Les #1: Houd een schrijfritueel

Een populair advies voor mensen die met een depressie leven, is om eenvoudige dagelijkse routines aan te houden, zelfs als je je depressief voelt. Uit ervaring kan ik zeggen dat uit bed komen om je tanden te poetsen en je haar te kammen je een verrassend voldaan gevoel kan geven, zo niet triomfantelijk bevrijd van de greep van de depressie.

Voor mij vertaalt dit principe zich ook in het schrijven. Terug in maart 2015 begon ik een minimale dagelijkse schrijfgewoonte aan te houden: slechts 200 geschreven woorden of tien minuten aanverwant werk per dag.

Het is niet vaak gemakkelijk om deze gewoonte vol te houden. Soms ga ik om negen uur ’s morgens zitten schrijven en heb ik mijn woorden pas enkele ogenblikken voor het slapengaan af. Maar, sprekend als iemand die misschien nooit een woord zou schrijven als hij zichzelf er niet op de een of andere manier toe dwong, deze dagelijkse schrijfroutine is van groot belang gebleken in mijn strijd tegen depressie.

Voor jou is het misschien niet haalbaar om een dagelijkse routine aan te houden. Het proces van iedere schrijver is anders, net als de strijd van ieder mens tegen een geestesziekte. Maar als u op de een of andere manier baat hebt gehad bij rituelen of routines, kunt u overwegen dat principe ook in uw schrijversleven toe te passen.

Les #2: Eer uw creatieve hoogtepunten

Soms voel ik me net een verslaafde als ik met een chronische depressie leef. Als ik dieptepunten ervaar, heb ik geen motivatie meer en is mijn geest volledig verslaafd. Maar als ik eindelijk een beetje motivatie vind, kan ik marathons schrijven om andere schrijvers heen – en dat doe ik vaak.

Het in ere houden van zulke gemotiveerde momenten in je leven is, naar mijn ervaring, een van de beste manieren om vooruitgang te boeken met je passieprojecten als je met een depressie leeft.

Ik vind het ook nuttig om op deze dagen mijn prestaties te noteren. Ze herinneren me eraan dat de volgende keer dat ik hoog gemotiveerd ben, het tijd is om de tv uit te zetten en iets magisch te gaan doen.

Les #3: Gebruik je schrijven als uitlaatklep

Ik heb een gruwelijke hekel aan dagboeken schrijven, dus als ik in tips voor het herstel van depressie de aanbeveling krijg om je gedachten en gevoelens op papier te zetten, kan ik alleen maar gefrustreerd zuchten. Maar waar ik geen hekel aan heb? Werken aan mijn roman.

Het klinkt simpel, maar het heeft me jaren gekost om te beseffen dat ik veel van mijn ergste twijfels en depressieve emoties in mijn verhalen kon kanaliseren als een manier om de reis van mijn personages te verdiepen. Elk verhaal heeft ten minste een beetje interne strijd nodig, en ik heb genoeg ervaring om uit te delen.

Zo is het vertellen van verhalen mijn eigen uitlaatklep geworden, een plek waar ik alle mentale ellende van een depressie kwijt kan, zodat ik mezelf en mijn personages beter kan begrijpen.

Les #4: Gun jezelf genade

Als je ooit tegen een depressie hebt gevochten, weet je hoe moeilijk het kan zijn om te vechten tegen gevoelens van mislukking en zelfverachting die je elke keer weer tegenkomt. Maar de manieren waarop depressie je tegenhoudt, zijn niet jouw schuld, vooral niet als het gaat om geestelijk vermoeiend werk als het schrijven van fictie.

Ja, bepaalde gewoonten kunnen je helpen beter te vechten tegen de symptomen van een slopende geestelijke ziekte, maar dat is precies wat depressie op veel dagen en in veel opzichten is: slopend.

Er zullen dagen zijn, of zelfs weken of maanden achtereen, dat je gewoon geen woord lijkt te kunnen schrijven, en dat is niet jouw schuld. U bent geen mislukkeling. U bent niet onbekwaam. U vecht tegen een van de zwaarste ziekten van de geest, en dus moet u uzelf genade en vergeving schenken.

U kunt uw eigen depressie net zo min genezen als u kanker kunt genezen, maar u kunt wel behandeling zoeken. U kunt zich door een arts laten onderzoeken en sessies met een therapeut plannen, ondersteunende familieleden en vrienden opzoeken – ook online – en uzelf er vaak aan herinneren dat uw worstelingen niet uw schuld zijn.

Eer uw dieptepunten op dezelfde manier als u uw hoogtepunten eert. Neem pauzes. Vergeef het uzelf als er niets gebeurt. Rust in de wetenschap dat er goede tussen de slechte dagen zullen zijn, dat uw verhalen ertoe doen, en dat u zo geliefd bent. Dus, blijf vechten.