Ik creëerde kort daarna de column Work & Family voor de Journal in de hoop licht te werpen op de problemen van werkende moeders en oplossingen te vinden. Meer dan 1000 columns later zijn sommige problemen verminderd, maar andere doemen nog steeds op, en nieuwe obstakels zijn opgedoken. Aan de vooravond van mijn pensionering, besloot ik een laatste blik te werpen op alles wat veranderd is, en, helaas, alles wat niet veranderd is.

Toen ik in 1991 met mijn column begon, had het aandeel van getrouwde moeders met een betaalde baan buitenshuis 71% bereikt, tegen 42% aan het einde van de jaren zestig. Velen liepen tegen een muur op. Managers opgeleid in het Reagan-tijdperk, bijna allemaal mannen, hadden weinig geduld voor de spanningen waarmee moeders werden geconfronteerd. Sommige vrouwen waren zo bang dat ze op het werk gestraft zouden worden voor de zorg voor hun kinderen, dat ze familiefoto’s op kantoor verstopten. Elke suggestie dat werkende vaders vaderschapsverlof zouden willen, werd minachtend uitgelachen.

Beth Makens Long, een verkoopster in de nutssector die ik in 1996 in mijn column heb beschreven, heeft lang en hard gewerkt om het respect van haar mannelijke collega’s te verdienen. Ze droeg de donkere, boxy pakken met rokken en hakken die de rigueur waren voor werkende vrouwen in die tijd – zelfs op dagen dat de mannen kwamen opdagen in golf shirts.

Haar bazen wilden niet horen over haar problemen thuis. “Ik kon nooit zeggen dat ik het toneelstuk van de eerste klas van mijn kind wilde zien. Ik moest zeggen: ‘Het spijt me, ik heb een andere vergadering’,” zei mevrouw Long, uit Orland Park, Ill., in een recent interview. Wanneer verplichte vergaderingen werden gehouden op schoolvakanties, zoals de vrijdag na Thanksgiving, “hield je gewoon je mond dicht,” zegt ze. “Je werkte zo hard om alleen maar respect te krijgen.”

Moe van de conflicten, deed mevrouw Long wat veel baby-boom moeders deden: Ze verliet het bedrijfsleven om haar eigen bedrijf te beginnen. Samen met haar man, John Long, een voormalig leidinggevende in de nutssector, verdiende ze meer geld als ondernemer en kreeg ze controle over haar werklast en haar tijd, waarbij ze vergaderingen inplant rond de behoeften van haar gezin.

Nu 59, is Ms. Long tevreden met de beslissingen die ze nam. Haar drie kinderen, 27, 25 en 21, maken het goed. Voor haar is de aanvaarding die sommige moeders vandaag op het werk genieten opmerkelijk. “Jonge vrouwen van vandaag noemen het. Ze zeggen: ‘Hé, het is de schoolvoorstelling van mijn kind en ik moet weg,'” zegt ze. “Deze nieuwe generatie heeft alles veranderd.”

Moeders van de millennial generatie zijn meer geneigd om open te zijn over hun behoeften en om een respectvolle reactie te krijgen, vooral in velden waar veel vrouwen werken. En ze voelen zich niet langer gedwongen om zich als mannen te kleden. (God zij dank.) Kleurrijke jurken en stijlvolle separates vervangen die boxy suits.

Brenna Fitzgerald, een 36-jarige moeder van twee zonen, leeftijd 4 ½ en 22 maanden, vroeg voordat ze terugkeerde van haar eerste zwangerschapsverlof om een dag per week thuis te werken, en kreeg onmiddellijke goedkeuring van haar baas bij het Boston reclamebureau waar ze werkt, Allen & Gerritsen. Ze werd gepromoveerd tot vice-president toen ze acht maanden zwanger was van haar eerste kind en tot senior vice-president na haar tweede zwangerschapsverlof.

Zoals veel millennials staat mevrouw Fitzgerald dichter bij haar ouders dan vorige generaties, wat haar helpt een beter ondersteunend netwerk op te bouwen dan veel moeders in het verleden hadden. Haar ouders wonen in de buurt en helpen haar als ze moet overwerken. En thuis draagt haar 38-jarige echtgenoot Patrick Dooling, oprichter en managing partner van een vastgoedbeleggingsmaatschappij in Boston, de helft van de last. Hij brengt de jongens meestal ’s morgens naar de kinderopvang. Na het werk haalt mevrouw Fitzgerald ze op en doet ze in bad, terwijl hij voor het gezin kookt.

Millennial mannen en vrouwen verdelen het huishouden gelijkmatiger. Mannen doen een gelijk of groter deel van de afwas in bijna 44% van de paren en een gelijk of groter deel van de was in 31% van de paren, ongeveer twee keer de percentages van de vroege jaren negentig, volgens een 2018-studie. Dit verlicht de tweede verschuiving van taken die veel boomer-vrouwen uitputten. Mannen pakken ook meer kinderopvangtaken op.

Een krappe arbeidsmarkt voedt een toename van voordelen voor nieuwe moeders, zoals lactatieadviesdiensten. Bijna zeven van de 10 werkgevers staan werknemers toe om ten minste een deel van de tijd thuis te werken, volgens de Society for Human Resource Management, een beroepsgroep.

Meer werkgevers zien financiële voordelen in het nivelleren van het speelveld voor werkende moeders. Een groeiend aantal onderzoeken, waaronder een recente studie van het rating- en onderzoeksbureau S&P Global, koppelt de aanwezigheid van vrouwen in het topmanagement aan betere financiële resultaten.

Meer werkgevers bieden ook een voordeel dat in het verleden ondenkbaar was-betaald vaderschapsverlof. Vrije tijd met hun baby’s maakt een enorm verschil voor mannen. Andrew Grinc nam drie weken vrij thuis met zijn vrouw, Madelyn, na de geboorte van hun dochter Hannah in 2018, en vervolgens nog eens negen weken later nadat zijn vrouw weer aan het werk was gegaan. “Het had een blijvend effect op mijn opvoedingsvaardigheden,” zegt de heer Grinc, een communicatiemanager in Silver Spring, Md., voor Discovery Inc. Het hielp hem en zijn vrouw ook vertrouwen in elkaar op te bouwen, zegt hij.

Werk-gezin remedies zijn niet echt remedies tenzij ze een groter deel van de werkende ouders bereiken. Hoewel de toegang tot betaald gezinsverlof toeneemt, heeft slechts ongeveer 16% van de werknemers in de particuliere sector in de VS het.

“Er is nog veel werk te doen,” zegt Sheryl Sandberg, de COO van Facebook en auteur van “Lean In,” een invloedrijke bestseller uit 2013 die vrouwen aanspoort om meer uitdagingen te zoeken en meer risico’s te nemen op het werk. “We moeten er nog steeds voor zorgen dat ouders ook aan het werk kunnen, en het moet worden gezien als een kwestie die niet alleen voor moeders, maar ook voor vaders speelt.” Naast het ontbreken van breed betaald verlofbeleid, noemt mevrouw Sandberg wat zij ziet als structurele obstakels die vrouwen tegenhouden, waaronder lage minimumloonwetten, stijgende kosten voor kinderopvang en de loonkloof tussen mannen en vrouwen.

Tap to View

In een teken van hoe beladen deze kwesties zijn geworden, gaf mevrouw. Sandberg toegegeven in een 2016 blog post, na de tragische 2015 dood van haar man Dave Goldberg, dat “Lean In” niet adequaat de moeilijkheden die vrouwen geconfronteerd – vooral vrouwen zonder haar eigen voordelen – wanneer ze een niet-ondersteunende partner of helemaal geen partner hebben. “Ik heb niet echt begrepen hoe moeilijk het is om te slagen op het werk als je thuis overweldigd wordt,” schreef mevrouw Sandberg, die voorzitter is van een familiestichting die de namen van haar en haar overleden echtgenoot draagt.

De stijgende kosten van kinderopvang van goede kwaliteit evenaren de uitgaven van veel gezinnen voor huisvesting. De gemiddelde prijzen van kinderopvangcentra zijn sinds 2009 met 26% gestegen voor 4-jarigen en met 29% voor zuigelingen, volgens Child Care Aware, een organisatie voor onderzoek, verwijzing en belangenbehartiging.

Moeders werken minder in staten waar de kosten voor kinderopvang het hoogst zijn en de schooldagen kort zijn, volgens een studie uit 2019 van tijdgebruiksgegevens van 37.993 moeders. Hoewel de gegevens eerder een correlatie laten zien dan een oorzakelijk verband, biedt het bewijs dat de beslissingen van moeders worden beïnvloed door de uitdagingen van het beheren van voorschoolse en naschoolse opvang. Het probleem is vooral acuut voor de gezinnen van alleenstaande moeders, die meer dan verdubbeld zijn sinds 1970.

Subtler economische en culturele krachten zijn ook in het spel. De flexibiliteit om te kiezen wanneer je werkt is het meest gewaardeerde voordeel voor 28% van de Amerikaanse werknemers – meer dan betaald verlof of thuiswerken, zegt het Pew Research Center.

Maar de 24/7 economie, de alomtegenwoordige communicatietechnologie en de druk om samen te werken in verschillende tijdzones beroven ouders van de controle over hun tijd. Job creep – de tendens van werk om elk wakend moment binnen te sijpelen – betekent dat weinig banen nog van 9 tot 5 kunnen worden gedaan, waardoor een tsunami van werk wordt versneld.

Experimenten gericht op het stellen van grenzen rond werk zijn grotendeels dood. U.S. Cellular, een in Chicago gevestigde draadloze provider, heeft een einde gemaakt aan het “geen e-mail vrijdag” beleid dat het enkele jaren geleden heeft ingesteld. “Met de snelheid van innovatie in onze industrie, is het niet realistisch om een dag volledig weg te nemen van e-mail,” COO Jay Ellison zei in een verklaring.

De cultuur van lange uren in sommige door mannen gedomineerde industrieën is een andere krachtige tegenkracht. Campusrecruiters voor techbedrijven prijzen dergelijke extraatjes aan als gratis maaltijden, kapsels en on-site chiropractors, waardoor werknemers het kantoor niet hoeven te verlaten, volgens een 2018 Stanford University-studie van 84 bedrijfspresentaties. Recruiters scheppen op over werknemers die de hele nacht hackathons hebben en vergeten te slapen omdat ze te veel plezier hadden – een klimaat dat werkende ouders misschien eerder verkoelend dan charmant vinden, zeggen de Stanford-onderzoekers.

Parouders leggen thuis ook meer druk op zichzelf. Groeiende inkomensongelijkheid, fluctuerende arbeidsmarkt en angst om banen te verliezen aan automatisering en AI voeden de angst of hun kinderen in de toekomst succesvol zullen zijn, zegt Fabrizio Zilibotti, een econoom van Yale University en co-auteur met Matthias Doepke van Northwestern University van “Love, Money and Parenting,” een boek over hoe economische trends het ouderschap vormgeven. Veel ouders houden nu onophoudelijk en soms opdringerig toezicht op de schoolvorderingen van hun kinderen. Ze besteden 3,5 keer meer uren aan het helpen van kinderen met huiswerk dan in de jaren zeventig, zegt Dr. Zilibotti. Dergelijke escalerende druk dreigt spontaan spel te verstikken en de kwaliteit van de gezinstijd te schaden waarvoor ouders zo hard hebben gevochten om die te beschermen.

Een van de vele dingen die ik op dit gebied heb geleerd, is dat het al te gemakkelijk is om de vindingrijkheid van gezinnen te onderschatten. Als ze de middelen krijgen, kunnen ouders een aantal opmerkelijke oplossingen in elkaar flansen voor conflicten tussen werk en gezin.

Stephanie en Mike Bursek hebben vanaf halverwege de jaren negentig elf jaar lang rug-aan-rug diensten gedraaid, zodat ze zelf voor hun twee kinderen konden zorgen in plaats van afhankelijk te zijn van dagopvang. Stephanie werkte parttime voor een detailhandelaar in Seattle zodat ze om 14.00 uur kon vertrekken, zodat Mike om 15.00 uur kon gaan werken in een drukkerij. De opzet vertraagde Stephanie’s carrière, dwong hen om zorgvuldig te budgetteren, en leidde tot jaren van slaaptekort voor Mike.

De Burseks, die inmiddels zijn verhuisd naar Shawnee, Kan, hebben er geen spijt van. “Alle opofferingen die we hebben gemaakt, waren om onze kinderen het beste leven te geven dat ze konden hebben, en het heeft zijn vruchten afgeworpen,” zegt Stephanie, die 55 is. Hun zoon Spencer, 26, werkt als bioloog, en hun dochter Audrey, 23, is een senior aan de Northern Arizona University.

Audrey zegt dat ze trots is op haar ouders. “Ze geven een goed voorbeeld van teamgericht co-ouderschap,” zegt ze. Maar minder bedrijven bieden tegenwoordig het soort controle over werktijden dat mevrouw Bursek had. Deeltijdbanen in loondienst met voordelen zijn schaars in de meeste sectoren, en de gig economy, met zijn lage lonen en gebrek aan voordelen, is een slecht substituut.

Audrey is er niet zeker van dat ze in staat zal zijn om een pad te volgen dat vergelijkbaar is met dat van haar ouders. Zij houdt van kinderen en heeft in haar tienerjaren een aantal jaren als kinderjuffrouw en kinderverzorgster gewerkt, maar het opvoeden van kinderen is duurder geworden, zegt zij. Haar generatie gaat al gebukt onder een schuld door studiefinanciering, de lonen hebben geen gelijke tred gehouden met de kosten van levensonderhoud en “de werkzekerheid is niet meer wat het in het verleden was,” zegt ze. “Het is soms moeilijk om een toekomst te zien.”

Eén les is duidelijk geworden in de drie generaties sinds een meerderheid van getrouwde moeders de betaalde beroepsbevolking betraden: De oplossingen die je eigen ouders gebruikten, zullen waarschijnlijk niet werken voor jou. Economische krachten zullen ze bijna zeker overschaduwen. Of de manier waarop banen zijn gestructureerd of ingeroosterd zal veranderen, of een recessie zal langskomen en verpletteren al uw best geplande plannen, zoals is gebeurd met veel jonge ouders.

Toch is het duidelijk dat de meeste werkende ouders zijn beter af dan ze in het verleden waren. Mijn drie Gen X-stiefkinderen en twee millennials hebben allemaal hard gewerkt om carrières op te bouwen, en de drie die kinderen hebben, hebben meer steun van hun werkgevers gekregen dan vorige generaties. Slimme werkgevers hebben geleerd om vrouwen op de werkplek echt te waarderen vanwege de diversiteit en het inzicht dat ze brengen, waardoor ze werkende moeders ondersteunen.

Significante veranderingen schieten ook wortel in Amerikaanse huishoudens, dankzij de meer egalitaire houding van de millennial generatie. Ik zie werkende ouders tegenwoordig beter dan ik rekening houden met verwachte conflicten tussen werk en gezin. En naarmate mannen een grotere rol gaan spelen in de opvoeding van kinderen en het huishouden, verwerven ze inzichten die hen betere leidinggevenden zullen maken wanneer ze in de toekomst de C-suites zullen betreden.

Met een beetje geluk worden mijn kleinkinderen volwassen op een werkplek waar de secundaire arbeidsvoorwaarden breder zijn en beter op de behoeften van gezinnen zijn afgestemd dan ooit tevoren.

Schrijf naar Sue Shellenbarger op [email protected]