versneden met bariet.