Ik ben geen maagd.

Heb ik je aandacht gekregen? Misschien komt het doordat ik op de universiteit zit, waar een groot deel van ons sociale leven draait om seks en de ‘hookup’-cultuur, maar voor mij lijkt het alsof de waarde in relatie tot seks soms belangrijker is dan de waarde in relatie tot persoonlijkheid. Het is belangrijk te erkennen dat het concept van maagdelijkheid een sociale constructie is die vrouwen tot handelswaar maakt en mannen beschaamt die niet “snel” genoeg die V-kaart kunnen kwijtraken. Om eerlijk te zijn, zou ik een proefschrift kunnen schrijven over dit onderwerp. Maar omwille van het aantal woorden zal ik proberen het kort te houden.

Historisch gezien was maagdelijkheid vooral verbonden met vrouwen. Door bijbelteksten en maatschappelijke verankering werd de “maagd” gedefinieerd als een vrouw die nog geen seks had gehad, zoals bewezen door haar “ongebroken” maagdenvlies. De maagdelijkheid van vrouwen werd gezien als een noodzaak in het huwelijk, omdat vrouwen die niet zuiver waren als beschadigde goederen werden beschouwd. Trouwen met een “maagdelijke” vrouw zou er ook voor zorgen dat eventuele toekomstige nakomelingen echt van jou waren, een belangrijk punt in een tijd die zo’n zware nadruk legde op erfenissen.

Het schaamteloze streven naar “de maagd” mag dan wel uit de mode zijn, maar het stigma rond maagdelijkheid is blijven voortleven. Laten we het uit elkaar halen. Fysiek gezien, bestaat het maagdenvlies wel degelijk. Het wordt echter niet verondersteld het vaginakanaal volledig te bedekken. Deze aandoening bestaat, (het wordt “imperforate maagdenvlies” genoemd), maar komt niet vaak voor, en leidt tot het uitblijven van een menstruatie omdat het menstruatiebloed geen opening heeft om uit te stromen, waardoor een operatie of medicatie nodig is. Met andere woorden: als je een menstruatie hebt, heb je geen maagdenvlies dat “gebroken” moet worden. Dus wat zijn de implicaties voor maagdelijkheid? Als een maagd gedefinieerd wordt door een “ongebroken” maagdenvlies, dan is maagdelijkheid eerder een vrij zeldzame medische conditie dan een onvervreemdbaar feit van het leven. De meeste maagdenvliezen bedekken slechts gedeeltelijk de opening naar het vaginale kanaal. Het is waar dat ze kunnen uitrekken of scheuren tijdens de seks, maar dit kan ook gebeuren door fietsen, het inbrengen van een tampon, of door sporten. Als je plotseling bang bent om al deze dingen te doen uit angst voor maagdenvliesgerelateerde pijn, vrees dan niet – veranderingen aan het maagdenvlies leiden bijna nooit tot bloedingen. De mythe van het “doorbreken van je kersje” heeft eigenlijk niets te maken met het maagdenvlies – het bloeden is eerder vaginaal scheuren door gebrek aan smering. Bovendien geneest het maagdenvlies, net als elk ander weefsel, vanzelf en blijft het niet “gescheurd” voor de rest van je seksleven.

Naast de fysieke mythe van vrouwelijke “maagdelijkheid”, is het concept problematisch in zijn implicaties op seksualiteit. De meerderheid van de mensen beschouwt het verliezen van je maagdelijkheid als iets wat gebeurt tussen een man met een penis en een vrouw met een vagina. Deze heteronormativiteit stelt ons voor een probleem: beschouwen we niet-heteronormatieve individuen als maagd voor het leven als ze nooit seks hebben op de “traditionele” manier? Telt niet-heteroseksuele seks überhaupt als seks? Hoe zit het met anale seks, zelfs tussen een heteroseksueel paar? Telt dat ook als “maagdelijkheid verliezen”? Het antwoord is, natuurlijk, ja – andere vormen van sex tellen als sex – maar binnen het concept van “maagdelijkheid,” worden zij over het hoofd gezien en vernederd.

Er is ook de kwestie van sexuele mishandeling. Als een “maagd” seksueel wordt misbruikt, telt dat dan als het “verliezen” van zijn of haar maagdelijkheid? Het belang dat wij hechten aan dit idee van “maagdelijkheid” creëert pijnlijke emotionele conflicten voor slachtoffers van seksueel geweld, die zich onrein voelen door de onvergeeflijke daden van een ander. Slachtoffers verdienen het niet om deze extra last op hun schouders te dragen.

Waarom maak ik me druk? Waarom zou het er toe doen als maagdelijkheid duidelijk niet meer gaat over het verkopen van vrouwen? Het mag dan niet om vrouwen te “verkopen” zijn, maar maagdelijkheid maakt hen tot handelswaar, als iets dat gewonnen of veroverd moet worden. Als je me niet gelooft, kijk dan hoe we niet-maagden beschamen! Als je een man bent en maagd, ben je minderwaardig omdat je nog geen ervaring met seks hebt gehad, en als je dat niet bent en je bent een vrouw, ben je een slet en daarom minderwaardig, vooral als je meedoet aan de ‘hookup’ cultuur.

Jongere vrouwen verwachten dat hun eerste keer pijn doet omdat “het nu eenmaal zo is,” terwijl dat in werkelijkheid niet zo hoeft te zijn! Dit is gewoon een excuus voor mensen die geen onderzoek doen en denken dat ze zonder glijmiddel of zonder rekening te houden met het comfort van hun partner naar binnen kunnen omdat “het toch wel pijn doet.”

Over maagdelijkheid wordt gesproken alsof het iets tastbaars is dat vrijelijk kan worden “gegeven” of “genomen”. Op die manier maken we het seksuele lichaam tot handelswaar en laten we het onze waarde bepalen – of we onze seksuele zuiverheid hebben “verloren” of die van iemand anders hebben “genomen”. Het is ongelooflijk objectiverend. Maagdelijkheid is niet iets dat we kunnen materialiseren – hij “nam” mijn maagdelijkheid, ik “gaf” het aan haar… het is geen chocoladereep. Dit begrip is gevaarlijk omdat het een potentieel betekenisvolle, plezierige ervaring essentialiseert tot een statuswedstrijd.

Tot nu toe heb ik me in dit artikel vooral gericht op de gevaren van “maagdelijkheid” voor vrouwen, maar dit is een schadelijke kwestie die iedereen treft. Maagdelijke mannen worden vaak belachelijk gemaakt omdat ze niet in staat zijn om “iets te krijgen”, beschaamd voor hun onvermogen als man om een partner te vinden. Dit kan resulteren in eigenwaarde problemen en overcompensatie – wat vaak resulteert in mannen die denken dat ze moeten liegen over hun seksuele ervaringen om begeerlijk te zijn voor vrouwen, en vrouwen die onzeker worden over hun maagdelijkheid in vergelijking.

Als je niet het hele artikel hebt gelezen en een samenvatting van de boodschap wilt, hier is het: maagdelijkheid is niet echt. Het is een sociaal geconstrueerd fenomeen dat functioneert om onze lichamen te controleren en ons schuldig te laten voelen over onze seksuele ervaring, (of die nu overvloedig is of niet). Het legt voortdurend de macht in handen van heteroseksuele mannen, onderwerpt en ontneemt de macht aan heteroseksuele vrouwen en ontkent het bestaan van niet-het seksuele lichaam.

Het hoeft niet te worden besproken, het hoeft niet te worden “overwogen,” en het hoeft niet te worden betwist omdat het geen kwestie van theorie is. Het bewijs is hier: maagdelijkheid is een schadelijk concept dat niet alleen vrouwen treft, maar IEDEREEN in de samenleving, het biedt geen tastbare voordelen en creëert schadelijke machtsverhoudingen in haar kielzog. Of je nu wilt afzien van seks of het elke dag wilt doen, wat je met je lichaam doet gaat niemand anders wat aan. Je seksleven definieert je niet, en niemand zou moeten beslissen of hij wel of niet bij je wil zijn op basis van hoe snel je met hem naar bed gaat. Als het erop aankomt, zouden we meer moeten geven om onze waarde als goede mensen in plaats van of we seks hebben gehad of niet.

De sociale constructie van de “maagd” heeft zijn moment in de geschiedenis gehad – het is tijd om de schadelijke effecten ervan uit onze samenleving te bannen en iedereen toe te staan zich comfortabel te voelen in hun lichaam, of ze nu seks hebben gehad of niet – want in werkelijkheid kan niemand je waarde van je afnemen. Je verliest je sleutels, niet je maagdelijkheid.