Winterwezel
Dit schattige, pluizige dier is ook een snelle, felle jager.
Het harige dier hierboven springt door de sneeuw en weet hoe hij moet overleven in een winterse wereld. De hermelijn (STOHT), ook wel kortstaartwezel genoemd, leeft in delen van Europa, Azië en Noord-Amerika. Dit kleine zoogdier is een nauwe neef van dassen, otters, fretten, en veelvraten.
Sommige hermelijnen leven in besneeuwde gebieden. In de winter, verliezen deze hermelijnen hun bruine vacht en groeien ze met een witte vacht. Door zich te vermengen met de sneeuw kunnen ze zich beter verbergen voor grotere roofdieren, zoals vossen of haviken. Wanneer hermelijnen hun witte vacht dragen, noemen mensen ze soms hermelijn (UR-mun).
Hermelijnen die leven waar weinig of geen sneeuw ligt, blijven altijd bruin, of het nu midden in de zomer is of hartje winter. Maar zelfs daar, krijgen ze een warmere vacht in de winter. In alle seizoenen, houden hermelijnen die leuke zwarte punt aan hun staart. Zo kun je ze onderscheiden van andere soorten wezels!
GESOREN OM TE JAGEN
De hermelijn is geen groot dier (slechts een meter lang, van neus tot staartpunt). Maar hij heeft een GROTE eetlust. De hermelijn is een carnivoor, of vleeseter, en eet het liefst knaagdieren, waaronder muizen of woelmuizen. Maar hij schrikt er niet voor terug om op dieren te jagen die veel groter zijn dan hijzelf, zoals konijnen. Hij eet ook babyvogels en eieren, en vis.
Het lange, slanke, buigzame lichaam van de hermelijn stelt hem in staat zich in en uit gaten in de grond (holen) en tussen rotsen te wringen. Zijn goed gezichtsvermogen en reukzin helpen hem ook voedsel te vinden. Hij beweegt snel en, in tegenstelling tot andere wezels, springt hij als hij rent.
Soms slingert een hermelijn zijn lichaam in het rond in een gek soort dans. Wetenschappers weten niet waarom hij dit doet. Het kan de hermelijn helpen zijn prooi te vangen. Een konijn zou kunnen pauzeren om te kijken naar een hermelijn die zijwaarts en achterwaarts springt en zijn rug kromt. (Zou jij dat niet doen?) De hermelijn zou dan op het konijn kunnen springen tijdens die kleine pauze. Maar de hermelijn kan ook gewoon speels zijn. Of hij kan ziek zijn en niet in staat om zijn gedrag te controleren.
Huisvesting
Mannelijke hermelijnen heten jakhalzen, en vrouwtjes heten juffers (ja, net als in het kinderrijmpje). Hertjes en hertjes delen geen holen, maar leven wel in elkaars buurt. Baby hermelijnen worden jongen genoemd, en gewoonlijk worden er 6 tot 9 jongen tegelijk geboren bij elke moeder.
Een hermelijn kan verschillende holen hebben, maar graaft niet zijn eigen hol. In plaats daarvan gebruikt hij die van de knaagdieren en andere dieren die hij doodt. Om de koude buiten te houden, zal een hermelijn soms de vacht van zijn prooi gebruiken om de wanden van het hol te bekleden. Wanneer hij niet in een hol of hol zit, kan hij beschutting vinden in rottende boomstammen, hooibergen, steenstapels of stenen muren.
Honderden jaren lang hebben mensen hermelijnen gedood om hun witte wintervacht te gebruiken voor kleding. In feite was het bont in Europa een teken van koninklijkheid en hoge status. Maar dit gebeurt tegenwoordig niet veel meer. En wetenschappers denken niet dat hermelijnen in gevaar zijn om zeldzaam te worden. Dus, als we geluk hebben, zal de pittige hermelijn altijd in het wild blijven bestaan!