Ouder worden is een opwindende en gedenkwaardige gebeurtenis in ieders leven. Hoewel het voor velen uiteindelijk een van de mooiste delen van het leven is, is ouderschap zeker niet zonder moeilijkheden, zelfs in de beste omstandigheden. Degenen die ouders worden terwijl zij ongehuwd zijn, kunnen echter nog een extra laag van moeilijkheden ervaren, omdat onze juridische structuur vaak voornamelijk is gericht op kinderen die tijdens een huwelijk zijn geboren.

Wanneer een kind wordt geboren uit partijen die ongehuwd zijn, kunnen vaak verschillende vragen rijzen – onder andere, wie moet de primaire voogdij over het kind hebben? Wie krijgt bezoekrecht, en hoe vaak? Is het vaderschap definitief vastgesteld, en zo niet, hoe gaan de partijen dat dan doen om officieel de ouderlijke rechten en verantwoordelijkheden vast te stellen?

Zoals met veel rechtsgebieden (het familierecht is niet anders) benadert elke staat kwesties van voogdij en ouderlijke rechten op zijn eigen enigszins unieke manier. Volgens de wet van Iowa kan elk van beide ouders van het kind een verzoekschrift indienen om de rechtbank te verzoeken officieel vast te stellen welke rechten en verantwoordelijkheden zij als ouder van het kind in kwestie hebben. Dit betekent dat de rechtbank kan worden verzocht een aantal zaken vast te stellen, waaronder vaderschap, voogdij, bezoekrecht, kinderalimentatie en andere soortgelijke zaken. Bij het bepalen van het gezag over het kind in een situatie waarin de ouders ongehuwd zijn, is de eerste zaak het definitief vaststellen van de ouders zelf.

Vaderschap vaststellen

Echtelijk betekent het vaststellen van het vaderschap dat men volgens de wet als de vader van het kind wordt gezien. Er wordt natuurlijk aangenomen dat de moeder de ouder van het kind is. Ook wanneer een echtpaar gehuwd is en er tijdens het huwelijk een kind wordt geboren, wordt aangenomen dat de echtgenoot de vader van het kind is.

Typisch is dat een ongehuwde vader wiens naam niet op de geboorteakte van het kind staat, bij gebreke van een overeenkomst tussen de partijen en een rechterlijke beslissing die het tegendeel bepaalt, geen wettelijke rechten heeft op zaken als voogdij en bezoekrecht van het kind. In een situatie waarin de rechten van de vader niet definitief door een rechter zijn vastgesteld, heeft de moeder volgens de wet het exclusieve wettelijke en fysieke hoederecht over het kind.

Als de vraag rijst wie de vader van het kind kan zijn, kunnen de partijen dat op verschillende manieren vaststellen. Een daarvan is dat de partijen samen besluiten dat de man de vader is en hem dienovereenkomstig op de geboorteakte vermelden. Een andere mogelijkheid is het verkrijgen van een DNA-test, vrijwillig of op last van de rechter, waarmee definitief kan worden aangetoond of een man biologisch gezien al dan niet de vader van het kind is.

Nadat het vaderschap definitief is vastgesteld door middel van een van deze methoden, kan de vader vervolgens overgaan tot zijn verzoek om ouderschapstijd in de vorm van ofwel voogdij ofwel bezoekrecht.

Een initieel verzoekschrift indienen

Nadat de identiteit van de ouders definitief is vastgesteld, kunnen de partijen het proces beginnen om een rechter te verzoeken het hoederecht vast te stellen. Daartoe moet de partij die wil dat de rechter optreedt, een verzoekschrift indienen bij de rechtbank. Het is natuurlijk belangrijk ervoor te zorgen dat dit verzoekschrift correct is opgesteld en aan de andere partij wordt betekend. Hoewel velen het gevoel hebben dat een “doe het zelf”-aanpak het beste is, kan dit op de lange duur vaak resulteren in meer moeilijkheden en kosten omdat de partij probeert onbedoelde fouten te herstellen – waardoor de indiening moeilijker wordt dan nodig is.

Tijdelijke kwesties

Nadat het eerste verzoekschrift is ingediend, kunnen de partijen de rechter vragen om tijdelijke zaken te regelen, zoals wie de voogdij over het kind krijgt gedurende de looptijd van de zaak, wie de kinderalimentatie zal betalen, hoeveel kinderalimentatie zal worden betaald, en diverse andere direct relevante zaken. Het is ideaal als de partijen deze zaken onderling kunnen regelen. Dit beperkt de tijd die in de rechtbank wordt doorgebracht, de kosten, en voorkomt dat deze belangrijke beslissing in de handen van een vreemde (een rechter) wordt gelegd. Maar de rechtbank zal een definitieve beslissing nemen over alle kwesties waarover de partijen het niet eens zijn geworden.

Discovery and Determination

Nadat de tijdelijke zaken zijn behandeld, begint het “discovery”-gedeelte van de voogdijbepaling – wat in wezen betekent dat de partijen beginnen met het verzamelen van bewijsmateriaal om zich voor te bereiden op een proces of onderhandelingen. Nadat het onderzoek is gedaan en al het bewijs is verkregen, kunnen de partijen op elk moment zelf tot een overeenkomst komen (vaak een schikkingsovereenkomst of voogdijovereenkomst genoemd). Zo niet, dan beslist de rechter.

Zoals eerder gezegd, is het ideaal voor de ouders, als zij een vriendschappelijke relatie hebben, om zelf een voogdijovereenkomst te sluiten, als zij het eens kunnen worden over voorwaarden en regelingen die het beste bij hun omstandigheden passen. Dit voorkomt niet alleen dat het veel tijd en geld kost om naar de rechter te stappen, maar het geeft de partijen ook de macht om die beslissingen zelf te nemen. Het alternatief is om al het bewijsmateriaal naar de rechtbank te brengen en een rechter, die een vreemde is – die geen van de partijen of het kind of de kinderen in kwestie kent – deze belangrijke levensbeslissingen te laten nemen. Rechters zijn ook mensen, en zij hebben de taak deze zeer belangrijke beslissingen te nemen met betrekkelijk weinig informatie.

In het geval dat de partijen eenvoudig niet in staat zijn tot overeenstemming te komen over de voogdij, zal de zaak door de rechter worden beslist. Bij het nemen van die beslissing zal de rechter een aantal factoren in aanmerking nemen, waaronder in de eerste plaats wat in het “belang van het kind” is. De rechtbank zal rekening houden met de fysieke, psychologische en emotionele behoeften van het kind, het vermogen van elke ouder om voor het kind te zorgen, en, als het kind oud genoeg is, kan de rechtbank rekening houden met de wensen van het kind. Andere factoren, zoals een voorgeschiedenis van huiselijk geweld, de geografische nabijheid van de ouders, en de relationele geschiedenis van de partijen zullen ook in overweging worden genomen bij het maken van een uiteindelijke beslissing over voogdij en bezoekrecht.

Waarom 303 Legal

Bij 303 Legal begrijpen we dat familierecht een complexe en vaak verwarrende aangelegenheid kan zijn, die nog meer wordt bemoeilijkt door de vele sterke emoties die er vaak bij betrokken zijn. Dit is geen wonder, want iets zo belangrijk als het vaststellen van uw recht op voogdij en bezoekrecht van uw kind is een van de belangrijkste kwesties voor de meeste ouders. Bij 303 Legal beschikken wij over aanzienlijke kennis en ervaring op dit gebied, en wij zouden vereerd zijn u te mogen helpen bij dit deel van uw ouderschapstraject. Bel ons vandaag.