Sofia Ciprian, CSSH’21

Hi! Ik ben derdejaars politicologie en communicatie met als bijvak vrouwen-, gender- en seksualiteitsstudies. Mijn combinatie van majors/minor vraagt om veel schrijven, wat laat zien hoeveel ik ervan hou. Dit semester studeer ik in Sevilla, Spanje en ik hoop mezelf volledig onder te dompelen in de cultuur en alle verhalen hier online te delen.

“Oh, je komt uit de Verenigde Staten…dus hou je van Trump?”

Ik zou niet eens het aantal keren kunnen tellen dat ik precies deze zin heb gehoord wanneer ik mezelf aan een Europeaan voorstel. Het gesprek bestaat er meestal uit dat ze proberen te zien of ik voldoe aan het beeld van een stereotype Amerikaan. Eerst vragen ze me of ik een Trump-aanhanger ben en als ik hen verzeker dat dat niet zo is, gaan ze over tot de volgende vragenronde. “Wat denk je over de wapenproblematiek in de VS?” “Is het zo erg als het lijkt?” “Ben je voorstander van het gebruik van wapens?” Dat zijn de twee belangrijkste dingen die ik voortdurend hoor; de Europeanen met wie ik heb gesproken, hebben een beeld van Amerika als een plek vol Trump-aanhangers en wapenliefhebbers. Ik kan het ze echter niet kwalijk nemen! Gezien alles wat er op het nieuws is en de hoeveelheid schietpartijen die hebben plaatsgevonden zonder dat er echt iets is veranderd, kan het verwarrend zijn wat de Amerikaanse mening over onze huidige politieke situatie is. Dit alleen al zegt veel over wat er in ons land gebeurt, als mensen over de hele wereld een beeld van ons hebben als een afspiegeling van de man die aan de macht is. Om nog maar te zwijgen van het feit dat ik me dan beschaamd voel om zelfs maar met dat beeld geassocieerd te worden. Het is iets heel openhartigs, want als ik in Amerika ben, woon ik in een zeer liberale stad waar de meeste mensen automatisch aannemen dat ik anti-Trump en anti-geweren ben. Afgezien van deze ongemakkelijke gesprekken, heeft het hebben van het label van “Amerikaan” getatoeëerd over mijn voorhoofd wel invloed op de manier waarop ik met mezelf omga in Europa.

Ik studeer in een programma van alleen Amerikaanse studenten en als gevolg daarvan zijn de meeste van mijn vrienden in Spanje ook Amerikaans. Dus dat betekent dat als ik op straat loop, ik meestal vergezeld word door een stel andere Amerikanen en dat we allemaal met elkaar kletsen en Engels spreken. Dus eigenlijk vallen we de meeste tijd op als zere duimen. Omdat ik weet dat veel mensen me onmiddellijk zullen associëren met het etiket “Amerikaan”, voel ik me bijna verantwoordelijk om me altijd zo goed mogelijk te gedragen, zodat ik niet bijdraag aan het slechte stereotype en de slechte reputatie die Amerikanen in Europa hebben. De Europeanen met wie ik heb gesproken, zien Amerika als een aanfluiting. De meeste jongeren hier haten Trump en maken de manier waarop hij de Verenigde Staten bestuurt belachelijk. Sommigen hebben gezegd dat ze bang zijn om Amerika te bezoeken vanwege al het wapengeweld dat er plaatsvindt. Mijn vrienden en ik hebben het erover dat we dit allemaal meemaken en dat we het de mensen niet kwalijk kunnen nemen dat ze er zo over denken, want van buitenaf ziet het er vast nog chaotischer uit dan voor ons, die in deze politieke situatie leven. Een deel van mij wil hen het tegendeel vertellen en hen laten zien dat er zoveel mensen zijn die zich verzetten tegen wat er op dit moment in ons land gebeurt, maar een ander deel van mij realiseert zich dat hun perceptie op zoveel manieren juist is. Het heeft me echt de ogen geopend voor hoe destructief Trump is geweest voor de kijk op Amerika wereldwijd. Het heeft ook mijn ogen geopend voor hoe mijn perceptie van andere landen waarschijnlijk ook veel scheef is, omdat ze alleen gebaseerd zijn op wat ik hoor in het nieuws en de paar figuren die het meeste lawaai maken.

De belangrijkste positieve ervaring van dit alles is de manier waarop het ons openstelt voor veel meer discussies over politiek in de Verenigde Staten en wereldwijd. Zodra het onderwerp politiek ter sprake komt, zijn de meeste Europeanen met wie ik heb gesproken, zeer open in het bespreken van hun eigen gedachten. Ik heb de kans gekregen om van veel mensen te horen hoe ze denken over Trump en wat er in ons land gebeurt, en om dat te vergelijken met wat er in verschillende Europese landen gebeurt. Dit is vooral interessant om met Spanjaarden over te praten, omdat er in Spanje een politieke partij is die “VOX” heet en veel van dezelfde retoriek gebruikt als Trump. Sommige Spanjaarden bekijken VOX positief, maar spreken slecht over Trump. Anderen hebben het over de verbanden tussen VOX en Trump en hoe al deze kwesties hun oorsprong vinden in hetzelfde overkoepelende systeem. Dit is iets waar ik in de Verenigde Staten nooit in dezelfde mate over had kunnen leren. Deze gesprekken hebben me ook geholpen om de gelijkenissen te zien tussen de jongeren in Spanje en de jongeren in Amerika. We vechten allemaal op onze eigen manier en met verschillende gezichten tegen deze onderdrukkende systemen, of dat gezicht nu VOX of Trump is of iets nog groters.

In het begin schaamde ik me om geassocieerd te worden met alle stereotypen van het Amerikaans zijn, maar in werkelijkheid heeft het me de kans gegeven om veel unieke ervaringen op te doen en een globaler perspectief op politiek en het beeld van Amerika te krijgen. Ik heb de kans gekregen om met meer mensen te praten en over hun eigen meningen te leren en hoe die anders of gelijkaardig zijn aan de mijne. Ik heb meer kunnen leren over de politiek in Spanje en hoe de Spanjaarden de verschillende politieke partijen zien. Het heeft me de ogen geopend voor het feit dat we onze eigen politieke situatie soms anders zien dan die van andere landen, maar dat die uiteindelijk niet zo verschillend is. Amerikaan zijn in Europa vereist veel zelfbewustzijn en reflectie over hoe anderen je acties interpreteren, maar geeft je ook de kans om meer te leren over hoe mensen de wereld interpreteren.