“Toen Hij aan land ging, zag Hij een grote menigte, en Hij had medelijden met hen, omdat zij waren als schapen zonder herder. En hij begon hun vele dingen te leren.” – Markus 6:34

Turkse herders keken vol afschuw toe hoe honderden van hun schapen elkaar over een klif volgden, aldus Turkse berichten. Eerst ging een schaap over de rand van de klif, om vervolgens gevolgd te worden door de hele kudde, aldus de berichten. Meer dan 400 schapen stierven in de 15 meter val – hun lichamen dempten de val van de 1.100 anderen die volgden. (BBC News)

Schapen zijn niet de slimste dieren ter wereld. Ze zijn dom, geneigd te dwalen, en tamelijk weerloos. Tim Challies zegt het volgende over schapen: “Aan zichzelf overgelaten, zullen en kunnen schapen het niet erg lang volhouden. Bijna elk ander gedomesticeerd dier kan worden teruggebracht naar het wild en zal een goede kans hebben om te overleven, maar schapen niet. Zet een schaap in het wild en je hebt de natuur een snack gegeven.”

Zo zonder herder zitten schapen in de problemen. In feite zijn schapen hopeloos zonder herder. En dat is wat Jezus hier zegt over de mensen in Marcus hoofdstuk zes. Zonder herder waren ze verloren; ze waren hopeloos. Dit gold voor de menigte waar Jezus mee omging en dit geldt vandaag voor iedereen die niet gelovig is. Dit gold ook voor u en mij voordat we bij de Grote Herder, Jezus Christus, kwamen. De mensheid zonder Christus is als een schaap zonder herder. De mensheid zonder Christus is verloren en hopeloos. Jezus is onze Herder, onze enige hoop en middel tot redding.

Jezus heeft medelijden met deze mensen en uit Zijn medelijden met hen, wat doet Hij? Kijk naar het einde van vers 34. Het vertelt ons, “En Hij begon hun vele dingen te leren.” Het resultaat van zijn medelijden met deze mensen was dat hij hen onderwees. Hij gaf hen wat ze het meest nodig hadden – zichzelf! Hij gaf hen informatie over zichzelf! Hij gaf hen de woorden van God. Hij leerde hen de dingen van God. Zijn mededogen met hen had tot gevolg dat hij hen over God onderwees.