Tijdens de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog vocht William Flora, onder kolonel William Woodford, in de strijdkrachten van Virginia in de Slag om Great Bridge, in december 1775, waar hij algemeen wordt erkend als de Patriottenheld van de slag. Een schildwacht bij de brug meldde dat hij de laatste was die overstak, toen de Britten oprukten. Flora trok zich terug van zijn post, onder zwaar vuur, van de Britse linie, toen hij een plank van de brug scheurde. Dit maakte de Britse oversteek, onder vuur van de patriotten, onmogelijk. Als gevolg hiervan werden de Britten gedwongen zich terug te trekken, naar hun schepen. Het enige slachtoffer, een soldaat, met een gewonde duim, aan Amerikaanse zijde overleefde, om van William Flora en zijn moed te spreken.

Volgens de monster- en loonlijsten van het Continentale Leger diende William Flora in november 1776 bij “Captain William Grymes’s company of the 15th Virginia Regiment”, dat in 1777 deelnam aan de slagen bij Brandywine en Germantown en de slag bij Monmouth in 1778. Terwijl hij met zijn medesoldaten in Zuid-Carolina was, voorkwam Flora dat hij door de Britten gevangen werd genomen tijdens het beleg van Charleston in 1780, waar de meerderheid van het regiment gevangen werd genomen. Omdat de eenheid steeds kleiner werd, werd ze tijdens de oorlog samengevoegd tot het 11de Regiment van Virginia en uiteindelijk tot het 5de Regiment van Virginia, tot het einde van de oorlog. Flora vocht ook in de slag om Yorktown, in 1781.