Wŏnhyo, ook Wŏnhyo Taesa of Wonhyo Daesa genoemd, (geboren 617, Korea – gestorven 686, Korea), boeddhistisch priester die wordt beschouwd als de grootste van de oude Koreaanse godsdienstleraren.

Een vermaard theoreticus, Wŏnhyo was de eerste die het Koreaanse boeddhisme systematiseerde, door de verschillende boeddhistische leerstellingen tot een eenheid te brengen die zowel voor de filosofen als voor het gewone volk begrijpelijk was. De begrijpelijkheid van zijn leerstellingen blijkt uit de vijf geboden die hij formuleerde voor de mensen om verlichting (nirvana) te bereiken. Deze geboden zijn niet alleen opmerkelijk vanwege de systematische wijze waarop zij laten zien hoe het uiteindelijke land van ware vrede, eenheid en vrijheid kan worden bereikt, maar ook vanwege hun gezond verstand benadering van de alledaagse problemen van het bereiken van spirituele harmonie.

Wŏnhyo’s besef van de noodzaak een leven te leiden dat de harmonie tussen het ideale en het werkelijke bewaart, wordt geïllustreerd door een anekdote die vertelt hoe hij, als priester, waarvan werd aangenomen dat hij ascese beoefende, op een nacht met een mooie koninklijke prinses naar bed ging. In plaats van zichzelf de volgende ochtend te kastijden, gaf hij slechts toe dat ware spiritualiteit niet werd verkregen door onwerkelijke doelen na te streven, maar door de beperkingen van iemands persoon toe te geven. Hij zou het volk hebben aangezet tot dansen en zingen in de straten om te laten zien hoe men dit harmonieuze leven van het heden en het eeuwige kon leiden.

Wŏnhyo’s werken hadden een diepgaande invloed op Chinese en Japanse zowel als op Koreaanse boeddhisten. De bekendste werken zijn “A Commentary on the Awakening of Faith in the Mahayana,” “A Commentary on the Avatamsaka-sutra,” “A Study on the Diamond Samadhi Sutra,” en “The Meaning of Two Desires.”