William E. Borah, voluit William Edgar Borah, (geboren 29 juni 1865, Fairfield, Ill, U.S.-overleden 19 jan. 1940, Washington, D.C.), Republikeins senator van de U.S. uit Idaho gedurende 33 jaar, vooral bekend om zijn belangrijke rol aan het eind van de Eerste Wereldoorlog (1918) bij het voorkomen dat de Verenigde Staten toetraden tot de Volkenbond en het Wereldgerechtshof.

Borah oefende zijn beroep uit als advocaat in Boise, Idaho, en werd in 1892 voorzitter van het Republikeinse Staats-Centraal Comité. In 1906 werd hij voor het eerst verkozen tot lid van de Senaat van de V.S. en hij werd vijfmaal verkozen met grote meerderheden, waardoor zijn ambtstermijn een van de langste in de geschiedenis van de V.S. was. Borah’s wantrouwen tegen centralisatie van de overheid beperkte zijn inzet voor sociale hervormingen, maar hij sponsorde wel wetsvoorstellen voor de oprichting van het ministerie van Arbeid en het federale Children’s Bureau. Hij was ook een groot voorstander van de federale inkomstenbelasting en bestreed de trusts.

Isolationisme overheerste Borah’s houding ten opzichte van de buitenlandse politiek. Hij was echter wel sponsor van een resolutie van het Congres (1921) waarin werd opgeroepen tot een internationale ontwapeningsconferentie van de marine in Washington, D.C., die resulteerde in het Verdrag inzake de beperking van de bewapening van de marine, dat op 6 februari 1922 werd gesloten. In 1924 werd hij voorzitter van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen en oefende de volgende 16 jaar op dit gebied een enorme macht uit.

Borah had geen bezwaar tegen internationale verdragen zolang het handhavingsmechanisme beperkt bleef tot morele sancties; zo verleende hij zijn steun aan het Kellogg-Briand Pact (Parijs, 1928) – een ineffectieve multilaterale overeenkomst die oorlog als instrument van nationaal beleid theoretisch verbood. Hij verdedigde consequent de diplomatieke erkenning van de Sovjet-Unie en hielp ook bij de totstandkoming van het beleid van goed nabuurschap ten opzichte van Latijns-Amerika door te pleiten voor een eerlijke deal voor Mexico tijdens de controverse over buitenlands oliebezit (1926-28).

Tijdens de Grote Depressie van de jaren dertig steunde Borah veel New Deal-maatregelen om de binnenlandse economische omstandigheden te verbeteren. Toen de Europese spanningen opliepen, hield hij echter vast aan zijn isolationistische houding en verzette hij zich tegen alle pogingen om de VS aan de kant van de geallieerden te krijgen.