Het is een grote kans en een groot voorrecht om op deze mooie morgen bij u te zijn. Ik waardeer de moeite die u heeft gedaan om hier te komen. Het is al vele jaren de gewoonte dat een lid van het Eerste Presidium tot u spreekt aan het begin van een nieuw schooljaar. Ik zou heel graag iets zeggen dat voor allen nuttig zal zijn, en daartoe heb ik gebeden om de leiding van de Heilige Geest.

Ik breng u de liefde en groeten van president Kimball en president Romney. President Kimball dient niet alleen als president van de kerk, maar ook als voorzitter van de raad van trustees van deze universiteit, en president Romney als vice-voorzitter. Ik ben ervan overtuigd dat zij, als de omstandigheden het toelieten, vanmorgen graag bij u zouden zijn geweest. Zoals u weet, is president Kimball nu in zijn negentigste jaar en door ouderdomsgebreken is hij niet meer in staat om te spreken zoals hij dat vroeger met zoveel energie deed. President Romney is eveneens gehandicapt.

Ik wil u deelgenoot maken van enkele van mijn zorgen over de verantwoordelijkheid die mij is toevertrouwd. Ik wil dat u een deel van die verantwoordelijkheid draagt. Als u lid bent van de Kerk, hebt ook u de uitdaging om bezorgd te zijn over haar kracht en groei.

Ik herinner mij vele jaren geleden dat een man, zowel prominent als welgesteld, Stephen L Richards kwam bezoeken, die toen lid was van het Eerste Presidium. De man had een zoon aan wie een zendingsopdracht was geweigerd vanwege zijn morele wangedrag. De man was zeer krachtig, bijna veeleisend, in zijn verzoek om de zoon te laten gaan. In die tijd was ik verantwoordelijk voor het zendingsprogramma van de kerk en ik was in de kamer toen het gesprek plaatsvond. Nadat de man klaar was met zijn lange en veeleisende betoog, zei president Richards: “Broeder, ik heb enige verantwoordelijkheid voor de zaken van deze kerk. U ook. Als u zou zitten waar ik zit, en de omstandigheden zou kennen die ik ken, zou u zich precies zo voelen als ik. Nu, in uw positie als lid van deze kerk, als iemand die het priesterschap bekleedt, bent u ook verantwoordelijk voor haar groei en programma, en voor haar tucht. Mijn hart gaat naar u uit, want ik weet dat wat u zegt uit liefde voor uw zoon komt. Maar ik vraag u, als man met een verantwoordelijkheid voor de vooruitgang van de Kerk, om te kijken naar de grotere zaken van het koninkrijk. Dan neemt u de beslissing in dat licht.” Na een bedachtzame stilte was het de vader die de beslissing nam dat zijn zoon niet moest gaan.

De wet van de Heer op de financiën

Het is nu meer dan vier jaar geleden dat ik tot het presidentschap werd geroepen. Gedurende twee en een half van die vier jaar heb ik, niet uit eigen wil, de last van de dagelijkse werkzaamheden van het ambt van president op mij geladen gekregen. Begrijpt u mij alstublieft niet verkeerd. Ik klaag niet. Ik ben door de Heer gezegend op een geweldige en wonderbaarlijke manier. Ik ben gezegend met het vertrouwen van zijn uitverkoren dienaren, de presidenten Kimball en Romney. Ik ben gezegend met de trouw, de niet aflatende toewijding en de hulp van de Raad van de Twaalf, van elk lid van het eerste Quorum der Zeventig, van het Presiderende Bisschopschap en van de leden van de Kerk over de hele wereld. Ik ben in vele gebeden herdacht, en ik ben dankbaar tot voorbij mijn uitdrukkingsvermogen.

In het verlengde van de verantwoordelijkheid die ik heb, ben ik voorzitter geweest van de vergaderingen van de raad van toezicht van deze universiteit. Gedurende vele jaren heb ik gefungeerd als voorzitter van het uitvoerend comité van het bestuur.

Ik ben ook voorzitter van de vergaderingen van het Begrotings- en Kredietencomité van de Kerk. Dit is een zeer serieuze verantwoordelijkheid.

Zoals u weet, heeft de Heer op 8 juli 1838 aan de profeet Joseph Smith de wet op de tiende geopenbaard zoals die in deze bedeling voor de leden van de kerk geldt.

Op diezelfde dag gaf hij een openbaring waarin hij zei dat de tiendegelden van de kerk moesten worden “verdeeld door een raad, samengesteld uit het Eerste Presidium van mijn kerk, en uit de bisschop en zijn raad, en door mijn hoge raad” (D&C 120).

Op basis van die openbaring hebben wij in de kerk wat wij noemen de Raad voor de Verdeling van de Tienden. Deze raad bestaat uit het Eerste Presidium, de Raad van de Twaalf en de Presiderende Bisschop. Zij zijn de eindverantwoordelijken voor alle uitgaven van de kerk.

Die in feite fungeert als een uitvoerend comité van die raad, hebben wij wat wij noemen de Begrotings- en Kredietencommissie. Deze commissie komt wekelijks bijeen om alle kerkelijke uitgaven goed te keuren. Het kan gaan om een aantal nieuwe kapellen op verschillende plaatsen in de wereld, om een bouw- of renovatieproject op de BYU-campus, om een nieuwe tempel ergens, of om een heleboel andere dingen. Ik hoef u niet te vertellen dat met honderden gebouwen in aanbouw (op dit moment meer dan 900) het aantal dollars dat hiermee gemoeid is, enorm is. Nogmaals, het is mijn verantwoordelijkheid om deze vergaderingen voor te zitten en de goedkeuringen voor de uitgaven te ondertekenen. Het is een zorgelijke verantwoordelijkheid.

Waar komt het geld vandaan? Er zijn velen die de Kerk zien als een organisatie van grote rijkdom. Wij zijn geclassificeerd als gelijkwaardig aan vele instellingen van de Fortune 500. Over onze bezittingen wordt glibberig gesproken door hen die ofwel de feiten niet kennen, ofwel een grove verdraaiing geven ten behoeve van sensatiezucht.

Het feit is natuurlijk dat wij enorme bezittingen hebben wanneer de waarde van alle kerkgebouwen en faciliteiten wordt meegerekend. Maar deze bezittingen leveren geen inkomsten op. Het zijn consumenten. Zij bestaan uit duizenden vergadergebouwen over de hele wereld, vele tempels, seminaries en instituten, en natuurlijk de Brigham Young University. Zij hebben miljoenen aan investeringen gekost, en produceren nauwelijks iets in de vorm van een direct rendement in dollars op die investeringen. Er is maar één reden voor hun bestaan, en dat is te voorzien in de behoeften van mensen als zonen en dochters van God die een bijzondere en belangrijke relatie met Hem hebben.

Ik herhaal dat er vaak over de Kerk wordt gesproken als over een instelling van grote rijkdom. Uiteindelijk is de Kerk alleen rijk door het geloof van haar mensen. Een van de uitingen van dat geloof is de betaling van tienden. Er wordt over de kerk gesproken als over een instelling met grote zakelijke belangen. De inkomsten uit die zakelijke bezittingen zouden de kerk slechts voor een zeer korte tijd draaiende houden. Het feit is dat tiende de financiële wet van de Heer is. Het kwam uit een openbaring van Hem. Het is een goddelijke wet met een grote en mooie belofte. Het is van toepassing op elk lid van de kerk dat inkomen heeft. Het is van toepassing op de weduwe in haar armoede zowel als op de rijke man in zijn rijkdom. Het is eenvoudig te begrijpen. Men behoeft het slechts te vergelijken met de inkomstenbelasting om de eenvoud te onderkennen die voortkomt uit de wijsheid van God in tegenstelling tot de ingewikkeldheid die voortkomt uit de wijsheid van mensen.

De weduwemijt

Ik houd in mijn hand een weduwemijt. Het werd mij vele jaren geleden in Jeruzalem gegeven, en men zei mij dat het echt is. Ik heb het ingelijst en ik bewaar het in mijn kantoor als een voortdurende herinnering aan de angstaanjagende verantwoordelijkheid van het uitgeven van datgene wat voortkomt uit de toewijdingen van de leden van de Kerk. De meeste van de prachtige, trouwe heiligen der laatste dagen die hun tiende betalen, zijn mannen en vrouwen met bescheiden middelen. Zij betalen niet alleen hun tiende, maar leveren ook vele andere bijdragen ter versterking van dit werk.

Enige tijd geleden kwam een kleine, gebogen, oudere vrouw naar mijn kantoor. Voor het doel van dit gesprek zal ik haar Mary Olsen noemen, hoewel dat niet haar naam is en zij niet wil dat haar identiteit bekend wordt gemaakt. Ze zei dat ze net van de tempel was overgekomen. Ze nam haar chequeboekje uit haar tas. Ze zei dat ze al vele jaren weduwe was en dat het leven niet gemakkelijk voor haar was geweest. Ze had een grote liefde voor de Heer en zijn Kerk. Ze had haar hele leven trouw tiende betaald. Ze voelde dat ze niet lang meer zou leven. Nu, zei ze, voelde ze dat ze meer zou moeten doen om te helpen dan ze had gedaan. Met een hand die trilde van ouderdom, schreef ze een cheque van $5,000. Ze overhandigde hem aan mij. Ik noteerde het adres waar ze woonde. Het was in een arme buurt. Ik moet bekennen dat ik tranen in mijn ogen kreeg toen ik naar die cheque keek. Ik heb veel grotere cheques dan die in mijn handen gehad. Maar toen ik de cheque van deze weduwe in mijn handen hield, werd ik bijna overweldigd door haar geloof en de ernst van het vertrouwen dat ik had in de besteding van haar gewijde bijdrage.

Mijn lieve jonge vrienden, wij – jij en ik – zijn beheerders van datgene wat aan de Heer is gegeven door Mary Olsen en duizenden zoals zij, wier toewijding even groot is en wier offer even zeker is. Deze prachtige campus, met zijn vele programma’s, is een verbruiker van een zeer aanzienlijk deel van de bijdrage van de weduwe. Zij geeft haar offer aan de Heer, en is dan bevrijd van verantwoordelijkheid. De verantwoordelijkheid wordt dan de mijne – en de uwe!

Wat mag ze van u verwachten? Ik zal het snel hebben over vier of vijf dingen waarvan ik denk dat zij ze op gepaste wijze mag verwachten.

Ten eerste denk ik dat zij van uw kant een diep gevoel van dankbaarheid en waardering mag verwachten. Ik erken dat het geld dat u uitgeeft om naar BYU te gaan hoog is en soms moeilijk te betalen. Maar u moet weten dat een veelvoud van het bedrag dat u betaalt uit de heilige fondsen van de kerk komt om de werkelijke kosten van uw aanwezigheid op deze campus te dekken. Dat geldt voor ieder van jullie die hier is. Jullie zijn echt bevoorrecht. Er zijn ongeveer 26.000 van jullie. Er zijn letterlijk legioenen van andere waardige jonge mannen en vrouwen die lid zijn van de kerk en die bijna alles zouden doen om hier te zijn. Waarom zouden jullie zo behandeld worden als een mooi en briljant meisje op de Britse eilanden, of die gekwalificeerde jongeman in Argentinië, of dat bekwame en trouwe meisje in Japan, net zo waardig zijn en net zo in aanmerking komen als jullie?

Bekwaamheid is een van de grootste deugden. Ik hoop dat er geen dag voorbijgaat dat je niet op je knieën gaat en de Heer dankt voor de geweldige voorrechten die je hebt door naar deze universiteit te gaan. Waar in de wereld is er een mooiere campus dan hier? Waar zijn er betere faciliteiten? Waar is er een beter gekwalificeerde faculteit van mannen en vrouwen, niet alleen van geleerdheid, maar ook van geloof? Waar vind je betere verenigingen dan hier? (Ik zou er terloops aan toe willen voegen, waar vindt u een voetbalteam dat het juichen meer dan waard is?)

Ik weet dat de academische sleur zwaar is. Ik weet dat jullie er soms moedeloos van worden. Ik weet dat er voor velen van jullie acute eenzaamheid is, zelfs met zovelen om je heen. Ik kan echter zeggen dat u deze problemen en meer op elke andere universiteit zou hebben. Wees dankbaar. Wees dankbaar voor de prachtige gelegenheid die u hebt om aan deze prachtige universiteit te studeren.

Ten tweede, de weduwe die mij haar offer bracht, dat een deel is geworden van de financiering van deze universiteit, zou van u verwachten dat u deze opmerkelijke faciliteiten die zoveel hebben gekost, bewaart, beschermt en alles doet wat u kunt om ze te behouden. Wij ontvangen voortdurend verzoeken van mensen uit de hele wereld om op een of andere plaats nog een universiteit op te richten. Het zou een prachtige zaak zijn als we dat konden doen. Wij moeten echter onder ogen zien dat het te duur zou zijn, meer dan wij ons kunnen veroorloven, om een dergelijke fabriek en faculteit te bouwen en te onderhouden. Het is jullie thuis zolang jullie hier zijn. Zorg er goed voor. Ik ben ontzet als ik zie dat eigendommen worden beklad, vernield, beschadigd door slordigheid, of middelen worden verspild. Dat mag nooit gebeuren op deze campus. Hij is in zijn huidige staat grotendeels gebouwd met geld uit de tienden van de kerk. Het wordt in grote mate onderhouden door zulke fondsen. Zorg er goed voor. Ten derde verwacht de weduwe van wie ik spreek dat u, terwijl u hier bent, een toename zult ervaren in geloof en een versterkte kennis van de dingen van God en, meer in het bijzonder, van het herstelde evangelie van Jezus Christus. Sommigen zullen dat kwalijk nemen. Ik hoop van niet. Deze cursussen, gegeven door gekwalificeerde instructeurs, vormen een van de grootste verschillen tussen deze en andere universiteiten. Jullie krijgen hier kansen die je op geen enkele andere school in dezelfde mate zou krijgen. Wees niet afkerig van deze studies. Graaf in en drink op van wat u wordt aangeboden voor uw verlichting en de versterking van uw getuigenis. De meesten van u zullen nooit meer zo’n gelegenheid krijgen als hier om het evangelie te leren in een omgeving van geleerdheid. Drink diep van de eeuwige waarheden.

Vier, een andere grote verwachting is dat velen van u hier uw metgezellen zullen vinden. Over het algemeen is er geen betere plaats om iemand van uw eigen soort te vinden, met dezelfde normen, dezelfde ambities, hetzelfde verlangen en dezelfde bereidheid om de Heer te dienen als u verder gaat met uw leven. Er wordt verwacht dat een huwelijk dat voortkomt uit associaties op deze campus, een huwelijk zal zijn dat gebaseerd is op liefde, waardering en wederzijds respect, met begrip voor de zware verantwoordelijkheden, maar ook voor de mogelijkheid van geluk in de tijd en in de eeuwigheid, door de uitoefening van het priesterschap in het huis van de Heer.

In afwachting daarvan kun je nooit immoreel zijn. U kunt niet oneerlijk zijn in het hof maken of in het huwelijk zonder het grote vertrouwen te schenden dat in u is gesteld als student aan de Brigham Young University.

Ten vijfde, de laatste grote verwachting met betrekking tot uw aanwezigheid hier is dat u zich beter zult kwalificeren om verantwoordelijke posities te bekleden in de wereld waarvan u deel zult gaan uitmaken. We zijn allemaal enorm trots op de geweldige footballprestaties van BYU. Ze strekken de school tot eer. Ze zijn een goede afspiegeling van de kerk. We zijn trots op het team en wensen ze veel succes toe.

Het belangrijkste doel van BYU is echter niet football. Het belangrijkste doel van BYU is het bieden van een eersteklas opleiding in de disciplines en vaardigheden die jullie zullen kwalificeren voor een productief leven, terwijl jullie tegelijkertijd een solide basis van spirituele waarden wordt bijgebracht.

Je schendt een heilig vertrouwen met de weduwe die ik noemde, en met ons allemaal, als je geen gebruik maakt van de geweldige kans die je hier hebt om te leren, zodat je verder kunt gaan om te dienen.

Die dienst moet met integriteit worden gegeven. Er kan geen sprake zijn van bedrog in de leergangen zonder dat dit gevolgen heeft voor iemands geschiktheid om te dienen in de wereld van het werk. Als we advocaten afleveren met slimme technieken en oppervlakkige eerlijkheid, dan hebben we een vertrouwensbreuk begaan. Als wij onderwijzers afleveren wier enige doel is een baan te krijgen in plaats van te voorzien in de behoeften van jongens en meisjes, dan hebben wij opnieuw gefaald. Als we afgestudeerden in het bedrijfsleven afleveren wier enige doel is om rijk te worden ongeacht principes, dan zijn opnieuw de offers van onze mensen om deze school in stand te houden tevergeefs geweest.

Grote Verwachtingen

Jij moet een hogere visie en een hogere missie hebben. De uwe is de verantwoordelijkheid om te studeren en te leren, om u op een uitzonderlijke manier te kwalificeren voor verantwoordelijke posities in de beroepen, in de zakenwereld, en voor het leven in het algemeen. En daarenboven hebt u de zeer heilige en bindende verantwoordelijkheid om dit te doen met inachtneming van elk element van moreel gedrag en met toepassing van het beginsel van de Gulden Regel, zoals onderwezen door de Zoon van God.

We hebben grote verwachtingen van u. Wij hebben recht op die verwachtingen. De weduwe over wie ik sprak, en de honderdduizenden zoals zij die hun tienden naar het magazijn van de Heer brengen, rekenen op u om iets te doen op een zeer uitzonderlijke en waardige manier.

Laat het begin van dit nieuwe schooljaar gemarkeerd zijn met het voornemen om een beetje groter te staan, om een beetje harder te werken, om uw leven in overeenstemming te houden met de principes van moraliteit en integriteit die tot de essentie van het evangelie van Jezus Christus behoren. Wees nederig. Wees biddend. Wees leergierig. Heb een geweldige tijd. Geniet van het leven. Maar weet ook dat het ernstig is en dat er uit uw tijd en inspanningen geweldige resultaten zullen voortvloeien, zowel tijdelijk als eeuwig, als u het evangelie van Jezus Christus leeft terwijl u hier bent, en u voorbereidt om het te leven wanneer u hier weggaat.

Als u dit doet, zullen wij, die een heilig beheer hebben, weten dat wat hier voorzien is niet tevergeefs zal zijn geweest, maar dat de fondsen om deze instelling op te bouwen en te onderhouden geweldige en lonende dividenden zullen opleveren voor de huidige en voor toekomstige generaties. Wij bidden voor u. Wij hopen dat u voor uzelf zult bidden. Wij vragen de Heer u te zegenen en te ondersteunen, u kracht te geven en het vermogen om te begrijpen en te assimileren wat u wordt onderwezen, zodat u, wanneer u uw werk hier hebt voltooid, de wereld in kunt gaan als gelovige mannen en vrouwen, met een grote geleerdheid en een grote integriteit. Amen.