Er werden verschillende modellen gemaakt; het nummer geeft het jaar van ontwikkeling aan:

• SN-38
• SN-39
• SN-40, SN-40A
• SN-42, gemaakt van 2 mm staal 36SGN, de toleranties 1,8 – 2,2 mm, gewicht van Borst 3,3 – 3,5 kg. Het beschermde een oppervlakte van 0,2 vierkante meter.
• SN-46

De stalen borstplaten samen met de conventionele stalen SSh-40 helmen rustten de aanvalsingenieurs en ontmijningsbrigades van het Opperbevel Reserve STAVKA uit, waarvoor ze soms “buisvormige infanterie” worden genoemd. Borstplaat SN-42 werd ontworpen om bescherming te bieden tegen bajonet aanvallen, kleine fragmenten van granaatscherven, en 9mm pistoolkogels met loden kernen, die bescherming boden tegen vuur van een MP-38/40 machinepistool op afstanden van 100-150m, en een enkel schot uit een 7.92×57mm Mauser geweer (zoals de Gewehr 41), maar op voorwaarde dat de kogel een raaklijn maakte. Na de goedkeuring van de Wehrmacht op de levering van 9mm patronen, vereiste de patrooncode R.08 mE (Duits: mit Eisen Kern), met een kogel met zacht stalen (ijzeren) kern, dat de dikte werd verhoogd tot 2,6 mm voor de borstplaat (2,5 – 2,7 mm). Dit herontwerp kreeg de naam SN-46.

Naar moderne maatstaven zijn ze ongeveer gelijkwaardig aan een klasse II vest.

• 

  USSR – stalen borstplaten SN-42 begonnen in 1942 in het leger aan te komen en werden later tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt.

• 

  Polen – stalen kuras van de Sovjet-Unie kwam in dienst van het 1e Poolse Leger (op 31 oktober 1944 waren er 1000 stuks).

• 

  Het Derde Rijk – volgens sommige verslagen kwamen buitgemaakte stalen Sovjet borstplaten het Duitse leger bevoorraden; ook Duitsland produceerde, in beperkte hoeveelheden (alleen voor onderdelen van de SS, meestal aanvalseenheden), soortgelijke borstplaten.

Evaluaties van de prestaties van de platen door frontlijnsoldaten waren gemengd, en kregen zowel positieve als negatieve feedback. Het vest werkte goed in straatgevechten en andere soorten van close quarter combat. In het veld echter, waar aanvalsteams vaak moesten kruipen, waren de borstplaten slechts een onnodige last.