Dus het is die magische tijd van de avond wanneer je kinderen chagrijnig zijn en zeuren voor het avondeten, je bent er net in geslaagd om de rijst te laten aanbranden (WAAROM VERBRAND IK ALTIJD RIJST), het huis ziet eruit alsof vier afzonderlijke mini-tornado’s zich een weg door het huis hebben gebaand en dan loopt je man de deur binnen en zegt: “Dus wat heb je vandaag gedaan?”

Ik zal toegeven dat deze vraag op zichzelf helemaal prima is, maar op de een of andere manier voelt het in die eind-van-de-dag chaos als een soort beschuldiging. Ik ben mijn hersenen aan het pijnigen om met een zinvol antwoord te komen dat mijn bijdrage aan het gezin verklaart en me laat klinken als een intelligente volwassene. Ik weet dat dit niet is wat mijn man van me vraagt, maar ik voel de druk toch. Dus in plaats van terug te slaan, “Nou, het huis staat nog steeds, dus dat is al iets, toch?” wil ik mijn man (en jou) wat ideeën geven over vragen die me kunnen helpen om me open te stellen. (Een grote dank aan mijn lezers op de Facebook-pagina die deze categorieën inspireerden met hun feedback.)

Vraag naar haar hart. We kunnen je misschien niet alle geweldige dingen vertellen die we hebben bereikt, maar we hebben misschien wel een moment van Grote Gevoelens gehad die we echt moeten bespreken. Als u in ons team kunt zijn en ons laat uitpraten over wat dat ook was, kunnen we een enorme last van ons af voelen vallen. We weten dat dit soms riskant voor je kan lijken omdat je niet graag ziet dat we van streek zijn of omdat je bang bent dat al die gevoelens op jou gericht zullen zijn, maar door ons te vragen wat er op ons hart ligt, weten we dat je geeft om wie we zijn en niet alleen om wat we doen.

Voorbeelden:

-Werd je vandaag verdrietig van iets?

-Wanneer was je vandaag het meest opgewonden?

-Heb je vandaag een moment van trots?

Vraag naar haar gedachten. Ik zorg ervoor dat ik elke dag iets lees dat mijn geest verruimt. Misschien is het mijn bijbel of een wetenschappelijk artikel of iets over politiek of culturele gebeurtenissen of een onderwerp waar ik gepassioneerd over ben. Wat het ook is, ik heb vandaag waarschijnlijk nog niemand gehad om het mee te bespreken en ik heb mijn gedachten op een rijtje gezet. Ik zou het graag over iets anders hebben dan de toiletgewoonten van de peuter. Als mij wordt gevraagd wat ik vandaag heb gedaan, slaan mijn hersenen op hol als ze denken aan druiven doormidden snijden of helpen met het huiswerk voor optellen. Ik wil praten over alle dingen die ik heb overwogen terwijl ik broodjes in driehoeken sneed, maar er was niemand om het met me te bespreken.

Voorbeelden:

-Heb je vandaag iets interessants gelezen?

-Er zijn goede podcasts beluisterd?

-Welk groot wereldprobleem heb je vandaag intern opgelost?

Vraag naar haar volk. Ik hou van mijn mensen. Mijn kinderen, de buurkinderen, mijn kerkvrienden, mijn ouders, AL MIJN MENSEN. Op een doorsnee dag ben ik waarschijnlijk met iemand in gesprek geweest over een probleem dat hij of zij doormaakt of is mijn hart bemoedigd door iemands vreugde. Ik wil over die dingen praten. Het is geen roddel, het is gewoon het delen van lasten en triomfen met mensen van wie ik houd en ik wil mijn man betrekken in al hun gebeurtenissen. (En hoewel dit lang niet zo nobel is, wil ik het soms ook over mijn “mensen” hebben en daarmee bedoel ik de mensen op tv of iemand die ik volg op sociale media of de mensen in een boek dat ik aan het lezen ben en waarin ik helemaal ben opgegaan. Humor me.)

Voorbeelden:

-Hoe gaat het met je zus met dat ding waar ze zich zorgen over maakte?

-Heb je van je vriendin gehoord over dat nieuws waar ze op zat te wachten?

-En grote doorbraken voor de kinderen vandaag?

Vul haar werk aan. Soms zitten we zo in het moeras van de dagelijkse ouderlijke sleur, dat we niet eens weten wat we vandaag gedaan hebben. Als je iets opmerkt wat we hebben gedaan, voel je vrij om het te erkennen. Dat zou veel voor je betekenen.

Voorbeelden:

-Hey! Die teller is opgeruimd! Ziet er goed uit.

-Niemand van de kinderen bloedt nu! Goed gedaan.

Dat eten ruikt heerlijk.

Ben je bewust van haar introverte of extraverte behoeften en het aantal woorden. Ik heb één dag per week dat ik tijd doorbreng met mijn moeder en zussen. Op die dagen heeft mijn man het moeilijk om een woord uit me los te krijgen als hij thuiskomt. Misschien ben ik tegen bedtijd klaar om de dag te bespreken, maar omdat ik introverte neigingen heb, kan het zijn dat ik tegen 17.00 uur al mijn woorden heb opgebruikt op dagen dat ik met andere vrouwen optrek. Maar er zijn ook dagen dat ik de hele dag alleen maar met kinderen heb gepraat en ik wanhopig behoefte heb aan interactie met volwassenen. Als je weet dat ik ofwel te uitgeput ben om te praten (vat dat niet persoonlijk op!) ofwel wanhopig behoefte heb om te praten (stel gewoon vragen! je hoeft je niet verplicht te voelen om net zo’n praatjesmaker te zijn!), weet je misschien hoeveel moeite je moet doen voor een avondgesprek.

Voorbeelden:

-Heb je vandaag plezier gehad in je MOPS-groep? Voel je je helemaal uitgepraat?

-Heb je vandaag met volwassenen kunnen praten of was het hier vrij rustig?

Wil je dat ik je help in de keuken zodat we kunnen kletsen of kan ik beter de kinderen vermaken terwijl jij het eten afmaakt?

Gezonde conversatie is een intieme dans tussen twee mensen. Ik wil vragen stellen die aan de behoeften van mijn partner voldoen en hem laten weten dat ik om hem geef. Ik wil dat hij mij op dezelfde manier aanspreekt, zodat we op één lijn zitten over belangrijke levensvragen. Wanneer we buiten ons “Wat heb je vandaag gedaan?”-vakje kunnen treden (of mijn “En hoe voelde je je daardoor?”-vakje dat hem bijna altijd op het randje brengt), dan creëren we iets speciaals. We zijn het creëren van een echt solide vriendschap.