Articles

When Life Knocks You Down, It Takes About Two Years to Get Back Up

Photo: Darcyadelaide

Als er, zoals Elisabeth Kübler-Ross stelde, “vijf stadia van rouw” zijn – ontkenning, woede, onderhandelen, depressie en acceptatie – hoe lang ben je dan gedoemd om je in elk van die stadia te wentelen?

Wat het rouwproces ook is, het is duidelijk dat het verwerken van een traumatische ervaring een lange en kronkelige weg is: volgens Elizabeth Bernstein die in de Wall Street Journal schrijft, kan het herstellen van een groot verlies – van een baan, van een huwelijk – ongeveer twee jaar duren.

Deskundigen zeggen dat de meeste mensen zichzelf een goede twee jaar moeten geven om te herstellen van een emotioneel trauma zoals een relatiebreuk of het verlies van een baan. En als je overrompeld werd door de gebeurtenis – je echtgenoot vertrok abrupt, je werd onverwacht ontslagen – kan het langer duren.

…Sommige deskundigen noemen deze herstelperiode een “identiteitscrisisproces.” Het is volkomen normaal, zeggen ze, om je depressief, angstig en afgeleid te voelen gedurende deze tijd – met andere woorden, om een emotionele puinhoop te zijn.

Sommige mensen lijken sneller terug te stuiteren, en sommige mensen zullen misschien nooit helemaal hun oude houvast terugkrijgen. En, sommige trauma’s, zoals de “dood van een geliefde,” Bernstein meldt, “zijn gecompliceerder en duren meestal zelfs langer dan twee jaar.”

Maar in de regel, wanneer je levensplan op een grote manier ontspoort, kan het een paar jaar duren om weer op het goede spoor te komen. De reden dat het zo lang duurt, zegt Bernstein, is dat deze grote verschuivingen ook veel andere facetten van je leven verstoren, terwijl je moet verwerken wat er is gebeurd:

Herstellen van een scheiding of baanverlies omvat eigenlijk twee elkaar overlappende processen. Er is het herstel van verdriet. En er is het nog tijdrovender proces van het opnieuw opbouwen van de structuur van je leven. Waar ga je eten? Wie zijn je vrienden?

Dus, als je iets moeilijks meemaakt en jezelf een schop onder je kont geeft omdat je denkt dat je er niet snel genoeg overheen komt, troost je dan met het feit dat genezen moeilijk is, en dat het verbinden van grote wonden tijd kost.

Meer van Smithsonian.com:

Transforming War and Trauma Experiences Through the Arts