image by Android Jones

Afgezien van de voor de hand liggende redenen van seks en voortplanting, lijkt het erop dat intiem omgaan met anderen gaat over het verkennen van jezelf. Eigenlijk gaat het nooit over de ‘ander’.

De gebruikelijke manier om je partner te zien, is hem te zien als los van jezelf, en als iemand die je moet onderhandelen over het geven en nemen van liefde, goedkeuring en macht. Het gaat altijd om ‘wat kan ik van hen krijgen?’ en ‘wat willen zij van mij?’ Je probeert wanhopig om jezelf niet te laten zien als de onderhandelaar die je bent. Je zou zelfs een verbintenis kunnen aangaan om voor altijd samen te zijn, maar als je eerlijk bent, is je verbintenis alleen maar het idee van de ander.

Wanneer je je identificeert met de gedachte ‘ik’ dan ga je ervan uit dat er een ‘jij’ is daarbuiten. Ik’ en ‘jij’ ontmoeten elkaar als gedachten, verbeelding, manipulatie en onderhandeling, maar dit is nooit de werkelijke ontmoeting. We verlangen ernaar om dat allemaal te laten vallen, en ons gewoon te openen in vertrouwen en liefde. Maar we hebben geleerd dat deze wereld niet veilig is om onze waakzaamheid te laten varen, dus blijven we ons de grenzen inbeelden die ons scheiden. De waarheid is dat we niet weten hoe we ons zonder deze onderhandelingen tot anderen moeten verhouden. We kunnen ons echt naakt en verloren voelen zonder hen. Maar in deze naaktheid ligt de mogelijkheid voor een echte ontmoeting. Deze ontmoeting is onschuldiger en kinderlijker omdat we elkaar ontmoeten in het niet weten hoe we elkaar moeten ontmoeten.

Als er de bereidheid is om elkaar eerlijk te ontmoeten, zelfs als dat betekent dat we bloot moeten leggen wat misschien lelijk of beschamend lijkt, betekent dit dat we bereid zijn het risico te lopen de ander te verliezen omwille van wat waar is. De verbintenis gaat dan uit naar de waarheid van wat je bent, in plaats van naar je partner. Zelfs als het onderhandelen doorgaat, maar je bent bereid het risico te nemen dit bloot te leggen en toe te geven aan je partner, is er de mogelijkheid om je samen te openen op een diepere, eerlijkere manier. Relateren gaat dan over een eindeloos verliezen van wat je denkt. Paradoxaal genoeg gebruiken beide partners de ‘ander’, geheel egoïstisch, als een manier om zichzelf te verkennen, maar tegelijkertijd is er een meer vertrouwensvolle, open en liefdevolle verbinding.