William Cooper (24 oktober 1909 – 18 mei 1994) was een profvoetballer die als full back speelde voor Aberdeen, zijn enige club op profniveau.

Cooper speelde jeugdvoetbal bij Mugiemoss voordat hij in 1927 zijn profcarrière bij Aberdeen begon. Hij speelde bijna 400 officiële wedstrijden voor de club in een 20-jarige carrière die tijdelijk werd onderbroken door de Tweede Wereldoorlog in 1939 (hij maakte ook meer dan 180 optredens in de officieuze regionale competities gehouden tijdens het conflict, waarvan er verschillende werden gewonnen door de Dons, met als hoogtepunt de landelijke 1946 Southern League Cup Final die zijn team won voor een publiek van 135.000 op Hampden Park). Nadat de reguliere competities werden hervat, speelde Cooper een grote rol in Aberdeen’s 1946-47 Schotse bekerronde maar miste de finale door een blessure; de Schotse voetbalbond gaf Aberdeen toestemming om hem een winnaarsmedaille toe te kennen, ondanks dat hij die dag niet speelde. Hij had ook medailles voor de runners-up van de Scottish Cup in 1937, en de Scottish League Cup in 1947.

Hij vertegenwoordigde de Scottish League XI twee keer, voor de oorlog.