Wat is er aan de hand met beroemdheden? Waarom zijn we zo geobsedeerd door beroemdheden? Waarom hebben we mensen, en soms zelfs dieren (serieus), tot dit niveau van roem verheven?

Naarmate de technologie groeit en mensen van over de hele wereld met elkaar verbindt, wordt de ruimte tussen ons kleiner. Nu weten we hoe de andere kant leeft. Nu weten we hoe ze eruit zien.

Maar zelfs vóór de technologie bestond er al een beroemdheidscultuur, die vele honderden jaren geleden begon. Atleten in het oude Griekenland werden thuis verwelkomd als helden. Er werden liederen en gedichten ter ere van hen geschreven, en ze kregen gratis eten en geschenken. Het oude Rome prees acteurs en gladiatoren, en Julius Caesar maakte een radicale stap in de beroemdheidscultuur door zijn gezicht op een munt te zetten in plaats van de gebruikelijke afbeelding van veldslagen en goddelijke afkomst.

Nog een paar eeuwen verder, en het ging er niet alleen om wie je was. Het ging ook om de stad waarin je woonde. Het creëren van culturele hotspots werd een belangrijke factor in het proces van het vestigen van roem. Zo streefden machtige mensen in Londen en Parijs ernaar om van die steden invloedrijke centra te maken. Zij slaagden daarin.

Maar als je niet in een van die steden kon komen en geen “beroemdheid” was, wist je niet echt wat er aan de hand was – totdat de massamedia hun intrede deden. Met de introductie van de gedrukte media werden roddelrubrieken al snel het meest gelezen deel van de kranten. Was het leven zo saai dat mensen over het leven van andere mensen moesten lezen om zichzelf te vermaken? En dat doen ze nog steeds, zelfs vandaag.

Op naar de tweede helft van de twintigste eeuw, brachten televisie en populaire muziek nieuwe vormen van muzikale beroemdheid, belichaamd door Elvis Presley en The Beatles. John Lennon werd zelfs geciteerd toen hij zei: “We zijn nu populairder dan Jezus.” (Neem me niet kwalijk dat ik met mijn ogen rol).

Nu in 2017, verafgoden we nog steeds muzikanten, acteurs en atleten (en zelfs mensen in de kerk). Maar we besteden niet zo veel tijd aan het bespreken van de mannen en vrouwen die ons leven daadwerkelijk hebben beïnvloed/beïnvloed of dat van anderen hebben veranderd. Waarom besteden we niet meer tijd aan het praten over NASA wetenschappers? Zij hebben onlangs een nieuw zonnestelsel gevonden met planeten die op de aarde lijken en misschien leven kunnen ondersteunen! Of dat Dalal Khario, een jonge Yazidi-vrouw uit Noord-Irak, ontsnapte aan ISIS en de internationale prijs voor vrouwenrechten kreeg op de Mensenrechtentop in Genève?

Als je verbijsterd bent over hoe we vandaag een beroemdheid in functie hebben, moet ik je in de ogen kijken en zeggen: “Echt waar?”

Ik denk dat de beroemdheidsobsessie een schadelijk virus in onze cultuur is. Totdat we dit voetstuk weghalen, dat door de gemiddelde persoon is gecreëerd en door mensen met macht is gekapitaliseerd, kunnen we er vrij zeker van zijn dat onze wereld die helling zal blijven afrollen.

Wat vind jij van de beroemdheidscultuur?

Geluk,