De Elfen keren terug naar Valinor, de Onsterfelijke Landen, hun thuisland (en het thuis van de Valar, die in wezen de goden zijn). Dit is waar Elrond naar verwijst in de eerste film, wanneer hij zegt: “Mijn volk verlaat deze kusten.” Zij vertrekken al duizenden jaren gestaag, nu hun tijd ten einde loopt en de tijdperken van de Mensen beginnen.

Gandalf, die een Maia is – een orde van goddelijke wezens een stap lager dan de Valar, een soort analogen van engelen – keert ook terug naar huis, sinds zijn taak was voltooid met de ondergang van Sauron.

Er zijn maar heel, heel weinig stervelingen die ooit naar Valinor mochten gaan, en dat Frodo en Bilbo mochten gaan was een enorme eer. Ze mochten gaan als erkenning van de eer die ze verdienden, maar meer omdat ze beiden beschadigd waren door de Ring (vooral Frodo), en in Valinor hadden ze een kans om genezen te worden voordat ze stierven.

Sam mocht uiteindelijk ook gaan; hij vertrok nadat Rosie was gestorven. Dit was om hem te eren, en voor de liefde die hij Frodo had gegeven.

Gimli ging uiteindelijk ook, de enige Dwerg die dat ooit mocht doen. Hij vertrok met Legolas, toen die uit Midden-aarde vertrok. Hij mocht mee vanwege zijn vriendschap met Legolas, en voor de liefde die hij droeg voor Galadriel, die ervoor pleitte dat hij meeging.