Onze laatste poging om de mysteries van het moderne visuele landschap te ontrafelen vindt ons in de supermarkt. Voor eerdere columns, klik hier; om uw eigen suggesties in te dienen, e-mail ons.

Er zijn veel goede redenen om de verpakking van voedsel eens nader te bekijken. Misschien probeert u af te vallen of gezonder te eten (de eerste en de vierde meest verbroken nieuwjaarsvoornemen, blijkbaar). Misschien wil je “alles met meer dan vijf ingrediënten, of ingrediënten die je niet kunt uitspreken” vermijden, zoals Michael Pollan heeft gesuggereerd. Misschien speur je voedselverpakkingen af – tevergeefs, tot nu toe – op zoek naar Mark Bittman’s droometiket. Of misschien wil je gewoon controleren of je Twinkies – die al dan niet met het eeuwige leven zijn verrijkt – nog vers zijn.

Maar wat uw blik ook naar de onderste regionen van uw cornflakes doos of yoghurt doos trekt, houd uw ogen open voor een kleurenpatroon zoals in de afbeelding hierboven. Onnodig te zeggen dat elke millimeter onroerend goed op voedselverpakkingen waardevol is. Dus wat is er zo belangrijk aan deze kleurpatronen dat ze moeten worden opgenomen? Zoals altijd, vier keer raden:

a) Het patroon wordt een chromatische streepjescode (CBC) genoemd. In veel landen gebruiken de scanners van de supermarkten gekleurde streepjescodes, die betrouwbaarder kunnen worden gelezen dan de zwart-witte soort die wij in de V.S. gebruiken. Producten die in de V.S. en in deze landen met dezelfde verpakking worden verkocht, zullen zowel een CBC als een zwart-witte streepjescode hebben.

b) De klodders kleuren staan bekend als printer kleurblokken of proces controle patches. Zij worden gebruikt om de kwaliteit van individuele kleuren te helpen controleren die door een printer worden gebruikt, zodat de tinten en de tinten correct en verenigbaar zijn.

c) Het patroon wordt een gedrukt grijpblok genoemd. In geautomatiseerde verpakkingssystemen, die machines gebruiken om uw voedsel te verpakken, maakt het grijperblok het voor dergelijke machines gemakkelijker om de verpakking correct te manoeuvreren en uit te lijnen terwijl het wordt vervaardigd en verzonden.

d) Het heet een gedrukte hitte datum (PHD). De inkt gebruikt voor de heldere kleuren vervaagt na verloop van tijd. Wanneer er geen verschil is tussen de heldere en vervaagde kleuren, dan zullen supermarkten het voedsel over het algemeen als vervallen beschouwen, ongeacht de gedrukte houdbaarheidsdatum.

En het juiste antwoord is…

… b). Proces controle patches, of printer kleurblokken, worden gebruikt om de kwaliteit of dichtheid van kleuren die worden gebruikt op de verpakking te controleren. Volgens Bridget Christenson, PR manager voor General Mills:

De kleurblokken zijn in wezen een hulpmiddel dat wordt gebruikt om te begrijpen hoe een printer op elk moment drukt om de consistentie te waarborgen. De blokken geven zeer technische informatie over de afdrukomstandigheden, waardoor printers snel kunnen bijsturen. Als iets er bijvoorbeeld te rood uitziet, kunnen de kleurblokken helpen bepalen of het geel te zwak is of dat het magenta te zwaar is. Zo blijft de drukkwaliteit hoog.

Zowel mens als machine controleren meestal deze kleurklodders. Volgens Dillon Mooney, technisch consultant voor Printing Industries of America, “hebben moderne persen het proces geautomatiseerd, maar de operator maakt meestal de laatste aanpassingen.” De kleuren die het meest voorkomen zijn de “proceskleuren” zwart, cyaan, magenta, en geel. Zoals mijn duivelse Hewlett Packard printer bij zeldzame gelegenheden heeft bewezen, kunnen deze kleuren worden gecombineerd tot vele andere kleuren.

Maar hoe zit het met het pakje Cheetos dat ik net at – neem dat, Pollan – dat niet alleen de vier proceskleuren bevat, maar ook een reeks subtiele, discriminerende oranje tinten? Deze staan bekend als steunkleuren, die “voorgemengd zijn voor consistentie,” volgens Mooney. Het oranje op de Cheetos verpakking is van nature een groot deel van het imago van het merk, dus wordt het toegepast als een eigen kleur. (Wordt deze zelfde inkt gebruikt om de eigenlijke Cheetos te kleuren? Waarschijnlijk niet, maar ik weet het niet zeker).

Waarom hebben sommige pakketten geen kleuren patches? Het is gewoon een printer/klantvoorkeur, zegt Christenson. Maar houd in gedachten dat kleuren misschien op een gedrukt gedeelte van de verpakking hebben gestaan dat er later is afgesneden.

Terwijl ik puzzelde over deze verpakking perplexiteiten, besloot ik om te kijken naar een paar meer. Ten eerste, de “U” in een cirkel, gevolgd door een “D,” die je hier kunt zien met dank aan Pepperidge Farm Genevas (hoewel ik qua koekjes meer een man van Nantucket ben…). “OU” staat voor Orthodox Union, een koosjer keurmerk. De “D” die volgt geeft aan dat het product zuivel bevat. U kunt volledige beschrijvingen van de verschillende Kosher-keurmerken – en de individuele letters die erop kunnen volgen – online vinden. Er zijn ook Halal-keurmerken, hoewel die in Amerika veel minder gangbaar zijn.

Hoe zit het met de onheilspellende dradenkruizen die af en toe op verpakkingen verschijnen, hier te zien op de binnenflap van een cornflakesdoos? Dit zijn “registertekens, ook wel kruis- of positiemarkeringen genoemd,” zegt Christenson. Ze “helpen ervoor te zorgen dat de kleuren zijn uitgelijnd.”

Laten we tenslotte eens kijken naar de “e” die op de meeste voedselverpakkingen staat in de legendarische, genetisch niet-gemodificeerde landen van Europa (en op veel Europese producten die naar de VS worden geëxporteerd.) Als u geen idee hebt wat het betekent, hoeft u zich niet slecht te voelen – de meeste Europeanen weten dat ook niet. In een informeel onderzoek onder ongeveer twee dozijn Europese vrienden en familieleden had niemand dit symbool ooit opgemerkt, of enig idee wat het betekende. Op de gok vroegen zij zich af of het getal het gewicht van de inhoud zonder de verpakking weergeeft, of dat het iets milieuvriendelijks aanduidt, of dat het misschien aangeeft dat een product in de hele Europese Unie legaal te koop is.

In feite betekent de e dat het product voldoet aan de voorschriften van de Europese Unie inzake de nauwkeurigheid van de gewichts- of volumemeting op de verpakking. Dus als op een fles “500ml e” staat, dan weet u dat de EU de berekening van die 500ml goedkeurt. Ook bekend als een e-markering of “geschatte teken,” de e is niet verplicht, maar het fungeert als een “metrologisch paspoort” waaruit blijkt dat een verpakking min of meer de hoeveelheid bevat die het beweert.

Natuurlijk kan zelfs de meest Eurofiele Amerikaan zich afvragen wat het nut is van een symbool dat 1) op bijna alles in een supermarkt staat en 2) een compleet mysterie is voor bijna alle consumenten. Het lezen van de relevante Europese richtlijnen over het e-merkteken zal, dat verzeker ik u, dergelijke verwondering niet doen ophouden.

Als u zich verbaast over iets in de koekjesafdeling van een supermarkt in Helsinki, of waar dan ook, maak dan een foto en stuur die mee.

Voorheen in Wat is dat ding?
Stadsstoom
Klontje aan een draad
Goedkoopjesstrips
Muurstopcontactknoppen
Elevator S-knop
Pastorale Doodad
Ominent Gizmo
Pijltje op het dashboard
Mysterieuze draden