Aan de Redactie:

Zoals al zo vaak is gebeurd, geeft Robert Giroux in zijn essay ”Happy Birthday, William Shakespeare, and Keep those Plays and Sonnets Coming” (28 april) een verkeerd beeld van de kwestie in de controverse over het auteurschap van de Shakespeare toneelstukken en gedichten.

De man genaamd William Shaksper (of Shakspere), die in Stratford leefde en wiens leven is gedocumenteerd met minder dan een dozijn verwijzingen in verschillende archieven, is niet bewezen de auteur van die werken te zijn. Toen de toneelstukken voor het eerst werden gepubliceerd, werden ze toegeschreven aan “William Shake-speare. Nergens heeft iemand een contemporain document of iets anders gevonden dat de man uit Stratford definitief aan de toneelstukken bindt. Noch hebben we enige registratie van de bewering dat Shaksper de auteur was tot enige jaren na zijn dood.

De meeste mensen hebben er een hekel aan toe te geven dat ze ongelijk hebben gehad. Toch zijn echt grote mensen, wanneer zij zien dat zij op het verkeerde spoor zitten, niet bang om de feiten onder ogen te zien; dat is in de hele geschiedenis van de wetenschap zo geweest. Wat ongewoon is in het geval van Shakespeare, is dat zoveel geleerden weigeren om het bewijs – of het gebrek daaraan – te bespreken. Zij vallen aan of maken degenen belachelijk die dat wel doen, een ad hominem middel om hun geloof in stand te houden.

Ik zie het essay van de heer Giroux als een vervolg op zijn kritische bespreking in uw bladzijden van Charlton Ogburn’s ”Mysterious William Shakespeare” (9 dec.), het meest recente van vele boeken die de Stratford man als auteur in twijfel trekken. De heer Giroux noemt het lot van dergelijke boeken ”anti-Shakespeare waanzin.” In zijn essay drijft hij de spot met een vrouw die 128 jaar geleden een dergelijk boek schreef. Hij gaat niet één keer in op de echte vraag – of we de grootste literaire werken in de Engelse taal moeten toeschrijven aan Shaksper of Stratford, een man zonder bekende geloofsbrieven om een auteur te zijn.ALDEN TODD Leonia, N.J.