Vóór Wakanda in “Black Panther” was er Zamunda, in “Coming to America”.

Het was een gefantaseerd Afrikaans koninkrijk geregeerd door een absurd rijke koning wiens zoon, de erfgenaam van de troon, geconfronteerd wordt met het huwelijk dat voor hem geregeld is door de traditie en zijn ouders, en weigert.

Zegt prins Akeem (Eddie Murphy,) “Ik ben van plan om mijn bruid te vinden … Ik wil een vrouw die zowel mijn intellect als mijn lendenen zal prikkelen.”

“Waar zou je zo’n vrouw vinden,” vraagt zijn trouwe dienaar, Semmi (Arsenio Hall) hem.

“In Amerika,” antwoordt de prins.

De film volgt dan de onwaarschijnlijke Amerikaanse avonturen van Akeem en Semmi. In Amerika vermommen de mannen zich als arme internationale studenten. Ze wonen in een door ratten geteisterd appartement en werken als afwasser in een fast-food restaurant genaamd McDowell’s. En Akeem wordt verliefd op Lisa McDowell, de dochter van de eigenaar van het restaurant.

“Coming to America” was zijn tijd ver vooruit toen het op 29 juni 1988 in de bioscoop kwam, vooral voor zwarten. Het basisplot zelf was standaard jongen ontmoet meisje en wordt verliefd.

Maar het bood een alternatieve weergave van zwartheid en creëerde een ruimte voor acteurs van kleur die allesbehalve standaard was.

Het bevatte Cuba Gooding Jr. in zijn eerste grote schermoptreden en Hall, voordat hij een mega late-night host werd. Paula Abdul choreografeerde een twee minuten durend Afrikaans dansnummer.
En 30 jaar later is de film nog steeds een van de zeer weinige mainstream Hollywood zwarte romantische komedies.

De film profiteerde van de populariteit van Murphy. In die tijd was Murphy een internationale ster aan het worden en was hij een van de meest gevraagde komische acteurs. Hij was klaar met zijn rol in “Saturday Night Live” en had twee zeer succesvolle films onder zijn riem, “Trading Places” en “Beverly Hills Cop.”

Maar dit was Murphy’s eerste grote beurt als een romantische hoofdrol.

De film was geen kritisch succes voor Paramount Pictures. Maar “Coming to America” werd een van de best verdienende films aller tijden met Afro-Amerikanen, met een binnenlandse opbrengst van 128 miljoen dollar en een internationale opbrengst van naar verluidt 350 miljoen dollar.

De film deed het dat jaar beter dan “Beetlejuice”, “Die Hard” en “Big” aan de kassa’s, en eindigde op de 26e plaats van de top 100 films die in de jaren ’80 werden uitgebracht.

“We hadden nooit gedacht dat hij zo groot zou zijn. Er is sindsdien niet meer zoiets geweest,” zei Shari Headley, die Lisa McDowell speelde. Headley, een relatieve onbekende op dat moment, zei dat ze niet eens een agent had. Haar vriend stelde voor om de kans te wagen en auditie te doen voor de rol. Nadat de film in première was gegaan, zei Headley dat ze “letterlijk werd overspoeld overal (ze) ging.”

“Het is echt een mijlpaal in zwarte films,” zei Monica White Ndounou, universitair hoofddocent theater aan het Dartmouth College. Ze merkte op dat tot op de dag van vandaag de meest gedistribueerde en geproduceerde films over Afro-Amerikanen zich afspelen in de slavernij, de burgerrechtenbeweging of de binnenstad.

“Je krijgt dit narratief van zwarte mensen die altijd worden gestreden en onderdrukt,” zei ze. “Films als ‘Black Panther’ en ‘Coming to America’ veranderen dit.”

“Coming to America’s” succes was grotendeels te danken aan zijn cross-over aantrekkingskracht. Zoals Ndounou schreef in haar boek, “Shaping the Future of African American Film” de “grappen in de film genereren gemeenschappelijk gelach onder Afrikaanse Amerikanen, terwijl het banden schept tussen Afrikaanse Amerikanen, blanke Amerikanen, en de buitenlandse markt.” Er zijn ook geen interraciale conflicten tussen blanken en zwarten in de film.

Ook uniek, merkte Ndounou op, was dat Murphy en Hall hoofdpersonages speelden, evenals verschillende bijpersonages. Dit diende als precedent voor latere films. Veel zwarte komieken spelen tegenwoordig meerdere rollen in hun films, waaronder soms cross-dressing, zoals Tyler Perry’s “Madea”-franchise en Martin Lawrence “Big Momma’s House”-films.