Urineweginfecties (UTI’s) zijn de meest voorkomende infecties die in het ziekenhuis worden gezien, en de op een na meest voorkomende infecties die in de algemene bevolking worden gezien. Door de anatomie van vrouwen zijn UTI’s voor hen bijzonder problematisch, en tot een derde van alle vrouwen krijgt op enig moment in hun leven te maken met een UTI. Een juiste behandeling van een UTI vereist een nauwkeurige classificatie van de plaats van de infectie, de complexiteit van de infectie en de waarschijnlijkheid van herhaling. De belangrijkste ziekteverwekker bij zowel gecompliceerde als ongecompliceerde UTI blijft de pathogene Escherichia coli, hoewel Klebsiella sp. en Proteus vaker voorkomen bij gecompliceerde UTI. Meestal veroorzaken bacteriën UTI’s door opstijging via de urethra naar de blaas. Bacteriën moeten virulentiefactoren bezitten om UTI te veroorzaken. Afweerfactoren van de gastheer die patiënten vatbaar maken voor UTI zijn onder meer urinaire stase, abnormale anatomie van de urinewegen, diabetes mellitus, verzwakking en veroudering. Oestrogeen-gerelateerde problemen en korte urethra’s predisponeren vrouwen voor UTI. Hoewel een urinekweek met >105 kolonievormende eenheden/mL (CFU/mL) bij symptomatische patiënten de diagnostische “gouden standaard” blijft, is correlatie van de voorgeschiedenis en het lichamelijk onderzoek van de patiënt met de resultaten van urineonderzoek (inclusief nitriet dipstick en leukocyte esterase test) meestal voldoende om de diagnose UTI te stellen. Drie dagen antimicrobiële behandeling wordt aanbevolen voor eenvoudige blaasontsteking. Acute pyelonefritis, een infectie van het nierparenchymweefsel, wordt behandeld met antibiotica gedurende 7 tot 14 dagen, afhankelijk van het gebruikte antimicrobiële middel en de ernst van de infectie. Bovendien bepaalt de classificatie van de patiënt de noodzaak van ziekenhuisopname of van urologisch beeldvormend onderzoek. Vrouwen met recidiverende UTI’s verdienen overweging voor antimicrobiële profylaxe. Zelf toegediende topische vaginale oestradiolcrème is een belangrijk hulpmiddel bij de preventie van UTI’s bij postmenopauzale vrouwen. Asymptomatische bacterurie verdient alleen antimicrobiële therapie bij hoogrisicopatiënten of patiënten die gekoloniseerd zijn met Proteus-soorten.