The Curious Carolinian is een webserie die vragen beantwoordt over de eigenaardigheden van het leven in North Carolina. Is er iets wat u zich altijd al heeft afgevraagd over onze staat? Stel uw vraag onderaan deze pagina.

We zijn niet de enige staat die aanspraak kan maken op de Appalachen. Dit weten we. Van Georgia tot Maine zijn er 13 andere die hetzelfde kunnen doen, maar zelfs dan nog willen we ons speciaal voelen.

Wat sommige van deze andere staten echter niet hebben, is de Blue Ridge, een prachtig – en we zullen ook zeggen mystiek – segment van de uitgestrekte bergketen. De Blue Ridge Mountains doorkruisen acht staten, iets overgaand in South Carolina en Georgia, en zich uitstrekkend tot het noorden van Pennsylvania. Maar North Carolina en Virginia kunnen aanspraak maken op meer van de toppen en dalen van de Blue Ridge dan welke andere staat dan ook. (Om ons verder te onderscheiden van onze noorderburen, vermelden we subtiel het feit dat de hoogste top langs de hele Blue Ridge Mount Mitchell is, in onze eigen Yancey County.)

Maar wat de Blue Ridge Mountains uniek maakt, is niet alleen dat ze er zijn; het is de magie die ze in zich dragen. Nou ja, iets dat voelt als magie, in ieder geval.

Herinner je je die weeklange familievakanties op de Blue Ridge die je als kind nam? Weet je nog hoe het voelde om eindelijk uit een hete stationwagen of minivan te stappen na uren van je broer die je herhaaldelijk “per ongeluk” een elleboog in je maag gaf? Weet je nog dat knellende gevoel dat je er nooit zou komen, dat je 13 zou worden voordat je de buitenkant van een auto weer zou zien? Maar dan, opeens, ben je hier. Je hebt net een eeuwigheid in de auto doorgebracht, maar als je naar dit uitzicht kijkt, besef je hoe verkeerd je was, want dit, dit is hoe eeuwig eruit ziet. En dit is wat voor altijd is: eindeloze bergkammen en kronen, allemaal verschillende tinten zacht blauw, omhuld door een doorschijnende waas. Voor altijd, besluit je, is waar je wilt zijn.

Als je je hebt afgevraagd wat de Blue Ridge Mountains hun kenmerkende tint geeft, ben je niet alleen. Mensen hebben dat eeuwenlang gedaan. De Cherokee Indianen verwezen naar de bergen als Sa-koh-na-gas, wat betekent, natuurlijk, blauw. In de loop der jaren heeft de Blue Ridge de bewondering geoogst van George Washington, Thomas Jefferson en miljoenen mensen die langs de schilderachtige parkway hebben gereden. En als men de wetenschap achter dit natuurverschijnsel kent, wordt het blauw van de bergen alleen maar wonderlijker – zelfs voor wetenschappers.

Neem Jonathan Horton, een universitair hoofddocent biologie aan de Universiteit van North Carolina in Asheville. Horton heeft een doctoraat in bosbouw en is gespecialiseerd in plantenfysiologie. Hij houdt van deze bergen.

“Ik vind ze fascinerend omdat ze tot de oudste bergen ter wereld behoren, en ze herbergen een zeer grote biodiversiteit voor een gematigd bos,” zegt Horton.

Om de kleur blauw te begrijpen, stelt hij voor om naar al het groen te kijken. De bomen waarvan we de hoogte bewonderen en waarvan we de geur zo lekker vinden, produceren “vluchtige koolwaterstoffen”, die onheilspellender klinken dan ze eigenlijk zijn. Wees niet bang; het zijn gewoon organische waterstof-koolstofverbindingen die op veel plaatsen te vinden zijn, zoals in ruwe olie.

Een zo’n koolwaterstof is isopreen, dat door bomen wordt uitgestoten als een manier om zich te beschermen tegen de stress van overmatige hitte, vooral op zomerse dagen. Nadat het is vrijgegeven in de lucht, isopreen interactie met andere moleculen in de atmosfeer, het creëren van de kenmerkende nevel dat is maakte de Blue Ridge Mountains beroemd.

Om te ontdekken waarom deze nevel een bepaalde kleur lijkt te hebben, moeten we teruggaan naar de zesde klas natuurkunde, toen we lastige vragen stelden als: “Waarom is de lucht blauw?” en “Waarom is de oceaan blauw?”

Bergketens, de lucht, de oceaan – geen van deze is echt blauw. We zien ze alleen zo.

Het licht van de zon bestaat uit alle kleuren van de regenboog. Tegen de tijd dat de zonnestralen de aarde bereiken, zijn ze verstrooid. De golflengte van elke kleur is anders, en omdat blauw kortere en kleinere golven heeft, zijn die voor de receptoren in onze ogen het gemakkelijkst waar te nemen.

Het is niet anders dan wat u waarschijnlijk al eerder hebt gehoord, maar deze inleiding over zichtbaar licht verklaart niet helemaal waarom alleen de Blue Ridge Mountains – en een andere bergketen in Australië – blauw zijn, en niet alle bergen. Als veel bomen isopreen produceren (daar is dat lastige woord weer), zouden dan niet alle bergen blauw lijken?

Het antwoord hangt af van hoeveel isopreen deze bomen precies produceren, zegt Horton. Eiken die van isopreen houden, zijn er in onze contreien in overvloed, vergeleken met de rest van de Appalachen.

“De rode esdoorn, die zich in overvloed verspreidt en op veel plaatsen eiken verdringt, produceert verwaarloosbare hoeveelheden isopreen,” zegt Horton. “Het heeft een ander mechanisme voor thermische tolerantie.”

Eiken worden al jaren geconfronteerd met achteruitgang, maar het westen van North Carolina is nog steeds een bolwerk.

“Als dat hier gebeurt en we krijgen een soortverschuiving weg van eiken, dan zien onze Blue Ridge Mountains er misschien niet zo blauw uit,” zegt hij.

Wanneer het op de natuur aankomt, is het niet zo gemakkelijk om een garantie voor altijd te krijgen. We kunnen alleen beloven aardig te zijn voor de bergen die zo aardig voor ons zijn geweest. We zullen onze adem blijven overgeven aan deze ontzagwekkende blauwe vergezichten die helemaal van ons zijn. En we tellen onze zegeningen dat we hier mogen wonen, een plek van zo’n diepe schoonheid.