Hoewel het consensus tart, waren tussen 1900 en 2006 campagnes van geweldloos verzet meer dan twee keer zo succesvol als hun gewelddadige tegenhangers. Met indrukwekkende steun van burgers, die regimes helpt los te komen van hun belangrijkste machtsbronnen, hebben deze campagnes opmerkelijke resultaten opgeleverd, zelfs in de context van Iran, de Palestijnse gebieden, de Filippijnen en Birma.

Door statistische analyse te combineren met casestudies van deze specifieke landen en gebieden, geven Erica Chenoweth en Maria J. Stephen een gedetailleerd overzicht van de factoren die het succes van dergelijke campagnes mogelijk maken – en soms ook de oorzaak zijn van hun mislukking. Zij vinden dat geweldloos verzet minder obstakels opwerpt voor morele en fysieke betrokkenheid, informatie en voorlichting, en betrokkenheid van de deelnemers. Hogere participatieniveaus dragen dan bij tot een grotere veerkracht, een grotere kans op tactische innovatie, meer kans op burgerlijke ontwrichting (en daardoor minder stimulans voor het regime om de status quo te handhaven), en verschuivingen in loyaliteit onder de voormalige aanhangers van de tegenstanders, waaronder leden van het militaire establishment. Zij vinden dat succesvolle geweldloze verzetsbewegingen leiden tot meer duurzame en intern vreedzame democratieën, die minder kans lopen terug te vallen in een burgeroorlog. Dit boek, dat een rijk bewijsmateriaal aandraagt, vergelijkt op originele en systematische wijze gewelddadige en geweldloze uitkomsten in verschillende historische perioden en geografische contexten, en ontkracht de mythe dat geweld voorkomt uit structurele en omgevingsfactoren en noodzakelijk is om bepaalde politieke doelen te bereiken. In plaats daarvan vinden Chenoweth en Stephan dat gewelddadige opstand zelden te rechtvaardigen is op strategische gronden.

Erica Chenoweth en Maria J. Stephan