De mens heeft niet voor niets zo’n 3,4 miljoen jaar geleden de boogvormige voet gekregen In het dierenrijk zijn er maar een handjevol soorten die op twee voeten kunnen lopen. De mens is uiteraard de eerste soort die in gedachten komt, maar hij is niet de enige tweevoetige soort ter wereld, d.w.z. de soort die hoofdzakelijk op twee voeten moet lopen. Vogels, apen, kangoeroes en knaagdieren lopen ook op twee voeten.
Maar dankzij de evolutie is lopen en rennen voor mensen gemakkelijker dan voor hun tweevoetige soortgenoten. En de reden hiervoor is de boogachtige structuur van onze voet. De boog aan de binnenkant van de voet, de longitudinale boog genoemd, maakt de voet stijver. Dit is het gebogen gebied dat we zien lopen tussen onze tenen en hiel.
Onder de huidlaag zitten botten, middenvoetsbeentjes genaamd, die in een bocht over de breedte van de voet zijn gerangschikt. Deze kromming, de transversale tarsale boog genoemd, verstevigt de voet in de lengte. De transversale boog ontbreekt bij de hedendaagse gorilla’s en chimpansees, die platte en flexibele voeten hebben. Alleen het geslacht Homo ontwikkelde de transversale boog ongeveer 3,4 miljoen jaar geleden, volgens een rapport gepubliceerd in het tijdschrift Nature.
Om te begrijpen hoe de kromming van de boog stijfheid aan de voet geeft, moet u een biljet van Rs 50 pakken. Leg het geld plat neer en krul de lange randen lichtjes zodat het midden omhoog buigt – alsof het een buis of snelwegtunnel vormt. Zo ontstaat een boog, die in de lengterichting van het biljet loopt. Duw een vinger op het midden van de boog van het biljet, en je zult enige weerstand of stijfheid opmerken.
Zonder deze krommingen/bogen op onze voeten, zouden onze bewegingen traag en traag zijn geweest zoals bij onze primaten.Tijdens het experiment ontdekten de onderzoekers dat het weefsel, samenwerkend met de botten, goed was voor meer dan 40% van de stijfheid van de hele voet.
Dit is echter niet de enige anatomische verandering die het lopen op twee voeten voor de mens gemakkelijk heeft gemaakt. De kromming van je onderrug absorbeert bijvoorbeeld schokken als je loopt. Dit is een uniek kenmerk van de mens. Ook lange dijbenen stellen ons in staat om lange passen te maken, de sleutel tot sneller en verder lopen dan onze voorgangers.