De overtuiging dat teams ons creatiever en productiever maken – en de beste manier zijn om dingen voor elkaar te krijgen – zit diep verankerd. Maar Hackman, een professor in organisatiepsychologie aan Harvard en een vooraanstaand expert op het gebied van teams, heeft daar geen boodschap aan. Onderzoek, zegt hij, toont consequent aan dat teams onderpresteren ondanks al hun extra middelen. In een interview met hoofdredacteur Diane Coutu legt Hackman uit waar het misgaat bij teams. Het is schokkend dat de leden het meestal niet eens zijn over wat het team geacht wordt te doen of zelfs over wie er in het team zit. De overtuiging dat groter beter is verergert ook de problemen; als een team groeit, neemt de inspanning die nodig is om de banden tussen de leden te beheren bijna exponentieel toe. Leiders moeten meedogenloos zijn in het definiëren van teams en ze klein houden (minder dan 10 leden), en sommige individuen (zoals teamvernielers) moeten er gewoon uit worden gezet. De leider moet ook een dwingende richting voor het team bepalen- maar daarbij kan hij op intense weerstand stuiten die hem of haar in groot gevaar brengt. Hackman onderzoekt andere misvattingen over teams – bijvoorbeeld dat teams waarvan de leden al lang bij elkaar zijn, afgezaagd raken. Onderzoek toont zelfs aan dat nieuwe teams 50% meer fouten maken dan gevestigde teams. Om zelfgenoegzaamheid te voorkomen, heeft elk team een afwijkende persoon nodig – iemand die bereid is om voor opschudding te zorgen en de groep open te stellen voor meer ideeën. Jammer genoeg worden zulke individuen vaak uit het team gegooid, waardoor het de kans ontnomen wordt om magisch te zijn. Leiders kunnen een team niet goed laten presteren. Maar door gedisciplineerd te zijn over hoe een team wordt opgezet en geleid, de juiste ondersteunende systemen in te stellen, en coaching in groepsprocessen te bieden, kunnen zij de waarschijnlijkheid vergroten dat een team geweldig zal zijn.