Nickelback is een van de meest verdeelde bands die er zijn. Maar dat wist je al.

Weinig groepen worden zo misbruikt als zij. En dat krijgen ze al heel lang.

Maar ondanks alle haat is er ook veel liefde voor de Canadese rockers en het staat buiten kijf dat ze enorm succesvol zijn.

Weinig bands hebben zo’n onmiddellijk herkenbaar geluid als Nickelback – je kunt ze met niemand anders verwarren.

Misschien zijn ze voor velen ook een guilty pleasure. En, houd dit alsjeblieft stil, ik moet toegeven dat ik een fan ben sinds ik hun doorbraakplaat Silver Side Up kocht (die overigens hun derde was). De nummer 1-single How You Remind Me van dat album is vandaag de dag nog net zo goed als toen.

Ik heb de carrière van de band sindsdien gevolgd en ondanks het feit dat ze meer ondeugende nummers opnamen dan de meesten, heb ik altijd een zwak voor ze gehouden. Ik heb zelfs mijn hond Chad naar hun leadzanger genoemd!

Maar hoezeer ik Nickelback ook mag, ik heb me altijd verbaasd over de karigheid van hun teksten. Nu verwacht ik niet dat Chad Kroeger teksten schrijft zoals Becker & Fagen of Paul Simon, maar ik verwacht zeker dat hij zich als tekstschrijver heeft verbeterd, zeker nu hij aan album nummer negen bezig is. En als hij niet goed met woorden overweg kan, werk dan tenminste samen met iemand die dat wel kan.

Helaas heeft geen van beide zich gemanifesteerd op het nieuwe album van Nickelback, waarvan de meeste luisteraars vrijwel zeker zouden zeggen dat het bijna precies hetzelfde klinkt als de vorige acht. Maar als er iets verbeterd is, dan is de tekstuele inhoud achteruit gegaan. Eén nummer heeft zelfs een van de slechtste teksten van alle Nickelback nummers – en dat wil wat zeggen. Ze zijn zo slecht dat ik erover moest schrijven.

Het nummer heet Must Be Nice en de tekst is gewoon onuitsprekelijk slecht. Het lijkt erop dat het nummer gaat over iemand wiens leven “een verdomd sprookje” is en met die enkele gedachte, lenen de teksten letterlijk van – of misschien beter gezegd – worden toegeëigend van een stel – ja, je raadt het al – kinderrijmpjes.

Horen hoe ze gezongen worden is al ongemakkelijk genoeg, maar als je ze voor je ziet liggen, is het gewoon ronduit gênant.

Ik kan me niet voorstellen dat een andere rockband ooit teksten heeft gezongen die zo cringeworthy of infantiel zijn als:

“Jack be nimble, Jack be quick, Jack wound up with a broken neck.
Humpty Dumpty, do your thing, Daddy’s gonna buy you a diamond ring”

Het is moeilijk om te weten wat ze aan het denken waren.

Hier is de volledige tekst:

One step, two step, electric slide
Red fish, blue fish, blow your mind
Engine, engine, number nine
Mama’s gonna let you set the moon on fire

Jack be nimble, Jack be quick
Jack wound up with a broken neck
Humpty Dumpty, do your thing
Daddy’s gonna buy you a diamond ring

Oh, het moet fijn zijn
Om elke dag in het paradijs door te brengen
Je vraagt je af waarom je nog nooit gefaald hebt
Je leven is een goddelijk sprookje

Suzie stoomboot, je bent zo fijn
Geef de wens die ik vanavond wens
Tinker kleermaker, wat heb je?
Wielen van de bus vallen er af

Mooie dienstmeisjes allemaal op een rij
Ja, meneer, ja, meneer drie zakken vol
Zilveren lepel bij het avondeten
Vier en twintig merels, oh, so high

En hier is de link naar het liedje zelf http://bit.ly/2sQrXjq

Terwijl Nickelback nog steeds een van mijn guilty pleasures is, als dit het beste is dat ze kunnen opbrengen, weet ik niet hoe lang dat nog kan duren.

In hun eigen woorden – geleende woorden natuurlijk – de wielen van de bus vallen eraf.