Het is een vraag die wetenschappers al lang voor een raadsel stelt – waarom zijn tijgers precies oranje?

Men zou kunnen denken dat ze daardoor meer opvallen – vooral tegen een lommerrijke groene bosachtergrond.

William Blake vatte het samen in zijn beroemde gedicht, bekend bij generaties schoolkinderen: ‘Tyger, tyger, burning bright/ In the forest of the night.’ Maar nu is het antwoord nabij.

Hoe opvallend het voor ons ook is, computersimulaties van hoe de grote katten eruit zien voor de belangrijkste dieren waarop zij jagen, herten, laten een ander beeld zien. Mensen met een normaal kleurenzicht, kunnen rode, blauwe en groene kleuren zien.

Maar herten kunnen alleen blauw en groen licht oppikken, zij zijn in feite kleurenblind voor de kleur rood, zoals sommige mensen. Dit betekent dat de oranje kleur van de tijgers er voor hen groen uitziet, waardoor ze perfect in de achtergrond opgaan, beweert nieuw onderzoek.

Dr John Fennell van de Universiteit van Bristol en collega’s zeiden dat ze computers gebruikten om in te schatten hoe detecteerbaar een bepaald dier was.

Ze deden dit door beelden te gebruiken van de omgeving waarin het dier leeft, en vervolgens beelden te genereren om te zien of de camouflage het dier helpt om op te gaan in de omgeving.

Dr. Fennell schrijft dat door na te bootsen hoe de wereld eruit ziet voor dieren die ‘dichromaat’ zijn – die het verschil tussen rood en groen niet kunnen waarnemen – ‘we ook de optimale kleuren voor camouflage en zichtbaarheid identificeren’.

Dr. Fennell schrijft in het Royal Society Journal Interface: “Neem de vacht van een tijger (Felis tigris); deze heeft een vacht die voor een trichromat waarnemer eerder oranje lijkt dan een of andere tint groen, hoewel de laatste meer geschikte camouflage zou moeten zijn voor een hinderlaagjager in bossen.

‘Echter, zoals geïllustreerd, wanneer bekeken als een dichromat, de kleur van de tijger is zeer effectief’.

Dr Fennell testte de theorie uit op mensen, door het screenen van beelden waarin een rood object werd ingevoegd in twee achtergronden.

Een was van gematigde bossen – waarvoor foto’s van Leigh Woods in Noord-Somerset, en semi-aride omstandigheden, in de Tabernas-woestijn in Almeria in Spanje.

Onderzoekers maten hoe snel de waarnemers de bol tegen elke achtergrond waarnamen in beelden die waren gereproduceerd om het zien van drie kleuren te simuleren, en beelden met twee kleuren.

De waarnemers waren in beide scenario’s veel sneller bij het waarnemen van de beelden met drie kleuren. De vraag rijst dan waarom tijgers geen groene vacht kweken.

Dr. Fennell en collega’s schrijven dat zoogdieren niet in staat zijn een groene vacht te produceren.

Om dit te doen zou “een belangrijke wijziging in de biochemie van zoogdieren nodig zijn”.

Er is slechts één zoogdier bekend dat een groene vacht heeft – en dit is bereikt door wat zou kunnen worden beschouwd als, nou ja, bedrog.

Een soort luiaard ziet er groen uit omdat er groene algen op groeien. De oranje kleur in de vacht van een tijger wordt geproduceerd door een chemische stof genaamd pheomelanine.

Dr. Fennell schrijft dat een ‘open vraag’ blijft – waarom herten nooit trichromatisch zicht hebben geëvolueerd – omdat dit hen zou kunnen helpen om niet opgegeten te worden. Terzijde: Dr. Fennell en collega’s zetten vraagtekens bij beweringen uit de oorlogstijd dat kleurenblinde individuen beter waren in het spotten van gecamoufleerde vijanden dan die met normaal kleurenzicht.

Dit is niet gerepliceerd in laboratoriumproeven, voegde Dr. Fennell eraan toe. In het algemeen is het hebben van driekleurenvisie effectiever voor het ‘doorbreken van camouflage’, zei hij.

Het onderzoek hield geen rekening met de rol van de donkere strepen van de tijger die helpen hun silhouet te breken, die effectief zijn ongeacht het type zicht dat een toeschouwer heeft. -dailymail