Will en William West waren dubbelgangers die dezelfde naam deelden en beiden veroordeeld waren tot de gevangenis van Leavenworth Penitentiary in Kansas. Hun opmerkelijke zaak wordt geacht mede de reden te zijn waarom vingerafdrukken algemeen gebruikt werden voor identificatie in de VS.

Aan het begin van de 20e eeuw waren opsporingsambtenaren begonnen met het gebruik van vingerafdrukken, maar de techniek werd niet op grote schaal toegepast. In 1901 had Scotland Yard zijn eerste bureau voor vingerafdrukken opgericht, en het jaar daarop werden vingerafdrukken voor het eerst als bewijs gepresenteerd in Engelse rechtbanken. Pas in 1903 gingen de staatsgevangenissen van New York over op het gebruik van vingerafdrukken, later gevolgd door de FBI. Om verdachten te identificeren, vertrouwden onderzoekers op het veelgebruikte Bertillon-systeem, dat “tientallen kenmerken van het gezicht en lichaam van een misdadiger mat en de reeks precieze getallen vastlegde op een grote kaart, samen met een foto.”

In 1903 werd Will West echter naar de federale gevangenis van Leavenworth in Kansas gestuurd. Toen hij werd opgenomen, dacht de klerk, M.W. McClaughry, dat hij West herkende en vroeg hem of hij daar ooit had vastgezeten. Will antwoordde dat hij dat zeker niet had gedaan. De klerk nam de Bertillon-maten van Will op, ervan overtuigd dat hij al in de gevangenis was geweest. Hij zocht vervolgens Will’s naam op in zijn archiefsysteem en vond ene William West – die er in alle opzichten identiek uitzag als Will West op de foto’s. Ze hadden zelfs dezelfde Bertillon-afmetingen.

Maar Will West hield tegenover McClaughry vol dat hij het niet was: ‘Dat is mijn foto, maar ik weet niet hoe je eraan komt, want ik weet dat ik hier nog nooit ben geweest.’

Tot McClaughry’s schrik had hij ook helemaal gelijk. William West was een heel ander persoon en was in feite twee jaar eerder in de gevangenis opgenomen om een levenslange gevangenisstraf voor moord uit te zitten.

Om zeker te zijn, controleerden de ambtenaren de vingerafdrukken van Will met die van William en hieruit bleek duidelijk dat zij niet dezelfde persoon waren.

De zaak bracht de gebreken van de Bertillon-methode aan het licht en in 1904 liet de gevangenis het Bertillon-systeem varen en begon met het nemen van vingerafdrukken van al haar gevangenen.