De jachthavenindustrie omarmt een breed scala aan natte slip prijsmodellen. Verschillende prijsmodellen vertegenwoordigen regionale normen, soorten jachthavenklanten, lokale seizoensgebondenheid, historische praktijken, een paar overblijfselen van de economische neergang van 2008 en lokale regelgeving.

Een beperkt aantal jachthavens maakt effectief gebruik van analytics om de dagelijkse acties van medewerkers te sturen. Het combineren van het juiste prijsmodel met het juiste analytische kader voor werknemers kan een lange weg gaan bij het laten groeien van natte slipinkomsten, en nog belangrijker winst, in een jachthaven.

Prijsstrategieën
De meest voorkomende prijsstrategie voor jachthavens is gebaseerd op lineaire voetmetingen. Jachthavens rekenen per lineaire voet van de boot, of per lineaire voet van een slip. Vaak is het per lengte van de boot, of de lengte van de slip, afhankelijk van welke groter is.

Een andere manier om deze prijsstrategie in te kaderen is het aanrekenen per slip met mogelijke overages. Door het op deze manier te benaderen, kan de jachthaven een premie vragen voor overbemanning. Bijvoorbeeld, als het geldende tarief per maand zeg $ 25 / voet / maand is, kan een jachthaven $ 35 / voet / maand in rekening brengen (een stijging van 40 procent) voor elke voet die de sliplengte overschrijdt. Hoeveel overbouw een boot mag hebben hangt af van waar de jachthaven zich bevindt. De meest voorkomende toegestane overschrijdingen zijn ongeveer 10 procent of 3 voet over de slip grootte.

Sommige jachthavens kunnen ook een verhouding van overschrijdingen in verhouding tot de breedte van het kanaal tussen de slips en de lengte van de slips toestaan. Dit biedt managers de mogelijkheid om op legale wijze nieuwe waarde voor eigenaren te creëren door de overschrijdingen uit te breiden tot meer dan 10 procent of 3 voet formules. Als dit het lokale regelgevingskader is, zullen sommige slips natuurlijk verschillende maximale overschrijdingen toestaan als gevolg van hun locatie in de jachthaven.

Er is vaak een verschil tussen de boeg-tot-stern meting van de fabrikant en de werkelijke lengte van een afgemeerde boot. Dingen die de lengte van een boot kunnen verlengen zijn onder andere accessoires aan het achterschip zoals een zwemtrap, buitenboordmotoren (vooral als ze uit het water worden gehesen) en diverse boegbevestigingen zoals ankers en boegrails. Sommige beheerders van jachthavens hebben een meetwiel in hun kantoor en meten de nieuwe boten op zodra ze in hun thuishaven liggen, en passen de contracten van de schippers dienovereenkomstig aan. Natuurlijk is het goed om schippers van te voren te informeren dat hun boot ergens in de eerste maand zal worden opgemeten om een goede meting van de boot te krijgen. Niemand houdt van een onverwachte sprong in de kosten na de eerste maand in de jachthaven.

Een trend in de botenfabricage is om breder te gaan, vooral bij cruisers. Dit, in combinatie met de toegenomen populariteit van catamarans, heeft veel problemen veroorzaakt in jachthavens, vooral die gebouwd zijn in de jaren 1950, 1960 en 1970. Het in rekening brengen van booteigenaren per vierkante voet (lengte van de slip of boot x breedte van de slip of boot) egaliseert het speelveld, vooral als u dubbele slips in de faciliteit heeft. Als u de breedte berekent, denk dan aan bumpers en wat ruimte tussen boten die slips delen.
Een andere prijsstrategie is het aanpassen van de prijs van slips van verschillende afmetingen op basis van de marktvraag. Veel jachthavens hebben een grote vraag naar slips van 50 voet en groter, terwijl slips van 25 voet leeg staan. Of u nu een vierkante voet model of een lineaire voet model gebruikt, er is de mogelijkheid om de prijsstelling aan te passen aan de marktvraag voor specifieke slip maten.

Dynamische prijsstelling
Een van de meest progressieve prijsstrategieën is een dynamisch prijsmodel, gebaseerd op slip locatie wenselijkheid binnen de jachthaven. Voor sommigen zou een ligplaats dichter bij de ingang van de jachthaven voor zeilboten, of in rustiger water bij een helling voor liveaboards, zeer wenselijk zijn. Het gemakkelijkste kader voor het berekenen van een dynamisch prijsmodel is het vaststellen van een gemiddelde of gewenste prijs voor een ligplaats in de jachthaven. Bekijk elke ligplaats in de jachthaven en beoordeel ze op een schaal van 1 tot 10. Bereken vervolgens de wenselijkheidsverhouding met een schommeling van zeg 25 tot 50 procent verschil in prijs.

Vanuit het perspectief van de schipper kan het een win-win zijn. Degenen die meer prijsgevoelig zijn, hebben het gevoel dat ze een deal krijgen. Degenen die minder prijsgevoelig zijn, hebben het gevoel dat ze betalen voor prestige en gemak.

Hoewel het nog niet veel wordt gebruikt in de jachthavenruimte, gebruiken hotels, luchtvaartmaatschappijen en ridesharing-bedrijven een dynamisch prijsmodel dat ‘surge pricing’ wordt genoemd. Dit model past de prijzen aan afhankelijk van de vraag naar de dienst op een reactionaire manier in een gecomprimeerd tijdsbestek. Tijden van grotere vraag resulteren in hogere prijzen, terwijl tijdens trage tijden het bedrijf klanten probeert te lokken met lage prijzen. Sommige jachthavens doen dit statisch met hoge en lage seizoenstarieven voor passanten. Het zal waarschijnlijk niet lang duren voordat transient marktplaatsen zoals Dockwa en Snag-A-Slip de functie aanbieden aan jachthavens die reageren op de dag van de week en feestdagen.

Een van de meest interessante prijsmodellen is seizoensgebonden fluctuaties voor jachthavens in noordelijke klimaten. Van tewaterlating tot uitzetting zijn de diensten die de jachthaven aanbiedt vergelijkbaar met jachthavens in zuidelijke klimaten. De rest van het jaar ligt de boot meestal in de winter ingepakt op de parkeerplaats. Om deze fluctuatie in de dienstverlening weer te geven, worden de prijzen tussen warme en koude maanden aangepast.

Key Performance Indicators
De beste jachthavenbeheerders weten dat een prijsmodel alleen maar een deel van het verhaal vertelt. Elk prijsmodel vereist zorgvuldig, voortdurend bijhouden van de belangrijkste prestatie-indicatoren (KPI’s) binnen de jachthaven om de gezondheid van de slip-based inkomstenstroom volledig te begrijpen. Dit helpt managers ook bij het maken van toekomstige aanpassingen dienovereenkomstig om de slipinkomsten te maximaliseren.

De meeste bedrijven stellen een reeks interne KPI’s en één “North Star” -metriek vast die bedrijfsactiviteiten en werknemersacties aansturen. Maar al te vaak kiezen bedrijfseigenaren en managers winst als de North Star en stellen dan een aantal generieke KPI’s op, zoals klantacquisitiekosten (CAC) om het te ondersteunen. Het bijhouden van deze statistieken zijn belangrijk voor elk bedrijf of organisatie, omdat ze duidelijke high-level indicatoren geven over de gezondheid van het bedrijf, maar ze zijn vaak te abstract of te hoog niveau om de dagelijkse werknemersactiviteiten vorm te geven.

Effectieve KPI’s moeten begrijpelijk zijn voor werknemers op een lineaire, eenvoudige oorzaak-en-gevolg uitkomst. Zeggen dat winst de Poolster is, is prima als de jachthaven een hoog opgeleid en betrokken personeelsbestand heeft dat elke kostenplaats, input en output van een bedrijf begrijpt. Als een op klantenservice gebaseerd bedrijf, doen jachthavens er beter aan om hun KPI’s terug te brengen naar het individuele niveau.

De standaard key performance indicator (KPI) die de meeste jachthavens gebruiken is bezettingsgraad, als in welk percentage van de ligplaatsen zijn gevuld. De bezettingsgraad is vergelijkbaar met het nationale werkloosheidscijfer. Het geeft een top-level signaal van de gezondheid, maar geeft weinig context aan wat, waarom en hoe. Voor eigenaars en professionele managers die hun inkomsten uit een jachthavenbedrijf willen maximaliseren, zal het toevoegen van extra KPI’s een veel duidelijker beeld geven.

Hoe efficiënt worden boten toegewezen aan slips? Dit wordt meestal aangeduid als slip gebruik of slip differentieel. Uit de gegevens blijkt dat de gemiddelde bezette helling met 17% onderbenut is. Het berekenen van de bezettingsgraad is zo eenvoudig als het delen van de werkelijke grootte van de boot door de lengte of de oppervlakte van de slip. Het opnemen van toegestane overschrijdingen in de basis metric motiveert medewerkers om alle toegestane ruimte in de jachthaven te vullen.

Een korrelige KPI die zelden wordt gezien is het concept van inkomsten per voet (lineair of gebied, afhankelijk van de prijsstrategie). Deze KPI is geweldig omdat het wekelijks bijhouden mogelijk maakt met duidelijke aanwijzingen van inkomstenfluctuaties ten opzichte van werknemersacties. Medewerkers worden gestimuleerd om bijvoorbeeld die tijdelijke boeking aan te nemen, ook al is het een kort verblijf, of huurders te vragen naar een kleinere slip te verhuizen omdat er dan ruimte vrijkomt om te verhuren aan een grotere boot met een gezonde overage.

Dit artikel richt zich alleen op natte slips, maar er zijn veel andere KPI’s die kunnen worden opgenomen in een op actie gebaseerd analytisch kader. Met name het volgen van schippers als een relatief winstcentrum helpt een jachthaven te begrijpen wie het meest uitgeeft in de faciliteit aan goederen en diensten, en in welke producten of diensten moet worden geïnvesteerd.

Wat de prijsstructuur en de verschillende winstcentra van een jachthaven ook zijn, de communicatie van KPI’s aan het frontlijnpersoneel is een geweldige manier om ervoor te zorgen dat de bedrijfsdoelstellingen worden gehaald. Het helpt ook om heel duidelijk te zijn over de verandering in de KPI in de loop van de tijd, waarbij die variantie wordt gekoppeld aan de beloning van werknemers.

Iaian Archibald is de CEO van jachthavensoftwarebedrijf Swell Advantage. Gevestigd in Nova Scotia, Canada, Iaian groeide op varen en zwemmen in de Noord-Atlantische Oceaan. In zijn twintiger jaren was hij een professionele walvissafari-gids aan de westkust van Vancouver Island.