Joe en zijn vrouw reisden allebei veel voor hun werk, maar toen ze eenmaal kinderen hadden, moest een van hen de tijd dat ze van huis weg waren inkorten. Omdat Joe’s reizen meestal veel langer waren, besloten ze dat hij het zou zijn.

“Dat was het begin van de verschuiving,” zegt Joe, een ingenieur in Oklahoma City. “Het is geëvolueerd naar mij als de primaire verzorger van de kinderen, die ze van en naar school brengt, naar afspraken, praktijken, enzovoort, en mijn vrouw die voorrang heeft bij het plannen van haar werk. Ze verdient nu ongeveer twee keer zoveel als ik.”

Joe zegt dat ze vroeger tegen vrienden grapten dat hij haar “trofee-echtgenoot” was, maar daar zijn ze mee gestopt omdat mensen zich daar ongemakkelijk bij voelden. Andere mensen, in feite, hebben de neiging om de belangrijkste hobbel in hun regeling – met Joe’s vrouw als kostwinner heeft gewerkt voor hen als een gezin, zegt Joe, maar mensen kunnen raar zijn over hun traditionele rolomkering.

“Het zou oneerlijk zijn om te zeggen dat ik er nooit over nadenk,” zegt hij. “Het is niet zo dat de inkomensongelijkheid ooit een probleem is geweest, maar er zijn een aantal maatschappelijke wrijvingspunten die samengaan met hoe we onze rollen hebben verdeeld.”

Boekhouders doen vaak een dubbele take bij het bekijken van de inkomensverklaringen van het echtpaar, en de artsen van de kinderen kijken naar Joe’s vrouw voor bevestiging over hun symptomen, zelfs als Joe degene is die al hun vragen beantwoordt. Een keer, hoewel de buschauffeur van hun kinderen Joe’s vrouw nog nooit heeft ontmoet, belde hij haar toch over een verandering in het busrooster in plaats van Joe.

Hoewel het aantal gezinnen waarin echtgenotes de belangrijkste kostwinners zijn nog steeds vrij klein is, is het een gestaag groeiende trend: In 1980 verdiende slechts 13 procent van de getrouwde vrouwen meer dan of ongeveer evenveel als hun echtgenoot, merkt het Pew Research Center op. In 2000 was dat cijfer bijna verdubbeld, tot 25 procent. Sindsdien is de stijging trager, maar nog steeds stijgend. In 2017 verdiende 28 procent van de vrouwen meer geld dan hun echtgenoot of samenwonende partner.

Ideologisch gezien lijkt het er echter niet op dat de samenleving gelijke tred heeft gehouden als het gaat om gendergerelateerde inkomensverwachtingen. Theoretisch zou het er niet toe moeten doen, maar toch zeiden ongeveer zeven op de tien volwassen respondenten in een enquête van het Pew Research Center uit 2017 dat het “heel belangrijk” was dat een man een gezin financieel kon onderhouden om een goede echtgenoot of partner te zijn, maar slechts 32 procent zei hetzelfde over vrouwen. Armere volwassenen waren echter meer egalitair en benadrukten het belang van zowel mannen als vrouwen om voor hun gezin te zorgen, en respondenten met een universiteitsdiploma beoordeelden het vermogen om voor hun gezin te zorgen als minder cruciaal dan mensen met alleen een middelbare schoolopleiding (respectievelijk 81 procent en 67 procent).

Niet alleen lijkt het erop dat de traditionele verwachtingen dat mannen meer moeten verdienen zijn blijven bestaan, een recent rapport van het U.S. Census Bureau suggereert dat koppels het beschamend zouden kunnen vinden als vrouwen de kostwinners zijn. Toen vrouwen de grootste verdieners waren, gaven zowel echtgenoten als echtgenotes haar verdiensten te laag op en overdreven ze de zijne. In deze huwelijken waarin de vrouw meer verdiende, gaven de mannen hun eigen inkomsten bijna drie procentpunten hoger op dan wat ze op hun belastingformulieren vermeldden, en de echtgenotes gaven hun hogere inkomsten 1,5 procentpunt lager op dan wat ze opgaven, aldus Marta Murray-Close, econoom bij het Census Bureau en co-auteur van de studie. De antwoorden kwamen betrouwbaarder overeen met de werkelijkheid wanneer mannen meer verdienden dan hun vrouwelijke partners.

Eerdere (en meestal breed gerapporteerde) studies hebben vrouwelijke kostwinners in verband gebracht met negatieve gevolgen voor het huwelijk. Vrouwen die meer verdienen dan hun mannelijke partners – zelfs maar $ 5.000 meer per jaar – verhoogt de kans dat ze zullen scheiden, zo bleek uit een onderzoek van de Universiteit van Chicago uit 2015. Dit was een echo van eerdere studies die suggereerden dat een hoger inkomen van vrouwen het risico op echtscheiding verhoogt.

Bovendien ontdekten Canadese onderzoekers dat vrouwen die meer verdienen dan hun echtgenoten “statuslekkage” ervaren, wat betekent dat hun omgang met mensen met een lagere status ook hun eigen status verlaagt. Vrouwen die het gevoel hebben dat ze in een hoger echelon zitten dan hun partners, voelden zich eerder in verlegenheid gebracht of verontwaardigd over de lagere status van hun echtgenoten en waren eerder ongelukkig daarover en overwogen echtscheiding, schreven de auteurs. Materiële steun, zoals kinderopvang, hielp om de zaken gelijk te trekken, zeiden de vrouwen in de studie, maar ze dachten niet dat emotionele steun enig verzachtend effect zou hebben. De resultaten van die studie, gepubliceerd in Organizational Science in 2017, waren vergelijkbaar met een kleine, informele Refinery29 poll van millennial vrouwen die meer geld verdienen dan hun partners, Die respondenten zeiden dat ze zich vaak beschaamd voelden door anderen dat ze “settelen” voor minder ambitieuze mannen.

En hoewel het effect klein was, in een eerdere studie aan de Cornell University, waren mannen meer geneigd om vreemd te gaan en minder werk rond het huis te doen) wanneer ze minder geld verdienden.

“We hebben het hier over identiteit en macht,” zegt Kate Balestrieri, Psy.D., een klinisch en forensisch psycholoog in Beverly Hills, Californië. “Vaak worden mannen gesocialiseerd om te denken dat ze voor een gezin moeten zorgen, en vaak betekent dat dat ze denken dat ze financiële kostwinners moeten zijn.”

Als een man zich zo voelt, kan hij zich minder of een man voelen of zich bedreigd voelen als hij denkt dat zijn partner beter voor het gezin zorgt, zegt ze.

“Die mannen voelen vaak schaamte, en schaamte kan zich omzetten in woede,” zegt ze. “Dat kan zich uiten in passief-agressief gedrag, zoals vreemdgaan of ‘vergeten’, meestal onbewust en niet kwaadwillig, om dingen in huis te doen, zoals de vuilnis buiten zetten of het bed opmaken.”

Maar als mannen op een meer egalitaire manier worden gesocialiseerd, waarbij geld niet wordt gekoppeld aan wat het betekent om een man te zijn, zullen ze zich minder snel bedreigd voelen en in actie komen, zegt ze. Als een vriend hem op de vingers tikt over het feit dat hij minder verdient dan zijn echtgenoot, bijvoorbeeld door te zeggen dat hij “aan de leiband loopt”, of als zijn familie daar haar afkeuring over uitspreekt, hangt het van zijn zelfgevoel af hoe hij daarmee omgaat.

“Als hij oké is met wie hij is, zal hem dat niet storen,” zegt ze. “Maar als hij zijn eigen mannelijkheid in twijfel trekt, illustreert dat de context waarin hij is opgegroeid en zal hij waarschijnlijk meer moeite hebben.”

De resultaten van het recente Census-rapport weerspiegelen waarschijnlijk zowel aanhoudende traditionele opvattingen over vrouwelijke kostwinners als de neiging van vrouwen om de zorg op zich te nemen, vervolgt Balestrieri.

“Wanneer een of beide partners een meer zwart-wit idee hebben van wat het betekent om man of vrouw te zijn, hebben ze de neiging om te veel tegemoet te komen door het succes van de vrouw te minimaliseren,” zegt ze. “Het bagatelliseren beschermt zijn ego en houdt hem psychologisch veilig. En omdat vrouwen zo vaak gesocialiseerd zijn om ervoor te zorgen dat ze voor mannen zorgen, willen ze dat ondersteunen en voor hem een realiteit creëren die elke vorm van machtsverschil minimaliseert.”

Sommige onderzoekers zeggen echter dat het verband tussen vrouwelijke kostwinners en echtscheiding aan het verzwakken is, en dat studies over het onderwerp genuanceerder worden. In een studie waarin werd geconcludeerd dat het gebrek aan fulltime werk van echtgenoten het risico verhoogde dat paren zouden scheiden, vertelde hoofdauteur en professor sociologie aan de Harvard University Alexandra Killewald aan Fatherly dat haar studieresultaten niet zozeer over geld verdienen gingen, maar over genderverwachtingen voor mannen om te werken.

Sabrina Bowen, een gediplomeerd huwelijks- en gezinstherapeut in Bethesda, Maryland, is het ermee eens dat inkomensverschillen bij paren minder over geldbedragen gaan en meer over algemene eerlijkheid en billijkheid in de relatie. Paren die de neiging hebben om ruzie te maken over geld, zullen dat doen, of ze nu een ton aan geld verdienen of een meer gemiddeld inkomen, zegt ze.

“Ik hoor vrouwen niet echt zeggen: ‘Ik verdien meer van het geld’; wat ik hoor is: ‘Ik stop al mijn energie hierin en werk echt hard,’ zegt ze. “Als ze het gevoel hebben dat ze ambitieuzer en doelgerichter zijn dan hun partners, kunnen ze gefrustreerd raken.”

Een mogelijke bron van gevoelens van oneerlijkheid is dat, hoewel mannen de zorg voor kinderen en het huishouden vaker dan vroeger met hun partners delen, vrouwen uiteindelijk nog steeds een onevenredig deel van de last dragen, volgens een vorig jaar gepubliceerde studie. Onderzoekers ontdekten dat vrouwelijke kostwinners twee tot drie keer vaker dan mannelijke kostwinners verantwoordelijk zijn voor het huishouden en de planning van hun kinderen. Dat soort druk kan een huwelijk mogelijk onder druk zetten.

Maar het gevoel van eerlijkheid van mensen betekent niet noodzakelijkerwijs een 50-50-verdeling, zegt Bowen.

“Dingen hoeven niet eerlijk te zijn om voor mensen te werken, maar ze moeten het gevoel hebben dat ze eerlijk zijn,” zegt ze. “Je moet het gevoel hebben dat de andere persoon om je geeft en zijn best doet om een eerlijke relatie te creëren.”

Bowen zegt ook dat onze opvoeding ons denken kan beïnvloeden, zelfs als we ons daar niet van bewust zijn. Als een man bijvoorbeeld is opgegroeid in een gezin waar moeder niet werkte, maar zijn vrouw nu het grootste deel van het gezinsinkomen verdient, kan hij zich daar ongemakkelijk of ongelukkig over voelen zonder zich te realiseren waar die gevoelens vandaan komen.

r “De manier waarop we zijn opgevoed, kan opduiken en ons verrassen wanneer een relatie anders is dan we hadden verwacht en van ons wordt verwacht dat we ons aanpassen,” zegt ze.

Vooral omdat sommige van deze negatieve gevoelens onbewust kunnen zijn, moeten stellen erover praten als de relatie voor een of beide partners niet eerlijk aanvoelt.

“Inkomensongelijkheid veroorzaakt veel relationele problemen voor mensen als ze niet op de juiste manier gesprekken voeren,” zegt Balestrieri. “Als een man zich stoort aan het hogere inkomen van zijn vrouw, kan hij zich na verloop van tijd haatdragend, onbelangrijk en ondergewaardeerd voelen. Maar je kwetsbaar opstellen en je angsten delen met je partner is het sterkste wat je kunt doen.”

Als het gevoel van eigenwaarde van mannen wankelt, kan het bezoeken van een therapeut hen helpen weer in contact te komen met hun vitaliteit als man. Ze kunnen ook leren zich te laten zien en een bijdrage te leveren op manieren die hun gevoel van eigenwaarde vergroten en een eerlijker partnerschap tot stand brengen.

“Het kan zinvol zijn als hij een echt actieve rol speelt in de financiën van het gezin,” bijvoorbeeld, wat hem kan helpen een gevoel van controle terug te krijgen, merkt Balestrieri op.

Of je nu een professional ziet of zelf gesprekken voert over financiën en eerlijkheid, onthoud dat het antwoord soms zal gaan over het aanbrengen van veranderingen en soms zal het gaan over acceptatie, zegt Bowen. Het doel is om uit te zoeken hoe je de dingen voor jullie allebei kunt laten werken en hoe iedereen zich gewaardeerd kan voelen. Het begint ook met een eerlijke intake over de genderverwachtingen waarmee je bent opgegroeid, zegt ze: Heeft het echt gewerkt voor je ouders, de manier waarop ze het deden?

“Een ding dat ik regelmatig tegen patiënten zeg, is ‘Schijt niet aan jezelf,'” zegt Balestrieri. “Als ze zeggen: ‘Mijn vrouw of mijn man zou dit moeten doen’, vraag ik: ‘Welke verwachtingen heb je die je vermogen om emotioneel verbonden te zijn met je partner beperken?'” Als de verwachtingen eenmaal zijn onderzocht, is het makkelijker voor de rest om in beeld te komen.