Babe Ruth wordt beschouwd als een van de beste spelers uit de Major League Baseball-geschiedenis die ooit voor de Yankees speelde. Veel honkbalfans weten dat hij niet zijn hele carrière voor de Yankees speelde, omdat zij zijn contract kochten van de Red Sox, wat leidde tot de beruchte “Vloek van de Bambino”.

Wat echter niet zo bekend is onder honkbalfans, is dat Ruth zijn carrière ook niet in de Bronx eindigde. In feite begon en eindigde hij zijn carrière bij teams die in Boston speelden – maar hij ging niet terug naar de Red Sox na zijn tijd bij de Yankees. Bij welk team kwam Ruth terecht, en waarom verliet hij de Yankees?

Babe Ruth’s pre-Yankees carrière

Ruth maakte zijn debuut bij de Red Sox als 19-jarige op 11 juli 1914. Hij begon die wedstrijd, ging zeven innings en kreeg twee runs tegen op acht hits in een winnende poging. Hij zou tot 1919 voor de Red Sox spelen, al die tijd als een twee-weg speler.

In zijn eerste zes pre-Yankee seizoenen sloeg Ruth .308 met 49 homeruns en 224 RBI op de plaat. Op de heuvel werd hij 89-46 in 158 wedstrijden – 143 starts – met een ERA van 2,19 en 483 strikeouts in bijna 1.200 innings.

Babe Ruth bij de Yankees

De Red Sox verkochten Ruth aan de Yankees voor $120.000 – een recordbedrag in die tijd – en de transactie werd aangekondigd op 6 januari 1920, nadat Ruth een nieuw contract bij de Yankees had getekend.

Hij zou uiteindelijk 15 seizoenen bij de Yankees doorbrengen, hoewel hij in wezen uitsluitend een slagman bij hen was, en slechts in vijf wedstrijden gooide nadat hij bij het team kwam. Het was toen Ruth in een Yankee-uniform was dat hij de cijfers neerzette die zijn legende deden groeien en hem uiteindelijk de onderscheiding opleverden van een van de beste spelers in de geschiedenis van de sport.

Ruth sloeg een indrukwekkende .349 bij de Yankees, sloeg 659 homeruns en zorgde voor 1.978 RBI. Hoewel WAR toen natuurlijk nog geen statistiek was, komt Ruth’s WAR gedurende zijn tijd bij de Yankees uit op 142,6 over de loop van de 15 jaar.

Ruth verliet de Yankees na het seizoen 1934 toen de Yankees hem ontsloegen nadat zijn prestaties begonnen af te nemen. Tijdens zijn periode bij de Yankees hielp Ruth het team naar zeven World Series-titels te leiden en in 1923 werd hij uitgeroepen tot American League MVP.

Poging om zijn carrière na de Yankees voort te zetten

Ondanks dat Babe Ruth 39 jaar was na zijn vertrek bij de Yankees, was hij nog niet klaar om te stoppen met zijn carrière en probeerde hij nog één seizoen te spelen na zijn vertrek bij de Yankees. In het seizoen van 1935 keerde Ruth terug naar Boston – maar deze keer speelde hij voor de toenmalige Boston Braves van de National League.

Hij tekende bij hen deels omdat hij hoopte het volgende seizoen manager van het team te worden. Hij speelde uiteindelijk slechts in 28 wedstrijden in 1935 en sloeg .181 met zes homeruns en 12 RBI in 72 slagbeurten. Met Ruth’s vaardigheden duidelijk verminderd en zijn cijfers snel naar beneden, besloot Ruth het voor gezien te houden en ging uiteindelijk op 40-jarige leeftijd met pensioen nadat hij zijn laatste Major League-wedstrijd had gespeeld op 30 mei 1935.

Ondanks dat Ruth’s tijd bij de Yankees eindigde op niet zo’n prettige manier, plaatste het team toch zijn Nr. 3 shirt in 1948 als eerbetoon aan de sterke prestaties die hij leverde in zijn 15 seizoenen in de Bronx. Ruth maakte deel uit van de inaugurele National Baseball Hall of Fame klasse van 1936, en werd één van de eerste vijf spelers die in de Hall of Fame werden opgenomen.