W waggelen is een soort slingerende gang, waarbij een persoon met korte pasjes van links naar rechts loopt, vergelijkbaar met een eend.

Een gezond persoon met een lichaamsmassa die in verhouding staat tot zijn lengte, heeft niet de druk van extra gewicht op zijn voeten, waardoor hij zonder problemen rechtop kan lopen. Bij een zwaarlijvig persoon is de vetophoping zo groot bij de dijen dat de benen niet in lijn lijken te zijn met de rest van het lichaam. De benen hebben de neiging naar buiten te buigen en in plaats van recht te lopen, bewegen ze hun benen in kleine cirkelvormige bewegingen.

LichaamSMECHANIEK EN WANDELEN

Door het overgewicht is het moeilijk het evenwicht te bewaren en het lichaam onder controle te houden, waardoor zwaarlijvige mensen kortere en wijdere passen nemen dan hun slankere tegenhangers. Studies tonen ook aan dat de snelheid waarmee ze lopen veel lager is dan bij mensen zonder obesitas. Door de vetophoping is het moeilijk om het evenwicht te bewaren. Het zorgt ervoor dat het lichaam uit evenwicht raakt, waardoor ze hun evenwicht verliezen en gaan waggelen. Het waggelen ontstaat dus hoofdzakelijk door deze wijziging in de basisanatomie.

Hoewel zwaarlijvige mensen deze overbelasting al lang dragen, kunnen zij het extra gewicht tijdens het lopen nog geruime tijd in evenwicht houden voordat zij beginnen te waggelen. Verschillende studies tonen aan dat zwaarlijvige mensen meer tijd besteden aan proberen te staan dan aan waggelen tijdens het lopen. Omdat ze sneller moe zijn, zetten ze minder stappen en lopen ze minder snel. Door de inspanning hebben ze de neiging naar adem te happen en wordt het lopen van zelfs minimale afstanden al lastig.

Het extra vetkussen in de dijen veroorzaakt wrijving van de dijen tijdens het lopen, waardoor de normale loopbeweging niet mogelijk is en er zware druk op knieën en benen komt te staan. Dit kan op lange termijn leiden tot schade aan de knieën en vroege artrose. Een onevenwicht in de lichaamsmechanica leidt dus tot een waggelende gang. Door deze eigenaardige manier van lopen zijn zwaarlijvige mensen ook het mikpunt van grappen van anderen. Het waggelen lijkt op de beweging van een eend of een pinguïn; daarom ziet het er vaak grappig uit wanneer zwaarlijvige mensen lopen. Het waggelen kan ook voorkomen bij zwangere vrouwen, omdat hun buik dan dikker wordt. Er zijn veel medische aandoeningen die wadvelen kunnen veroorzaken en die goed moeten worden onderzocht.

De enige manier om wadvelen te verminderen is obesitas onder controle te krijgen door een strikt regime van dieet en lichaamsbeweging te volgen. Gewichtsverlies moet onmiddellijk worden ingezet. Dit helpt niet alleen bij het lopen, maar verbetert ook het  lichaamsevenwicht en de lichaamshouding. Het verbranden van extra calorieà “n zorgt ook voor een gezonde en meer actieve u.

SUMMARY

Waddling bij dikke mensen is heel normaal als gevolg van het extra gewicht dat leidt tot moeilijkheden bij het rechtop lopen. Dit komt voornamelijk door onevenwichtigheid in het lichaam en de lichaamshouding. De benen zijn niet in een rechte lijn met de rest van het lichaam en zijn naar voren gespreid waardoor kleinere stappen worden genomen met een schommelende beweging. Door het waggelen kunnen ze niet sneller lopen, waardoor de knieën en benen extra worden belast. Gewichtsverlies is de enige manier om het lopen en de houding te verbeteren.