Impressionisme was een reactie op het realisme. Het impressionisme bracht licht en een vluchtig beeld. Manet overbrugde de kloof tussen de twee periodes. Het impressionisme begon vorm te krijgen in de jaren 1860 op de doeken van Édouard Manet, Claude Monet en Pierre-Auguste Renoir. Maar de eigenlijke geboorte van het impressionisme was waarschijnlijk de zomer van 1869, toen Monet en Renoir uitzichten schilderden op een badplaats in La Grenouillère aan de Seine. Die zomer leerden zij de stemmingen van de natuur te vangen met snelle, suggestieve penseelstreken. Het was hier dat de gebroken penseelstreekstijl een standaardkenmerk van de impressionistische kunst werd. De beweging had nog geen naam – die kwam vijf jaar later toen een criticus een van Monet’s vroege schilderijen aanviel: Impression — Sunrise.
Impressionisme kan worden beschouwd als de eerste moderne stroming in de schilderkunst. Het impressionisme ontwikkelde zich in Parijs in de jaren 1860, en zijn invloed verspreidde zich over Europa en uiteindelijk de Verenigde Staten. De grondleggers van het impressionisme waren kunstenaars die de officiële, door de overheid gesanctioneerde tentoonstellingen en salons afwezen en bijgevolg gemeden werden door machtige academische kunstinstellingen. Het impressionisme week af van het creëren van kunst met fijnheid, afwerking en detail waarnaar de meeste kunstenaars van hun tijd streefden. Impressionisten streefden ernaar het kortstondige, zintuiglijke effect van een scène vast te leggen. Om dit effect te bereiken verplaatsten veel impressionistische kunstenaars zich van het atelier naar de straten en het platteland, waar ze “en plein air” schilderden.”