Geachte Rachel,

Ik ben twee jaar geleden weduwe geworden en moet nu mijn twee prachtige dochters alleen opvoeden. De ene is 9 en de andere is 7. Ze doen het allebei goed op school, ze hebben vriendinnen en de rapporten zijn altijd dat het zelfverzekerde, aardige, behulpzame meisjes zijn die er trots op zijn Joods te zijn. Het probleem dat ik heb is wanneer ze thuiskomen. Ze willen geen klusjes in huis doen, en ik heb geprobeerd ze om te kopen, te schreeuwen, te smeken, te prijzen, en ik ben aan het eind van mijn Latijn. Het doet pijn dat ze al hun goede gedrag voor iedereen behalve mij bewaren. Ik doe mijn best om ze goed op te voeden, zonder familie van beide kanten in de buurt, maar ik weet gewoon niet meer hoe ik dat het beste kan aanpakken. Elk advies zou zeer gewaardeerd worden.

Gefrustreerde moeder

Geachte gefrustreerde moeder,

Het spijt me heel erg van uw verlies te horen. Zo’n tragedie eist z’n tol van de hele familie. Niemand is immuun voor de leegte die het verlies van een echtgenoot en vader achterlaat.

Ik weet zeker dat er de afgelopen jaren veel is geschoven en aangepast.

Kinderen opvoeden is een kolossale onderneming. Kinderen opvoeden als alleenstaande ouder zonder steun van familie is ronduit ontmoedigend. Het is geweldig dat uw meisjes buitenshuis lovende kritieken krijgen. Dit toont aan dat ze zich van nature goed gedragen en goed presteren. U werkt duidelijk met heel goed materiaal, ook al is het thuis de laatste tijd wat onrustig.

Een kind dat erkend wordt om zijn goede karaktereigenschappen is een kind dat in harmonie is met zijn essentie. Onze wijzen zeggen: “Wie een gunst vindt in de ogen van een ander, vindt een gunst in de ogen van G-d.” Neem even de tijd om na te denken over uw rol in dit positieve gedrag.

Om de kwestie van hun gebrek aan goed gedrag thuis aan te pakken, heb ik een paar gedachten om te delen. Het is waar dat uw meisjes een zeer pijnlijke realiteit hebben meegemaakt. Het verlies van een vader is tragisch, vooral op zo’n jonge en vormende leeftijd. Ik hoop dat ze een voortdurende uitlaatklep voor hun gevoelens hebben. Of het nu een therapeut is, een leraar of een rabbi, de meisjes hebben een veilige, objectieve plek nodig waar ze terecht kunnen als ze hun hart moeten luchten. Daarnaast is het openhouden van de communicatie thuis een must voor jullie allemaal.

Er zijn gezinnen die echt tijd inplannen voor “familiebijeenkomsten,” waar ieder gezinslid zijn gevoelens kan luchten en openlijk kan communiceren over wat er in hun leven gebeurt. Anderen geven de voorkeur aan een meer informeel emotioneel proces. Ik denk echter dat het belangrijk is dat u een moment vindt waarop u rustig en kalm met uw meisjes kunt zitten en uw gevoelens van teleurstelling over hun gedrag kunt uiten.

Er is vaak een tendens om de discipline te versoepelen bij kinderen die een trauma in hun leven hebben meegemaakt. Er zijn veel geldige redenen waarom een ouder voor een dergelijke aanpak kiest. Maar men moet begrijpen dat de instructies die de meisjes in deze cruciale periode van hun leven van u krijgen, van invloed zullen zijn op hun toekomst als moeder en als lerares van hun kinderen. Er is geen excuus om respectloos tegen een ouder te spreken of je te gedragen. Punt uit. De enige manier waarop een kind dit zal leren is als wij het hen laten zien.

Kinderen hebben geen beperkte hoeveelheid “goed gedrag” per dag toegewezen gekregen. Goed gedrag is een keuze. En het is uw keuze als ouder om het gebod op te leggen dat op ieder kind rust, “Eer uw ouders en heb respect voor hen”. Als we onze kinderen toestaan zich onbehoorlijk te gedragen zonder consequenties, sturen we ze een duidelijke boodschap: “

Wat wij als ouders moeten doen, is besluiten welk gedrag toelaatbaar is en welk niet, en dat aan onze kinderen leren. Dat is een zeer dwingende manier waarop we hen leren ons te eren. Het gedrag dat wij ongepast vinden, is gewoon niet toegestaan. Als het gedrag doorgaat, dan is er een natuurlijk gevolg dat volgt. (Let op het woord “gevolg” en niet “straf”.)

Bij voorbeeld, een kind dat weigert haar kleren in de wasmand te doen, zal geen schone kleren hebben om naar school te dragen. Dat is het natuurlijke gevolg dat optreedt als je geen verantwoordelijkheid neemt voor je kleren. Ze kan ongemakkelijk in vuile kleren naar school gaan of een andere manier vinden om de situatie te verhelpen, maar ze zal wel met de gevolgen van haar daden moeten omgaan. Kinderen moeten verantwoordelijk worden gemaakt voor hun gedrag en verantwoordelijkheid nemen voor de keuzes die ze maken. Er is geen vaste formule voor het geven van natuurlijke gevolgen; het moet gewoon de basisprincipes van oorzaak en gevolg volgen.

Als wij als ouders eenmaal de beslissing nemen over wat mag en wat niet mag, zullen onze kinderen dat in onze stem horen. Elk kind weet wanneer er ruimte is voor onderhandeling, net zo goed als het weet wanneer dat niet zo is. Een strenge aanpak van discipline betekent overigens niet dat je je stem moet verheffen, moet schreeuwen of omkopen, het betekent gewoon dat je moet zeggen wat je bedoelt en daar ook naar moet handelen. Als we de tijd gaan nemen om onze kinderen te instrueren en te begeleiden, dan zijn we het aan hen verplicht om 100% door te zetten wat we hebben gezegd.

Als dit proces zich ontvouwt, en je meisjes beginnen, als G-d het wil, zich thuis van een betere kant te laten zien, is het belangrijk om hen te laten weten wanneer je gedrag ziet dat je leuk vindt. Geef betekenisvolle lof. Bijvoorbeeld, wanneer je dochter haar bord van tafel afruimt, zou je kunnen reageren met iets als “Ik zie dat we hier een verantwoordelijk meisje hebben.” In tegenstelling tot de standaard, “goed gedaan of ik ben trots op je dat je dat doet.” Dat soort lof verliest na een tijdje zijn betekenis; we willen dat uw dochters begrijpen wat voor soort vrouwen ze worden. Dus wees niet bang om het ze te vertellen. Ze moeten weten dat ze lief zijn en zelfverzekerd, verantwoordelijk en volwassen. Ze moeten het van u horen.

Daarnaast kan het een prachtige ervaring zijn om wat speciale “alleen”-tijd met elk van uw dochters te delen. Tijd vrijmaken om met je kind door te brengen kan zo waardevol zijn. Of dat nu betekent dat u een van uw dochters een uur eerder van school haalt om een ijsje te gaan eten, of dat u voor een van uw dochters een speelafspraakje regelt terwijl u met de andere picknickt. Het delen van deze speciale tijd kan heel goed een gezonde en luchtige plek zijn om gevoelens te delen – voor jullie allebei.

Een laatste punt dat ik wil benadrukken is dat je wat “speciale alleen” tijd voor jezelf moet vinden. Elke moeder heeft hier en daar een pauze nodig. Ik hoop dat u de tijd neemt om ervoor te zorgen dat ook aan uw behoeften wordt voldaan. Of het nu een afspraak met een vriendin is, een wandeling in het park, een lang, warm bubbelbad (met de deur op slot!), of jezelf trakteren op een lekker etentje…zorg goed voor jezelf.

Ik wens je veel succes met je meisjes en ik kijk ernaar uit om goede dingen te horen.

Rachel