Twee dagen geleden kwam mijn vriendin extreem gefrustreerd thuis en vroeg me haar te troosten na een extreem zware werkdag. Ze had niet alleen veel op haar bord, meer werk dan gewoonlijk, een overweldigende hoeveelheid, maar een van haar klanten besloot dat het midden van een therapeutische sessie een geweldig moment zou zijn om zijn broek naar beneden te trekken en zijn penis aan haar bloot te stellen. Natuurlijk, zoals je je kunt voorstellen, kookte mijn bloed over van woede toen ik dit hoorde, maar slechts voor een ogenblik, voordat ik het weglachte. Eerlijk gezegd, hoewel het zo erg was, was het niet zo erg, en wel om twee redenen die beide uiterst belangrijk zijn:

1. Omdat wanneer iemand anders wordt blootgesteld aan trauma, stress en pijn, het belangrijk is dat we hun pijn niet veranderen in onze pijn. We kunnen de beste steunpilaren voor anderen zijn als we objectief en redelijk zijn, maar ook empathisch en zorgzaam. Als je luistert naar een vriend die pijn heeft, is dit een belangrijk en delicaat evenwicht.
2. Omdat het zo gewoon is. Dat klopt, ze is er aan gewend. Afhankelijk van hun werk, worden sommige vrouwen meer dan anderen ongevraagd blootgesteld aan de grofheid van de meest onaanvaardbare onder ons. Een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in sportblessures is geen uitzondering.

Ik ga een moment nemen en applaudisseer voor haar reactie, hier, terwijl ik glimlach van vrolijkheid om haar awesomeness, wat een perfecte reactie was, gezien de absoluut verschrikkelijke dag die ze al had toen het incident gebeurde als gevolg van haar zware werklast. Ze antwoordde:

“Er waren ongeveer 10 dingen die je had kunnen doen om mijn toch al zo slechte dag een stuk beter te maken en mij je penis laten zien was daar zeker niet één van. Waarom deed je dat eigenlijk? Waarom denk je dat ik dat wilde zien?

Zijn antwoord was volkomen voorspelbaar: “Oh, nou… ik zou niet willen dat je nu een slechte dag hebt!” Of dit nu een passief-agressieve opmerking was of een poging om de afschuwelijke en ongemakkelijke gebeurtenissen die zojuist hadden plaatsgevonden weg te lachen, ik weet het niet, maar hoe dan ook, het was verre van een aanvaardbare, oprechte verontschuldiging.

…ze was zeer ontstemd…

Tegen de tijd dat ze weer thuis was, waren haar schouders gekrompen en waren haar typische take-no-prisoners-houding en stralende glimlach allebei gesloopt. Het raakte haar echt, en het raakte haar omdat buiten 3 of 4 mannen, ze nooit kan ontspannen, vertrouwen, en laat haar hoede naar beneden – omdat iedereen heeft bewezen haar verkeerd elke keer dat ze heeft. Elke keer dat ze probeerde gewoon zichzelf te zijn, gebeurde er zoiets als dit.

Dit is de realiteit waar de meeste vrouwen hun hele leven mee leven…

Ik moet het vragen, als man zelf, wat is dat toch met mannen die zichzelf blootgeven? Ik bedoel, mannen in de kleedkamer met andere mannen die hun teamgenoten zijn, mannen die hen honderden keren naakt hebben gezien, is één ding, maar waarom zou je je in het openbaar blootgeven aan een volslagen vreemde? Wat is het nut en wat verwachten mensen die dit doen? Dit is een situatie waar ik absoluut verbijsterd over ben, ik heb gewoon niet het vermogen om mezelf in de schoenen van de publiekelijke flikker te plaatsen zodat ik een beetje begrip voor hun gedachten kan krijgen.

Is het shock and awe? Is het een gevoel van macht? Willen ze wanhopig een aantal onderdrukte seksuele gevoelens overbrengen, maar hebben nul ideeën hoe en, in hun verwarring en volledig gebrek aan kennis, besluiten om voor de slechtst mogelijke optie te gaan? Help me het te begrijpen, want dit is zo vreemd voor mij.

Terug naar die twee punten, die ik eerder naar voren bracht, dit gaat over haar en haar pijn en door dit te doen is de professionele relatie duidelijk onherstelbaar beschadigd. Ze heeft eigenlijk een lijst van mensen die dit of iets dergelijks hebben gedaan en die niet meer terug mogen komen als cliënt, maar deze keer voegt ze deze man niet toe – ze is er gewoon zo zeker van dat hij deze cliënt-therapeut relatie zelf gaat ontbinden. Hoe kan hij zijn gezicht laten zien na die ramp?

Dat helpt natuurlijk niet dat ze ook met de vrouw van de man werkt en haar nu moet behandelen. Hij heeft niet alleen zichzelf in een uiterst hachelijke en ongemakkelijke positie gebracht, maar hij heeft ook zijn vrouw in een uiterst moeilijke positie gebracht. Het is al erg genoeg om een totaal onverwachte penis te zien, maar wanneer dit gebeurt, bij welke vrouw dan ook, worden ze in een gazillion morele dilemma’s gedwongen waar de mannen niet mee te maken hebben: belt ze de politie? Verwittigt ze andere etablissementen? Zo ja, welke? Vertelt ze het aan zijn vrouw en verliest zo twee klanten? Als ik zo doorga, ben ik al een tijdje door de vragen heen waar vrouwen mee blijven zitten als zich zoiets voordoet. Realiseren deze mannen zich dit?

En wat het tweede punt betreft, het is veelzeggend dat haar lijst met gebannen klanten langer is dan haar lijst met geblokkeerde gebruikers op sociale media. Het is een constante, zo constant dat ze het gewoon verwacht, op dit punt. Ze laat mensen een verklaring ondertekenen waarin staat dat ze mensen die seksueel ongepast worden, rapporteert aan de autoriteiten. Toch gebeurt het. De verwondingen van een cliënt die elders werden behandeld, leidden ertoe dat hij haar vroeg zijn penis te elektrocuteren. Hij beweerde dat hij dacht dat dat therapeutisch zou zijn en de andere gebieden die pijn leden zou helpen. Ook hij verschrompelde als een vel dun plastic bovenop een laaiend inferno nadat ze hem vroeg waarom hij zoiets vroeg.

Luister, ik ben helemaal voor welke kronkels je ook mag hebben, het is tenslotte 2019, maar zorg er alsjeblieft voor dat ze worden uitgevoerd met vrijwillige deelnemers. Als je aan het plafond wilt hangen aan kettingen en gekieteld wilt worden met veren, be my guest, maar doe en bespreek dergelijke activiteiten alleen met mensen die er ook in zijn, en vraag er geen professionele mensen over die een gevangen publiek zijn op hun werkplek. Geloof me, ze willen er niets over horen.

Als dit allemaal nog niet gedurfd genoeg was, is hier de echte kers op de taart…ze ging naar sociale media en maakte er een post over, een post die uitlegde wat er was gebeurd, dat de man en zijn vrouw al een jaar klanten waren en dat hij plotseling besloot om zich uit het niets bloot te geven. Het duurde nog geen minuut voordat een andere man, die beweert een vriend van haar te zijn, de meest onhandige verdediging van seksueel geweld gebruikte die ik ooit had gezien:

“Het is de wet van aantrekking,” zei de commentator. “Wet van aantrekking?” Verschillende mensen waren erg verbaasd. De man legde verder uit dat hij vond dat zij te veel klaagde en negatieve ervaringen in haar leven trok, daarom werd de man gedwongen door het universum om zijn penis bloot te leggen zonder een zweem van verzoeking. Nu, ik heb in mijn tijd wel wat slachtoffer-blaming gezien, maar dit was de meest extravagante, samenzweerderige en ronduit walgelijke versie van slachtoffer-blaming die ik ooit heb gezien, en dat alles onder het mom van een poging om een handje te helpen en een goede vriend te zijn.

Hier is het meest angstaanjagende deel… je zou denken dat we al deze mensen inmiddels uit ons leven zouden hebben verwijderd. We verstoten natuurlijk mensen zoals de man die zich blootgaf en de slachtoffer-blamerende klootzak, maar er zijn waarschijnlijk nog 150 mannen die net zo zijn, op de loer in de schaduw, die zich alleen nog niet hebben blootgegeven, of nog niet hebben gezegd dat ze vinden dat vrouwen die “negatief” zijn en “klagen” het op de een of andere manier verdienen – volgens het universum en de vervulling van een bizar patriarchaal lot – van mannen die spontaan hun penissen uittrekken. Weer zo’n emotionele vrouw die krijgt wat ze verdient, hè?

Het is veelzeggend dat zelfs onze bizarre, verzonnen universele godheden en bovennatuurlijke krachten vrouwenhaters zijn en een mannelijke vriend sturen om zijn penis eruit te trekken als je te veel klaagt. Het is veelzeggend dat zelfs onze spiritualiteit doorspekt is met seksueel getinte aanranding en vrouwenheerschappij.

Daarom ga ik niet met veel andere mannen om. Nogmaals, de mannen met wie ik wel omga zijn absoluut geweldige, geweldige mannen, bekwaam, krachtig, bedachtzaam en bovenal respectabel, maar er zijn er gewoon veel te veel die oprecht geloven dat ze niets verkeerd hebben gedaan, dat er geen kwaad schuilt in een van deze twee soorten gedrag. Misschien zijn deze twee vormen van vrouwenhaat iets wat we nooit zullen begrijpen, maar ik zou ze graag eindelijk willen uitzoeken, en er vooral een eind aan willen maken.