Iedere keer weer probeert iemand uit te vinden wie de schuldige is voor het aan het kruis nagelen van Jezus. Waren het de Joden? Waren het de Romeinen? Waren het de zonden van de wereld tezamen?

In een Joods proces is er geen vervolging, alleen beschuldigingen van getuigen. De rechters beoordelen de beschuldigingen, en als zij vinden dat twee of drie het eens zijn, kondigen zij aan dat er een veroordeling is. In het geval van Jezus was het Sanhedrin zelfs bereid om Jezus te veroordelen op basis van een valse getuigenis, maar zelfs dat werkte niet. Ze konden Jezus niet schuldig verklaren, omdat zelfs de valse getuigen het niet eens waren.

Ten slotte kwamen twee getuigenMatheüs 26:61 naar voren met een soortgelijke getuigenis, maar hun getuigenis voldeed niet aan de wettelijke eisMark 14:55-59 voor een veroordeling. Tenslotte werd het Sanhedrin door hun eigen procedures gedwongen om Jezus ronduit te vragen of Hij beweerde de Zoon van God te zijn. Niet een tactiek die zij verkozen, want wie zou tegen zichzelf getuigen als niemand anders dat deed? Maar Jezus bekende Matteüs 26:63-66,
Mark 14:61-65,
Luke 22:70-71 de misdaad. Door te bekennen, veroordeelde Jezus zichzelf, en het proces werd in de straffase geworpen.

Hoewel, vanuit het standpunt van het Sanhedrin, ging het ook hier niet van een leien dakje. De straf voor godslastering was de doodstraf, maar omdat de Romeinen hun de bevoegdheid om de doodstraf op te leggen hadden ontnomen, moesten zij Jezus naar de Romeinse autoriteiten verwijzen. De Romeinen bemoeiden zich niet met godsdienstige geschillen, dus moest het Sanhedrin benadrukken dat het woord Messias naar een koning verwijst, wat als opruiing tegen Rome zou kunnen worden opgevat. Pilatus probeerde onder de veroordeling van Jezus uit te komen met het argument dat Jezus uit Galilea kwam, en stuurde Hem daarom naar Herodes, de tetrarch van Galilea, die op dat moment in Jeruzalem was. Helaas voor Pilatus stuurde Herodes Jezus terug. Nadat Pilatus Jezus had onderzocht en had vastgesteld dat zijn koningschap geen politieke bedreiging voor Rome vormde, verklaarde hij Jezus onschuldig aan elke misdaadMatheüs 27:23, Marcus 15:14, Lucas 23:13-16, Johannes 18:38. Uiteindelijk gaf Pilatus toe aan de druk en stemde onder protest in met de kruisiging. Maar Pilatus gebruikte de kruisiging om het Sanhedrin te beschimpen. Het was gebruikelijk om op het kruis over de veroordeelde een plaquette te plaatsen met daarop de overtreding. Pilatus schreef niet: “Beweerde Koning der Joden te zijn”, maar: “Jezus van Nazareth, Koning der Joden”. (Johannes 19:19-22) Op deze manier liet Pilatus zien dat zijn sympathie bij Jezus lag, en niet bij het Sanhedrin.

Het Sanhedrin wilde Jezus dus veroordelen, maar kon dat niet doen zonder de medewerking van Jezus. Pilatus sprak Jezus vrij, maar stemde onder protest in met de kruisiging. De Romeinse soldaten geselden Jezus en voerden de kruisiging uit, maar het maakte hen niet uit of Jezus schuldig of onschuldig was – totdat zelfs zij tot de overtuiging kwamen dat Jezus de Zoon van God wasMatheüs 27:54.

Dus wie heeft Jezus gekruisigd? Het antwoord is niemand en iedereen. Geen enkele persoon of groep van mensen is gerechtelijk schuldig voor het vastnagelen van Jezus aan het kruis. Ook al hadden wij Jezus nodig om aan het kruis te sterven om ons te redden, Jezus hoefde ons niet te redden. Jezus zei:

De reden dat mijn Vader mij liefheeft, is dat ik mijn leven afleg, alleen om het weer op te nemen. Niemand neemt het van mij af, maar ik leg het uit eigen beweging neer. Ik heb de autoriteit om het neer te leggen en de autoriteit om het weer op te nemen. Deze opdracht heb ik van mijn Vader gekregen.
Johannes 10:17-18, NIV

Jezus bood zich vrijwillig aan uit vrije wil. Hij wilde vrijwillig aan het kruis sterven om ons van de zonde te redden, vanwege Zijn grote liefde voor ons, toen wij nog zondaars waren. Niemand dwong Hem om tegen Zijn wil naar Golgotha te gaan.