Articles

Wijn en gezondheid: A review of its benefits to human health | BIO Web of Conferences

BIO Web of Conferences 12, 04001 (2019)

Wijn en gezondheid: A review of its benefits to human health

D.A. Wurz

Federaal Instituut van Santa Catarina, Av. Expedicionários, 2150, CEP 89460-000, Canoinhas, SC, Brazil

Abstract

De moderne samenleving streeft naar de consumptie van voedingsmiddelen die ziekten kunnen behandelen en voorkomen en de levensduur kunnen verlengen, en in deze context vallen functionele voedingsmiddelen op die rijk zijn aan antioxidantverbindingen met bewezen gezondheidsvoordelen, evenals dranken die de gezondheid ten goede komen en op grote schaal door de bevolking worden gebruikt, zoals wijn. Wijn is altijd op de een of andere manier verbonden geweest met de geschiedenis van de mens, hetzij omdat het een drank is met een eigen smaak en persoonlijkheid, hetzij vanwege de gezondheidsvoordelen die hij met zich meebrengt. Studies over de hele wereld tonen aan dat wijn, als hij met mate wordt gedronken, bijdraagt tot de gezondheid van het menselijk organisme en de kwaliteit en de levensduur ervan verhoogt, waarbij de polyfenolen de belangrijkste in de wijn aanwezige bestanddelen zijn die voor deze bijdrage verantwoordelijk zijn. In deze context heeft deze studie tot doel een bibliografisch overzicht te geven van de belangrijkste onderzoeken en studies die zijn uitgevoerd met het thema wijn en gezondheid, met de nadruk op het gunstige effect van de fenolische samenstelling van rode wijn, en zo bij te dragen aan de verspreiding van de voordelen van regelmatige consumptie en wijn voor de menselijke gezondheid.

© The Authors, published by EDP Sciences, 2019

Licence Creative Commons
Dit is een Open Access artikel verspreid onder de voorwaarden van de Creative Commons Attribution License 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/), die onbeperkt gebruik, distributie en reproductie in elk medium toestaat, op voorwaarde dat het oorspronkelijke werk naar behoren wordt geciteerd.

1. Inleiding

Wijn is een drank uit de alcoholische gisting van rijpe en verse druiven of vers druivensap. Een biochemische definitie zou zijn: drank uit de alcoholische gisting van druivensap suikers door gist. Wijn is altijd op de een of andere manier verbonden geweest met de geschiedenis van de mens, hetzij omdat het een drank is met een eigen smaak en persoonlijkheid, hetzij vanwege de voordelen die het voor de gezondheid oplevert. Belangrijke oude beschavingen, zoals de Egyptenaren, de Grieken en de Romeinen, naast de Hindoes, gebruikten wijn als medicijn voor het lichaam en voor de ziel. Historische verslagen tonen aan dat het medicinale gebruik van wijn door de mens al meer dan 2000 jaar wordt toegepast .

In het algemeen, kunnen we als voordelen van wijn noemen: preventie van hart- en vaatziekten; als drank samen met de maaltijd is het meest gunstig voor diabetici; gunstig voor de strijd tegen obesitas; zorgt voor een grotere levensduur en kwaliteit van leven; creëert barrières voor de ontwikkeling van dementie; de maaltijd vergezeld van wijn resulteert in een betere spijsvertering; anti-infectieuze werking; gunstige effecten op de gezondheid van vrouwen; zijn uitstekend voor de huid; kan blindheid voorkomen; hebben ontstekingsremmende werking; kan longziekten verlichten; naast het feit dat het een zeer aangename drank is .

Wijn is een van de oudste dranken, is altijd gerelateerd geweest aan de geschiedenis van de mens en biedt voordelen voor de menselijke gezondheid . Hoewel er al meer dan 7000 jaar melding wordt gemaakt van wijnconsumptie, werden de voordelen van wijn pas in 1992 onder de aandacht gebracht, toen de French Paradox werd gepubliceerd . Wat de wetenschappelijke aandacht trekt, houdt verband met de eetgewoonten van de Fransen, die ondanks een hoge mate van sedentaire levensstijl, roken, een hoge consumptie van verzadigde vetten en een hoger cholesterolgehalte, in vergelijking met andere geïndustrialiseerde landen, een lagere incidentie van ziekten aan de kransslagaders hebben, een feit dat wordt toegeschreven aan de hoge consumptie van wijn . Uit gegevens van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) blijkt dat het sterftecijfer als gevolg van hart- en vaatziekten in Frankrijk lager is dan in andere landen, waardoor de naam van de Franse paradox is ontstaan.

In deze context is het mogelijk om wijnconsumptie te associëren met gezondheidsvoordelen in verband met gezonde voeding en kwaliteit van leven, maar dit gebeurt alleen als het in een bepaalde hoeveelheid wordt geconsumeerd.

In deze context is het doel van deze studie om een bibliografisch overzicht uit te voeren van de belangrijkste onderzoeken en studies die zijn uitgevoerd met het thema wijn en gezondheid, met de nadruk op het gunstige effect van de fenolische samenstelling van rode wijnen, en zo bij te dragen aan de verspreiding van de voordelen van regelmatige consumptie en wijn voor de menselijke gezondheid.

2. Materialen en methoden

De studie is gebaseerd op een literatuuronderzoek en onderzoeksresultaten van instellingen die op dit gebied werken.

Voor de ontwikkeling van het werk werden wetenschappelijke werken samengesteld, verwijzend naar nationale en internationale publicaties met betrekking tot het thema “Wijn en gezondheid” en “Wijn: functioneel voedsel”, “Resveratrol”, die werden geraadpleegd via tijdschriften die zijn geïndexeerd in het portaal Scielo, evenals het verzamelen van gegevens in officiële instellingen, zoals UVIBRA (Braziliaanse Unie van Wijnbouw).

Elk werk werd gecatalogiseerd en de gegevens werden zodanig geordend dat het mogelijk was het huidige werk uit te werken.

3. Resultaten en discussie

Het medicinale gebruik van wijn werd door de Grieken op grote schaal toegepast. Hippocrates (460-370 v. Chr.) maakte melding van de therapeutische eigenschappen van wijn, een drank die werd gebruikt als voedingssupplement bij cachexie, diureticum, purgatief, antipyretisch, antiseptisch, in pleisters en ook tegen depressie tijdens herstel. De belangrijkste bestanddelen van wijnzouten zijn de minerale anionen, sulfaat, fosfaat, chloride en sulfiet, en de organische anionen, tartraat, malaat en lactaat, alsmede enkele kationen zoals K +, Na +, Mg2 +, Ca2 +, Fe2 +, Al2 + en Cu2 + . Calcium en ijzerzouten worden gebruikt in de geneeskunde voor de behandeling van ontkalking en bloedarmoede .

De rijkdom van de elementen die het maken, maken het in feite een echte vloeibare voeding van onvergelijkbare deugden en de belangrijkste voorwaarde voor wijn om gezondheidsvoordelen te brengen is dat het met mate wordt genomen en samen met maaltijden, absorptie van de voedingsstoffen die in voedsel .

Studies uitgevoerd over de hele wereld bewijzen dat wijn genomen in matige hoeveelheden bijdraagt aan de gezondheid van het menselijk lichaam . Er wordt gesuggereerd dat resveratrol een van de bestanddelen van de wijn kan zijn die deze bescherming biedt. Resveratrol draagt bij tot de preventie van hartziekten, die in verband worden gebracht met de consumptie van rode wijn, alsook met de remming van de aggregatie van bloedplaatjes, de wijziging van de synthese van eucosanoïden en de modulatie van het metabolisme van lipiden en lipoproteïnen.

De meest voorkomende bronnen van resveratrol zijn de druiven Vitis vinifera, V. labrusca, V. muscadine, die normaliter worden gebruikt voor de produktie van wijn. Resveratrol wordt aangetroffen in wijnstokken, wortels, zaden en stengels, maar de hoogste concentratie bevindt zich in de film van druiven met 50 tot 100 æg/g . De concentraties resveratrol die in verschillende wijnsoorten worden aangetroffen, variëren naar gelang van de besmetting met Botrytis cinerea, de druivencultivar, de geografische oorsprong, het wijntype en de oenologische procédés.

Het antioxiderende vermogen van resveratrol houdt verband met de preventie van hart- en vaatziekten , kankerremmende en ontstekingsremmende eigenschappen. Resveratrol kan de initiatie, promotie en progressie van tumoren remmen , vermindering van celdood door oxidatieve stress , remming van oxidatie van lage dichtheid humaan lipoproteïne (LDL) , remming van trombocytenaggregatie , aantasting van ontstekingsremmende activiteit en verminderde effecten van sommige neurologische ziekten zoals Alzheimer .

De concentratie van resveratrol is een reactie van de plant op een agressor-agent en wordt beïnvloed door de aanwezigheid van pathogene micro-organismen . Het cardioprotectieve effect van wijn kan worden toegeschreven aan resveratrol. Het induceert bescherming tegen reperfusieschade na ischemie (R/I), is gedocumenteerd in het hart, de nieren en de hersenen. Resveratrol heeft een groot vermogen om zuurstofvrije radicalen te sekwestreren en de produktie van stikstofoxyde te verhogen.

In Braziliaanse wijnen vonden Vanderlinde et al. hogere waarden van resveratrol in verhouding tot Argentijnse, Chileense en Uruguayaanse wijnen. Druiven geteeld in warme, droge klimaten die minder aangetast worden door de schimmel hebben lagere concentraties van resveratrol, terwijl ze in koude en vochtige klimaten hogere concentraties hebben . Rosier et al. kwantificeerden het resveratrolgehalte in rode en witte wijnen, Braziliaanse, Argentijnse en Chileense wijnen. De wijnen vertoonden een gemiddelde van respectievelijk 2,33 mg L-1 voor rode wijnen en 0,091 mg L-1 voor witte wijnen. In verhouding tot de variëteiten, werden de hoogste niveaus waargenomen voor Merlot met een gemiddelde van 3.580 mg L-1 en de hoogste concentratie werd gevonden in een Braziliaanse rode wijn, met 8.247 mg L-1.

De fenolische verbindingen aanwezig in producten afgeleid van druiven, Vitis vinifera L., zoals druivensap en wijnen, vooral rode wijn, hebben antioxidant activiteit die vrije radicalen bestrijdt. Studies gericht op het evalueren van de antioxidantwerking en het kwantificeren van fenolische verbindingen, hebben aangetoond dat rode wijn een hoger gehalte aan fenolische verbindingen en een betere antioxidantwerking had. Voor Europeanen wordt wijn beschouwd als een voedingssupplement, omdat hij koolhydraten, vitaminen en mineralen bevat, afkomstig van de druif. Naast water (80 tot 85% van het volume) levert de drank nog energie aan het lichaam in de vorm van suikers zoals glucose en fructose. Tot de mineralen behoren kalium, koper, zink, fluor, magnesium, aluminium, jodium, boor en silicium, die, zelfs in kleine hoeveelheden, onmisbaar zijn voor het lichaam om al zijn functies goed te kunnen vervullen.

Zoals elke alcoholische drank veroorzaakt ook wijn, wanneer het te veel wordt ingenomen, problemen. In 100 ml (een half kopje) zit 8 tot 10 gram ethanol. Wie dus buitensporige hoeveelheden wijn (meer dan een halve liter) tot zich neemt, ongeacht de kwaliteit ervan, krijgt de volgende dag te maken met de onaangename effecten van ethanolvergiftiging. Naast andere schadelijke gevolgen, zoals uitdroging van het organisme, komt alcohol na absorptie snel in de bloedsomloop terecht en veroorzaakt perifere vasodilatatie, die verantwoordelijk is voor hoofdpijn. Er is geen vaste regel die zegt wat iemands limiet is met betrekking tot alcohol. Dit zal afhangen van een aantal factoren, zoals leeftijd, geslacht en emotionele toestand, naast het feit dat ieder zijn eigen tolerantieniveau voor alcohol heeft, d.w.z. dat ieder organisme anders op alcohol reageert .

4. Conclusie

Een reeks studies bewijzen de voordelen van een regelmatige en matige consumptie van rode wijn voor de menselijke gezondheid, voornamelijk in verband met zijn fenolische samenstelling. Sinds de oudheid is wijn nauw verbonden met de evolutie van de geneeskunde, en de consumptie van rode wijn wordt nu door de geneeskunde erkend als heilzaam voor de gezondheid.

De bestanddelen van rode wijn staan bekend als krachtige antioxidanten en er is vastgesteld dat ze anticarcinogene, anti-inflammatoire en antimicrobiële eigenschappen hebben.

De bestanddelen aanwezig in wijn tonen aan dat wijn kan beschouwd worden als een functioneel voedingsmiddel.

  • H. Johnson, Vintage: The Story of Wine (1989)
  • J.M. Filho. Vinho é Saúde! Vinho&Cia (2014), p. 151
  • N.G. Penna, L.H.R. Hecktheuer, Informa 16, 64 (2004)
  • E.M.P. Facco, Ciência e tecnologia Alimentar 27, 874 (2007)
  • B. Fuhrman, N. Volkova, R. Coleman, M. Aviram, J. Nutr. 135, 722 (2005)
  • G.G. Souza, L.O. Meneghin, S.P. Coelho, J.F. Maia, A.G. Silva, Natureza on-line 4, 80 (2006)
  • G. Comachio, L.R. Toledo, O Vinho Tinto Como Alimento Funcional: Uma Revisão da Literatura Sobre a Quantidade Recomendada (2011)
  • R. Corder, A Dieta do Vinho (Rio de Janeiro, Sextante, 2008)
  • E. Vogt, El vino: Obtencion, Elaboracion y Analisis, 2nd edn. (Zaragoza: Acribia, 1986)
  • P. Ribéreau-Gayon, Handbook of Enology: The Chemistry of Wine Stabilization and Treatments, 2nd edn. (John Wiley & Sons, Engeland, 2006)
  • UVIBRA – União Brasileira de Vitivinicultura, Vinho e Saúde (UVIBRA, Bento Gonçalves, 2015)
  • J.F. Tomera, Trends Food Sci. Technol. 10, 129 (1999)
  • M. Adrian, A.C. Jeandet, D. Breuil, S. Levite, S. Debord, R. Bessis, Amer. J. Viticulture Enol. 51, 37 (2000)
  • G.J. Soleas, E.P. Diamands, D.M. Goldberg, Clin. Biochem. 30, 91 (1997)
  • R.M. Lamuela-Raventos, P. Romero, J. Agric. Food Chem. 43, 281 (1995)
  • W.R. Leifert, W.Y. Abeywardena, Nutr. Res. 28, 729 (2008)
  • B. Delaunois, S. Cordelier, A. Conreux, C. Clement, P. Jeandet, Plant Biotechnol. J. 7, 2 (2008)
  • Y. Bader, N. Getoff, Antincancer Res. 26, 4403 (2006)
  • Y. Bader, R.M. Quint, N. Getoff, Radiation Phys. Chem. 7, 708 (2008)
  • H. Berrougui, G. Grenier, S. Loued, G. Drouin, A. Khalil, Atherosclerosis 7, 420 (2009)
  • V.R. Ramprasath, P.J.H. Jones, Eur. J. Clin. Nutr. 64, 660 (2010)
  • J. Martinez, J.J. Moreno, Biochem. Pharmacol. 59, 865 (2000)
  • F. Zhang, J. Liu, J.S. Shi, Eur. J. Pharmacol. 636, 1 (2010)
  • J. Triska, M. Houska, Czech J. Food Sci. 30, 489 (2012)
  • R. Vanderlinde, F.R. Spinelli, S. Leonardelli, G.J. Carnielli, S.V. Dutra, Revista Brasileira de Viticultura e Enologia 7, 76 (2015)
  • J.P. Rosier, M. Carneiro, R. Miotto. Resve-ratrolgehalten in Zuid-Amerikaanse wijnen, In Congresso Brasileiro de Viticultura e Enologia (Bento Gonçalves, Anais Eletrônicos, Bento Gonçalves, 2003)
  • C.E. Daudt, N.G. Penna, Food Science and Technology 7, 72 (1987)
  • J.B. German, R.L. Walzem, Annual Rev. Nutr. 20, 561 (2000)