Washington, DC

Deze lente aan de oostkust van de VS lijkt het alsof we het contact met de zon kwijt zijn. In Washington, DC, waren 14 van de eerste 17 dagen van mei regenachtig; de andere dagen waren bewolkt en grauw gedurende tenminste een deel van de dag. Dat betekent dat mei voor mij een van de maanden is geweest waarin ik me het slaperigst heb gevoeld – ondanks het feit dat ik de meeste avonden op een redelijk tijdstip naar bed ben gegaan.

Er is geen definitief onderzoek dat aantoont dat regen en je moe voelen met elkaar te maken hebben, maar er zijn aanwijzingen dat grauw weer bijna al onze zintuigen kan raken op een manier die ons het signaal geeft dat het tijd is voor een dutje – of in ieder geval het moeilijker voor ons maakt om te ontwaken uit onze sluimer van de vorige nacht.

Ten eerste is er wat we zien – of liever gezegd, wat we niet zien. Zonlicht zorgt ervoor dat ons lichaam stopt met het produceren van het hormoon melatonine, dat ons ’s nachts slaperig maakt. Als het regent en de lucht bewolkt is, missen we de interne wekker van ons lichaam. Naomi Rogers, een chronobiologe van de Central Queensland University, vertelde de Sydney Morning Herald dat als je ’s morgens vroeg geen zonlicht ziet, je lichaam nooit het signaal krijgt dat het nodig heeft om over te schakelen op de dagmodus.

Die aardse geur van regen kan ook rustgevend zijn. Planten scheiden oliën af tijdens droge perioden, mogelijk om zaden te stoppen zich te ontwikkelen als er niet genoeg middelen voor hen zijn om te gedijen. Als het regent, brengt het water de opgehoopte oliën naar buiten en vermengen ze zich met een chemische stof genaamd geosemin, die wordt geproduceerd door bodembacteriën, om een “muskusachtige” geur te creëren, zoals Bill Ypsilantis, een specialist op het gebied van bodemgesteldheid en -gezondheid bij het Bureau of Land Management, aan NPR vertelde. “Je ruikt dat ook als je in je tuin bent en je grond omwoelt,” zei hij.

Daarnaast is er een kans dat je na een onweersbui ozon ruikt, een molecuul dat bestaat uit drie zuurstofatomen. Het ontstaat wanneer de bliksem inwerkt op de lucht, waarbij zuurstofmoleculen met twee atomen worden gebroken en opnieuw worden gecombineerd tot ketens van drie. Sommigen vergelijken de geur met de doordringende geur van chloor en anderen met bleekmiddel of schone beddenlakens.

Regengeluiden zijn ook troostend. Het ritmische regenpatroon van regen op een dak, paraplu of op de grond wordt “roze ruis” genoemd. Roze ruis is een categorie achtergrondgeluiden die, net als witte ruis, alle frequenties heeft die mensen kunnen horen, variërend van 20 Hz tot 20.000 Hz. In tegenstelling tot witte ruis, die bij elke frequentie hetzelfde volume heeft, heeft roze ruis bij hogere frequenties een lager volume, wat volgens sommige onderzoeken de kwaliteit van onze slaap kan verbeteren (pdf) door onze hersenactiviteit te verminderen. (U kunt hier luisteren naar een uur van regen op een raam, als u zo geneigd bent om het uit te testen.)

De moeilijkheid om wakker te worden, de frisse, aardse geuren, en de rust van de regen die op de ramen tikt zijn genoeg om iedereen te laten terugtrekken naar bed voor de dag. Helaas is geen van deze bewijzen voldoende om dat te rechtvaardigen; maar het kan in ieder geval verklaren waarom u zich op deze bewolkte dagen een beetje lusteloos voelt.

Wij van Quartz zijn onverzadigbaar nieuwsgierig. Wij brengen u het beste actuele onderzoek in wetenschap en technologie, maar in Funny you should ask, zullen we tijdloze vragen aanpakken. Als u er een heeft, stel ze dan hier.