Ik zal de dagen na orkaan Irma nooit vergeten, in het bijzonder de dag dat we werden gebeld om naar twee verschillende kleine dierentuinen te komen die het risico liepen dat hun dierenverblijven onder water zouden komen te staan. Normaal worden de dieren in deze faciliteiten zeer goed verzorgd, maar buiten hun schuld werden zowel de steden als de dierentuinen overrompeld door de schade die Irma had aangericht. Beide dierentuinen lagen in een laagland naast een rivier. Op weg naar de eerste dierentuin kwamen we langs stukken land die alleen te herkennen waren aan de daken van ondergelopen huizen die boven het water uitstaken. In de buurt van de dierentuin ontmoetten wij staatsagenten en voeren wij verder met boten langs wat vroeger een weg was geweest. Terwijl we door de overstroomde dierentuin waadden, hoopte ik dat we de alligators van de dierentuin niet zouden tegenkomen. We begonnen met het verdoven van de dieren en brachten ze in veiligheid. Uiteindelijk verliep alles goed en konden de dieren worden teruggebracht naar hun huizen in de dierentuin.

De situatie in de tweede dierentuin gooide echter roet in het eten. Die dierentuin ligt pal naast de rivier de Vrede, die ver buiten haar oevers was getreden en zich snel genoeg verplaatste om alles en iedereen weg te vagen. We moesten voorzichtig stappen, want het water stond op sommige plaatsen zo hoog dat onze laarzen onder water kwamen te staan, waardoor we het risico liepen te verdrinken. We begonnen de dieren uit hun hokken in de veiligheid van de voertuigen te brengen en alles leek vlot te verlopen. Toen we de voorste helft van het terrein hadden opgeruimd, besloten we een kortere weg te nemen naar de achterkant, die toevallig vlak naast de ongelooflijk snelle en gevaarlijke rivier lag. We begonnen naar de achterkant van het complex te rijden, zo dicht mogelijk langs de omheining van het complex om niet meegesleurd te worden. Maar toen de afstand tussen de dierentuin en de rivier kleiner werd, werden we meegesleurd in de rivier, die met gemak de trollingmotor van onze kleine boot had overmeesterd. Iedereen begon te klauteren om iets te pakken, wat dan ook, om te voorkomen dat we door de rivier zouden worden meegesleurd. Na enkele intense, onzekere minuten, slaagden we erin onszelf weer in veiligheid te brengen en konden we onze redding voortzetten.

De ervaring van het helpen van deze dierentuinen en hun dieren was een krachtige. Voorheen had ik overstromingswateren als deze alleen op een TV-scherm gezien. Sindsdien hebben we de noodplannen van de dierentuinen bekeken en helpen herzien om hopelijk risico’s voor de dieren bij toekomstige stormen te vermijden. We hebben geen geld gevraagd voor onze diensten aan deze dierentuinen; dit was een dienst aan de dieren en aan de mensen van Florida.