Abolition

In 1828, terwijl hij werkte voor de National Philanthropist, had Garrison een ontmoeting met Benjamin Lundy. De anti-slavernij redacteur van de Genius of Emancipation bracht de zaak van de afschaffing onder Garrison’s aandacht. Toen Lundy Garrison een baan aanbood als redacteur bij Genius of Emancipation in Vermont, nam Garrison die gretig aan. De baan betekende Garrisons inwijding in de Abolitionistische beweging.

Toen hij 25 jaar oud was, had Garrison zich aangesloten bij de American Colonization Society. Het genootschap was van mening dat zwarte mensen naar de westkust van Afrika moesten verhuizen. Garrison geloofde aanvankelijk dat het doel van de vereniging was de vrijheid en het welzijn van de zwarten te bevorderen. Maar Garrison raakte gedesillusioneerd toen hij al snel besefte dat hun werkelijke doel was het aantal vrije tot slaaf gemaakte mensen in de Verenigde Staten tot een minimum te beperken. Het werd Garrison duidelijk dat deze strategie alleen maar diende om het mechanisme van de slavernij verder te ondersteunen.

‘The Liberator’

In 1830 brak Garrison met de American Colonization Society en begon zijn eigen abolitionistische krant, die hij The Liberator noemde. Het motto van The Liberator, zoals gepubliceerd in het eerste nummer, luidde: “Ons land is de wereld – onze landgenoten zijn de mensheid.” The Liberator was in eerste instantie verantwoordelijk voor Garrisons reputatie als abolitionist.

Garrison realiseerde zich al snel dat de abolitionistische beweging beter georganiseerd moest worden. In 1832 hielp hij de New England Anti-Slavery Society op te richten. Na een korte reis naar Engeland in 1833 richtte Garrison de American Anti-Slavery Society op, een nationale organisatie die zich inzette voor afschaffing van de slavernij. Garrison’s onwil om politieke actie te ondernemen (in plaats van alleen maar te schrijven of te spreken over de zaak van de afschaffing) zorgde er echter voor dat veel van zijn mede-aanhangers van de afschaffing de pacifist geleidelijk aan in de steek lieten. Onbedoeld had Garrison een breuk veroorzaakt onder de leden van de American Anti-Slavery Society. Tegen 1840 vormden de overlopers hun eigen rivaliserende organisatie, genaamd de American Foreign and Anti-Slavery Society.

In 1841 ontstond een nog groter schisma onder de leden van de abolitionistische beweging. Terwijl veel abolitionisten pro-Unie waren, was Garrison, die de Grondwet als pro-slavernij beschouwde, van mening dat de Unie moest worden ontbonden. Hij vond dat vrije staten en tot slaaf gemaakten juist van elkaar gescheiden moesten worden. Garrison was fel gekant tegen de annexatie van Texas en had grote bezwaren tegen de Mexicaans-Amerikaanse oorlog. In augustus 1847 hielden Garrison en de voormalige tot slaaf gemaakte Frederick Douglass een serie van 40 anti-Unie toespraken in de Alleghenies.

1854 bleek een scharnierjaar te zijn in de Abolition Movement. De Kansas-Nebraska Act richtte de gebieden Kansas en Nebraska op en trok het Missouri Compromis van 1820 in, dat de uitbreiding van de slavernij gedurende de voorgaande 30 jaar had geregeld. Kolonisten in die gebieden mochten via Volkssoevereiniteit kiezen of ze er slavernij wilden toestaan of niet. Het plan, dat Garrison beschouwde als “een hol koopje voor het Noorden”, mislukte toen zowel voorstanders van slavernij als abolitionisten Kansas overspoelden om te kunnen stemmen over het lot van de slavernij daar. Vijandelijkheden leidden tot corruptie en geweld van de regering. De Dred Scott-beslissing uit 1857 deed de spanningen tussen voor- en tegenstanders van slavernij verder oplopen, omdat het Congres niet bij machte was om slavernij in de federale gebieden te verbieden. Niet alleen werden zwarte mensen niet beschermd door de grondwet, maar volgens de grondwet konden zij nooit Amerikaanse staatsburgers worden.

In 1861, toen de Amerikaanse Burgeroorlog uitbrak, ging Garrison door met het bekritiseren van de Amerikaanse Grondwet in The Liberator, een proces van verzet dat Garrison nu al bijna 20 jaar beoefende. Begrijpelijkerwijs vonden sommigen het verrassend toen de pacifist zijn journalistiek ook gebruikte om Abraham Lincoln en zijn oorlogspolitiek te steunen, zelfs nog vóór de Emancipatie Proclamatie in september 1862.

Toen de Burgeroorlog in 1865 ten einde liep, zag Garrison eindelijk zijn droom in vervulling gaan: Met het 13e Amendement was slavernij in de gehele Verenigde Staten verboden – zowel in het Noorden als in het Zuiden.