Voor het eerst in de muziekgeschiedenis is Hip Hop mainstream geworden en wordt daarom nu beschouwd als populaire muziek A.K.A. Pop. Dit betekent dat veel van de muziek waar je nu naar luistert waarschijnlijk stukjes & rap in zich heeft. De waarheid is dat de jeugd degene is die de populaire cultuur dicteert, zoals mode en trends, dus Hip Hop is nu waar het is dankzij de jeugd.

Wat is Pop

Toen ik opgroeide, was veel van de popmuziek die op radio & TV werd gedraaid artiesten als Backstreet Boys, Britney Spears, Beyonce en de Black Eyed Peas, om er maar een paar te noemen. Dit waren het soort artiesten die tussen eind jaren 1990 en 2000 regelmatig op nummer 1 in de hitlijsten stonden.

Tegelijkertijd had de rockmuziek, Pop rock om specifiek te zijn, artiesten als GreenDay, Linken Park en de Red Hot Chili Peppers die aan de weg timmerden. Zij bereikten hun bekendheid binnen het Pop tijdperk, maar begonnen vanaf 2010 langzaam op de achtergrond te raken door de opkomst van Hip Hop. En net als Hip Hop op dit moment, was pop rock een product van de jeugd. Dat omvatte de meest expressieve & ontwrichtende artiesten die je in de muziek kon tegenkomen (bijv. Eminem & Marilyn Manson).

When Hip Hop Turned Pop

De manier waarop ik het zie, was het kantelpunt voor Hip Hop muziek in 2016 toen Drake een van zijn grootste nummers tot nu toe uitbracht: “Hotline Bling”, dat dat jaar een anthem werd. Ik herinner me dat toen de video dropte het meteen viral ging, mensen maakten memes en dansen binnen een dag of twee.

Toen een jaar later Migos Bad & Boujee uitbracht, wat ook een van de grootste nummers van het jaar werd.

Voor die tijd waren rappers als 50 cent, Kanye West en Lil Wayne aan de gang, hoewel ze toen nog niet als Pop werden beschouwd.

Vanaf 2003 scheurde 50 cent de rapgame met Gangsta rap, bovendien wie kan zijn hitnummers als In Da Club en 21 Questions vergeten. 50’s grootste aantrekkingskracht was het feit dat hij rauw, echt en gangsta was. In die tijd werd rap nog beschouwd als een slechte invloed op de jeugd met zijn gewelddadige cultuur, vernederende teksten en naakte vrouwen in muziekvideo’s.

Hij slaagde er echter in om zijn gangsta-teksten te vertalen naar commerciële hits. Hij maakte van gangsta rap het soort muziek waar je naar kon luisteren in de club en waar je ook echt op kon dansen, met singles als P.I.M.P en Candy Shop. Nog belangrijker in die tijd waren 50 cent’s hooks rechttoe rechtaan, hij zong alle, zo niet de meeste hooks van G-Unit en je kon niet anders dan meezingen. Terwijl de niet-commerciële nummers op zijn albums, waren zeker niet voor de zwakke harten want de shit was rauw.

Toen vanaf ongeveer 2007, Kanye West was die man vooral omdat hij begon met een meer mainstream beroep. Met andere woorden, hij werd meer relatable dan 50 cent in zijn muziek en teksten. Het verschil met Kanye was volgens mij dat hij muziek maakte die je emotioneel zou raken of die je in de stemming zou brengen om te gaan draaien. Through the wire en Jesus Walks van zijn debuutalbum College Dropout zijn het soort nummers dat je in je gevoel zou hebben. Terwijl klassieke nummers als All of the Lights en Power je het gevoel gaven dat je geen fuck te geven had!

Daarnaast had Kanye 2 onderscheidende kenmerken over zich als Hip Hop artiest. Ten eerste werd hij beschouwd als ‘artistiek’, met name in zijn productie en muziekvideo’s, die de stereotiepe manier waarop rappers video’s schoten in die tijd zou beïnvloeden, zoals naakte vrouwen, auto’s en geld.

Ten tweede begon hij een beetje een mode-icoon te worden. Wie kan de Louis Vuitton sjaal vergeten (wij konden ons die natuurlijk niet veroorloven) en de shutter shades swag, die elke tiener in de wereld hem liet kopiëren. Dit heeft ook het ’thug’ imago, dat mensen associeerden met rap, doorbroken, waardoor hij meer op het oog viel qua styling.

Tussen die tijd bracht Weezy F Baby aka Lil Wayne Tha Carter III uit in 2008 en creëerde een grote buzz overal. In feite had hij tussen 2004-2010 meer dan ±80 features onder zijn riem, de man was letterlijk overal.

In feite deed Lil Wayne iets wat geen enkele andere artiest in die tijd deed, namelijk niet stoppen met het uitbrengen van muziek en hij deed dat in de vorm van mixtapes. Hij bracht zoveel muziek uit dat de anticipatie van Tha Carter III electrificerend werd wat resulteerde in een miljoen album verkopen in de eerste week. Weezy was ook een rapper van een ander kaliber door zijn woordspelingen en gevatte punchlines, een echte meester in alles cool te laten klinken. Hier is wat ik bedoel, een regel van Dr Carter op Tha Carter III:

“Arthritis in my hand from writing/ But I’m a doctor they don’t understand my writing.”

…..dude, fire!

Hij ging toen features hebben met iedereen en iedereen die je maar kon bedenken: Beyonce, Usher, Drake, Jay-Z, Nicki Minaj, 2 Chainz, Eminem, Rick Ross, DJ Khaled, Kelly Rowland, Chris Brown, Keri Wilson, Kanye West, Akon, Bruno Mars, Chance The Rapper, T-Pain etc.

Weezy F baby was en is nog steeds een rap legende in mijn boeken.

“Young Moola baby!”

Hip Hop’s invloed op de cultuur.

Hip Hop heeft een lange weg afgelegd om de hedendaagse popcultuur te beïnvloeden op de manier waarop het nu doet. Een van de grootste invloeden die het tot nu toe heeft gehad is op de mode. En als je goed oplet wordt street fashion versmolten met high end fashion om een modernere look te creëren. Nu in 2018, high-end merken zoals Gucci, Ralph Lauren, Saint Laurent, Tom Ford en Versace, geloof het of niet, ontwerpen kleding vergelijkbaar met Adidas en Reebok, wie had dat gedacht?

Dit zijn het soort merken waarvan de meesten van ons alleen maar kunnen hopen dat ze zich kunnen veroorloven, omdat wij als zwarte mensen, die Hip Hop ondersteunen, over het algemeen niet de doelmarkt zijn, althans dat was niet het geval in het verleden.

Hip Hop cultuur is overgegaan naar een punt waar je de modetrends niet kunt negeren. Ik herinner me toen Kanye West Yeezy Season 1 uitbracht en iedereen de draak stak met de lijn en zei dat het op kleding voor daklozen leek. (Om eerlijk te zijn dacht ik hetzelfde).

Nu zijn de rollen omgedraaid, want na die kritiek is dat hoe de meeste mensen zich gingen kleden: het bomberjack met de hoodie-look, gescheurde jeans en de Yeezy Boost-sneakers (of knock-offs als je ze niet kon betalen).

Het is gek hoe ver Hip Hop is gekomen als je bedenkt dat in de kinderschoenen slechts een handvol merken de cultuur zou ondersteunen. Zoals hoe LL Cool J gebruikt om te kleden in de Kangol emmer hoeden die een trend werd tijdens de late jaren ’80 en vroege jaren ’90, dan Nike begon samen te werken met Michael Jordan Jordan’s te maken, die tot op de dag zijn de meest iconische sneakers wereldwijd.

Door de jaren heen zijn we getuige geweest van een aantal merk samenwerkingen die de manier waarop we kijken naar mode zou vormen, wie kan 50 cent’s collab met Reebok vergeten & Pharell met G-Star Raw. Maar een van de grootste fashion nieuws dat in 2018 naar buiten kwam is Louis Vuitton benoemen Virgil Abloh, een streetwear ontwerper, als hun nieuwe artistiek directeur voor de mannenlijn.

In de zwarte gemeenschap is dit enorm, vooral vanuit een representatie standpunt, omdat hij de eerste Afro-Amerikaan is die de leiding heeft over de mannenmodelijn.

Streaming

Een groot deel van de opkomst van Hip Hop moet worden toegeschreven aan streaming. We leven nu in een cultuur waarin artiesten elke dag muziek uitbrengen en in sommige opzichten dwingt het ons om sneller muziek te consumeren. Zo kunnen rappers die diss tracks uitbrengen nu binnen een dag reageren en het gratis uitbrengen, terwijl je voor het streamen een paar maanden op een album kon wachten, alleen om de diss track te horen. Plus streaming bereikt consumenten sneller dan het zou doen op de radio of in de winkels.

Een grote reden waarom ik denk dat Drake veel te maken heeft met Hip Hop wordt pop is ook toegeschreven aan streaming. Drake heeft gedaan wat geen enkele andere artiest heeft gedaan, namelijk elk jaar consistent in de hitlijsten staan gedurende ten minste de afgelopen 6 of 7 jaar. Zelfs als hij geen album uitbrengt, doet hij nog steeds features met veel andere artiesten en veel van die features zijn hits, die een tijdje in de hitlijsten blijven.

Sinds 2016 heeft Drake 6 nummer 1 nummers op de Billboard 100 gehad: Nice for what, God’s Plan, In my feelings, One Dance en ook Rihanna’s Work en What’s my name, waar hij beide op featured. Daar komt nog bij dat hij ook 31 nummers in de top 10 hitlijst heeft gehad. Met andere woorden als je een fan bent van Hip Hop, is het vrij moeilijk om Drake niet op te merken op de radio of in iemand anders playlist.

Het zijn spannende tijden voor alle Hip Hop fans op dit moment en ik geloof dat het alleen maar beter gaat worden. Het is vrij duidelijk dat Hip Hop in een soort van renaissance periode zit en de cultuur zal gaan runnen vergelijkbaar met hoe Rock ’n Roll dat deed, voor ten minste de komende tien jaar of twee voordat een nieuwe buzz doorkomt en alles verandert.