Alle honden, niet alleen Duitse Herders, hebben een heleboel verschillende manieren waarop ze vocaal kunnen communiceren en janken is er slechts een van. Je zou kunnen zeggen dat huilen een deel is van het honden vocabulaire. Het heeft net zoveel betekenis als elk woord dat je op de bladzijden van een woordenboek kunt vinden. Je zou zelfs kunnen zeggen dat janken een soort hondentelegram is. Huilen is de manier van communiceren van een hond over lange afstand. Toen honden nog roedeldieren waren en in de vrije natuur leefden, hadden ze een manier nodig om elkaar te kunnen vinden in uitgestrekte bossen of over grote stukken open landschap. U hebt waarschijnlijk wel eens gemerkt dat het geluid van een hondengehuil echt draagt en dat de wind er niet achter hoeft te staan. Hun scherpe gehoor kan zich concentreren op de plaats van een brul en hem dan opsporen als dat nodig is. Als ze van elkaar gescheiden waren, was het een manier van de roedel om contact te houden en weer bij elkaar te komen.

Zoiets als wolven vandaag de dag nog steeds doen. Als een hond hoort wat hij interpreteert als een brul, ook al is die mechanisch opgewekt, voelt hij zich gedwongen te antwoorden. Net zoals wij doen als de telefoon gaat. Gegarandeerd, als uw Duitse Herder begint te janken bij een sirene, heeft hij die al gehoord lang voordat u hem zelfs maar zag naderen. Je hebt waarschijnlijk, heel onschuldig, erkend wat hij aan het doen is. Je Duitse Herder, of welk hondenras dan ook, heeft namelijk snel in de gaten welke van zijn acties jouw aandacht krijgen. Als hij huilt als hij een sirene hoort en je spreekt hem aan, zelfs als het alleen maar een snelle wat huil je vraag is, zal hij meer dan blij zijn om u te laten weten wanneer hij een andere hoort, zelfs als het meer dan tien blokken verderop is.