Doe je elke dag

iets waar je om geeft? Of tenminste, doet u elke dag iets wat u belangrijk vindt? En zo niet, waarom? Wanneer ben je gestopt met er iets om te geven? En dan bedoel ik niet dat het je niets kan schelen en dat het cool is. Ik bedoel dat je je verbergt voor oordelen en eerlijke feedback achter een avatar. Een die je niet echt bent. Een die een soort van iedereen is. Een die iedereen aardig vindt. Ik bedoel niet eerlijk proberen dingen te doen waar je om geeft; je tijd besteden aan de goede dingen. De belangrijke dingen.

Ik denk dat mensen het te druk hebben met praten over hun beste leven om het ook echt te leven. Ze zitten te veel in de machine om te beseffen dat zij degene zijn die hem besturen. Zijn mensen vergeten te denken over denken, of zijn ze gewoon vergeten te denken over zorgen? Zijn denken en zorgen elkaars tegenpolen? Ze hebben allebei tijd nodig, en iedereen zegt dat ze die niet hebben.

Je blijft zeggen dat deze online wereld niet echt is. Maar dit is jouw werkelijkheid. Jij bent het internet.

Het leven is lang, als je weet hoe je het moet gebruiken. Dat is waarom ik denk dat mensen zich zorgen moeten maken over het niet settelen. De meesten van ons hebben genoeg tijd om veel dingen te doen, en toch kiezen velen van ons ervoor om te doen wat ons gezegd wordt te doen. We nemen het pad dat iedereen bewandelt. En wat nog erger is: nu doen we dat terwijl we klagen over hoe dom mensen zijn omdat ze precies dezelfde paden bewandelen als wij. Vroeger konden we onwetendheid claimen. Wat is nu ons excuus?

Ik denk dat we allemaal ‘wakker’ slapen.

Weet je wie je bent? Weet je dat je anders bent dan alle anderen? Kan het je wat schelen?

Mensen zouden anders moeten doen. Iets in de wereld zetten zonder te weten wat ze terugkrijgen. Of dat nu lof, spot, stilte of een gesprek is. Mensen zouden vaker het risico moeten nemen.

Als je weet wat je doet, doe je zeker niets nieuws.

Mensen zouden meer tijd moeten besteden aan het zelf uitzoeken van dingen. Wat betekent dat ze niet naar sociale media moeten gaan om hun gevoelens te posten als ze al weten dat hun antwoord niet ligt in een like, een retweet of een antwoord. We weten dat we dit zelf moeten uitzoeken, dat het antwoord in ons zit (met liefde, Gandhi). Dus waarom is het oké dat we dat nooit doen?

Ik wil gewoon dat je probeert jezelf te zijn. Wie dat ook mag zijn. (Met liefde, Bob.)

Dit is waar je volgens mij om moet geven. Van mij aan jou. Dit zijn mijn (huidige) meningen over hoe je je dagen moet doorbrengen. Ze zijn aan verandering onderhevig. Ik sta niet op een voetstuk. Ik wil niet dat je het met me eens bent. Ik wil niet dat je doet wat ik doe. Ik wil dat je het ook voor jezelf uitmaakt. Dit is een belofte: als je blijft nadenken, kom je er zelf wel uit.

Je zou erom moeten geven dat je mensen hoort.

En het verschil weten tussen luisteren en horen wat iemand probeert te zeggen; niet alleen maar wachten tot je aan de beurt bent om te spreken. (Met liefde, Fight Club.)

Je zou erom moeten geven dat het je niet kan schelen wat andere mensen denken.

Dit betekent niet handelen zonder besef van consequenties. Dit betekent comfortabel zitten met jezelf. Je waarheid vinden.

Je moet je soms zorgen maken over hoe je eruitziet.

Het is oppervlakkig, ja. Maar dat is niet erg. Zolang het maar soms is.

Je zou foto’s moeten maken die je ooit aan je kinderen wilt laten zien. Foto’s waarop ze kunnen zien waar je was en wat je deed op hun leeftijd. Niet wat je gezicht deed, behalve ouder worden. Niet van jou terwijl je een sprongetje maakt voor het SOLD bord van je eerste huis. Voor wie is die foto eigenlijk? Ook niet je verlovingsring. Dezelfde ring die elke jongen aan elk meisje geeft.

Je moet eens nadenken waarom je de wereld sommige dagen haat, en andere dagen is het geweldig. Je bent zo bevoorrecht, je leven is klote. Ja, het is verwarrend. Ja, je bent emotioneel. Maar als je de juiste vragen stelt, zul je meer dingen vinden om dankbaar voor te zijn, en meer van je dagen besteden aan het doen van meer van die dingen.

Je moet niet vergeten dat je in de ruimte zweeft, verdomme. Wat het ook is, je kunt er waarschijnlijk overheen komen.

Je moet om deze realiteit geven, niet om de verhalen die zich misschien nooit zullen ontvouwen.

Je moet om je familie geven. Over een tijdje zijn ze er niet meer. Over een tijdje kan morgen zijn.

Je moet je zorgen maken over de toestand van de wereld die je achterlaat. Zelfs als je nooit zult zien of weten of de mensen die je achterlaat dat iets kan schelen.

Je zou om gevoelens moeten geven. Je zou er massa’s van moeten hebben.

Je zou om schrijven moeten geven. Omwille van het schrijven.

Je zou om lezen moeten geven. Zelfs als je er geen tijd voor hebt.

Ook al heb je geen tijd voor de meeste dingen waar je om geeft.

Je moet de tijd nemen voordat je het voor je laat werken.

Je moet nadenken over het geven om. Geef om denken.

Schilder een plaatje. Doe aardig. Zeg iets aardigs.

Terug naar problemen