Rodney King’s dochter vecht om zijn nagedachtenis levend te houden
Zijn naam was ooit synoniem met politiegeweld. Boze menigten schreeuwden het uit terwijl ze gebouwen in brand staken. En in sommige kringen droegen de rellen die in april 1992 in de straten van Los Angeles uitbraken, zijn naam.
De sociale beroering en het chaotische geweld die werden veroorzaakt door Rodney G. King – een zwarte automobilist die door LAPD-agenten 56 keer met wapenstokken en laarzen werd geslagen, een trauma dat op video werd vastgelegd en over de hele wereld werd nagespeeld – werden een bepalend moment in de geschiedenis van Los Angeles, het politieapparaat en de rassenverhoudingen.
Maar voor alle manieren waarop King, die in 2012 overleed, voortleeft in de geschiedenis en in de popcultuur, is er geen blijvend testament in het uitgestrekte landschap van L.A. dat zijn herinnering markeert.
“Sommige mensen zagen Rodney King als een gemankeerde martelaar,” schreef Kerman Maddox, een public affairs consultant die een recall-inspanning lanceerde tegen toenmalig-LAPD Chief Daryl Gates na het pak slaag, in een e-mail. “Of het nu eerlijk is of niet, zijn omgang met de politie voor en na dat brute pak slaag heeft zijn imago en reputatie bij sommige mensen aangetast.”
Nu is Lora King, zijn dochter, bezig om dat te veranderen. Op maandag, de 27e verjaardag van het begin van de rellen in L.A., lanceert zij de “I am a King”-beurs om zwarte vaders te eren.
PHOTOS: Rodney King | 1965 – 2012″
Het doel is om zwarte vaders zoals zijzelf financieel te steunen, zodat zij een actievere rol kunnen spelen in het leven van hun kinderen. De beurs, die periodiek zou worden uitgegeven en varieert in waarde, zou activiteit kosten zo klein als een diner en een spelletje minigolf, en zo groot als een all-expenses-paid reis naar Disneyland te dekken. Een prominente particuliere tech-ondernemer heeft $ 10.000 gegeven om het fonds op te richten, en anderen hebben beloofd bij te dragen, zei King, die ook hoopt donaties van het publiek te vragen.
King, 35, hoopt de financiële belemmeringen weg te nemen die soms in de weg staan van het betalen voor uitjes om de band te versterken. Dat waren het soort obstakels dat uit het leven van Rodney King werd verwijderd toen de stad hem 3,8 miljoen dollar schadevergoeding toekende.
Hij gebruikte dat geld om zijn dochter bloot te stellen aan een leven buiten Zuid-L.A. Ze gingen skiën op Mt. Baldy, surfen in Venetië en bezochten te veel kunsttentoonstellingen om te tellen, zei ze. Hij besteedde veel geld aan het bevorderen van haar talenten – hij betaalde voor leiderschapskampen en kunstprogramma’s.
Hij wijdde ook een groot deel van de rest van zijn 47 jaar aan het prediken van rassenverzoening en het helpen van anderen die worstelden om los te komen van hun drugsverslaving, die hij had opgelopen als gevolg van zijn afranseling.
Toch is er geen standbeeld voor Rodney King zoals het beeld dat is opgericht bij Crenshaw Boulevard voor burgerrechtenactivist Celes King III; geen kruispunt dat zijn naam draagt zoals Crenshaw en Slauson Avenue zullen voor de gedode rapper en ondernemer Nipsey Hussle; geen park of plaquette zoals de ruimte in het centrum gewijd aan Biddy Mason, een voormalige slavin die een rijke landeigenaar werd.
Door aan andere kinderen te geven wat haar vader haar gaf, hoopt Lora King de herinnering aan haar vader levend te houden. “Wie weet of ze hem ooit zullen erkennen op de manier waarop dat zou moeten,” zei ze. “Hij gaf daar echt niet om. Hij gaf er gewoon om een verschil te maken in het leven van mensen en verandering teweeg te brengen.”
Lora King zei dat ze nu de fakkel draagt die haar vader met moeite heeft gedragen.
Zij stond naast prominente leiders op het gebied van burgerrechten op de begrafenis van haar vader om mensen eraan te herinneren dat ze de strijd voor gelijkheid moeten voortzetten. Drie jaar geleden richtte ze ter ere van haar vader een organisatie op, de Rodney King Stichting voor Sociale Rechtvaardigheid en Mensenrechten. Toch heeft ze de stichting kunnen gebruiken als platform voor een ontmoeting met de politie van Los Angeles, waar ze met jongeren heeft gesproken over het de-escaleren van situaties waarbij politie betrokken is. Ze heeft ook gesproken op Black History Month-evenementen en was vorig jaar de speciale gast op het gala van het Network of Korean-American Leaders.
Recentelijk heeft ze haar baan als administratief assistent bij een advocatenkantoor opgezegd om fulltime leiding te geven aan de stichting.
De studiebeurs is een van de vele initiatieven die nog zullen komen en die de erfenis van haar vader zullen bestendigen, zei ze. Sommige activisten in de gemeenschap zijn het daarmee eens.
“Het zal ervoor zorgen dat de kinderen hun vaders als helden gaan zien,” zei Edna De Leon, educatief directeur van Red Eye Inc, die het Watts Empowerment Center beheert, een organisatie die Lora King vroeg haar te helpen bij het vinden van de eerste ontvanger van de beurs.
De Leon zei dat actieve alleenstaande zwarte vaders “niet het verhaal zijn dat we meestal zien.” De beurs van King zal dat tegengaan, zei ze.
Om zich aan te melden, moeten zwarte vaders naar de website van de stichting gaan en een foto en een kort opstel insturen waarin ze gedetailleerd beschrijven wat hun plannen zijn met het beurzengeld. King hoopt de eerste prijzen uit te reiken op Vaderdag – de dag waarop ze haar vader verloor en de dag waarop ze naar verwachting haar eerste zoon zal krijgen.
“Ik wil helpen opbouwen wat is afgebrand,” zei ze.
Rodney King was een polariserende figuur.
De werkloze bouwvakker was voorwaardelijk vrij en had gedronken in de nacht van 3 maart 1991, toen agenten hem aanhielden op Foothill Boulevard. Hij gedroeg zich onvoorspelbaar toen hij uit zijn auto stapte. LAPD agenten omsingelden hem, schoten hem met Tasers en sloegen hem keer op keer in het hoofd en lichaam met een 2 voet lang massief stuk aluminium. Ze stampten op hem met de zolen van hun laarzen.
Het gezoem van helikopters wekte George Holliday uit zijn slaap. Hij greep zijn videocamera en drukte op record.
De korrelige beelden legden de mishandeling bloot die zwarte mensen al lang te verduren hadden in de handen van de politie – decennia voor het tijdperk van Black Lives Matter, toen slachtoffers van politiegeweld hashtags werden en mobiele telefoons virale video’s vastlegden van politie-aanslagen op ongewapende zwarte mannen.
De video schokte L.A. en de natie. Rodney King werd meteen bejubeld als een hedendaags burgerrechtenicoon. Critici van King zagen hem als een complexe man die problemen aantrok en vonden hem niet de verheven status van een Rosa Parks of Malcolm X waardig.
Het was een ongewenste beroemdheid waar King mee worstelde, zou hij later zeggen in interviews en in zijn boek, “The Riot Within: My Journey from Rebellion to Redemption.”
“Rodney King voelde zich nooit op zijn gemak met de rol die de geschiedenis en de gemeenschap hem wilden toedichten,” zei gemeenschapsactivist en bekende van King, Najee Ali, “dat hij, alleen omdat hij door de politie in elkaar was geslagen, automatisch een hervormingsactivist voor het strafrecht had moeten zijn.”
Vier politieagenten – brigadier Stacey C. Koon en de agenten Timothy E. Wind, Laurence M. Powell en Theodore J. Briseno – stonden terecht voor de afranseling. Een jury zonder zwarte leden sprak hen allen vrij op 29 april 1992. Boze demonstranten verzamelden zich op hoeken, staken hele huizenblokken in brand, plunderden winkels en vielen omstanders aan. Leiders van de burgerbevolking pleitten voor kalmte.
Op de derde dag van de rellen hield Rodney King voor de televisiecamera’s een hartstochtelijk pleidooi: “Kunnen we niet allemaal met elkaar opschieten?”
In de loop der jaren zijn zijn beroemde woorden door de popcultuur verdraaid tot een clou die hij nooit heeft uitgesproken: “Can’t we all just get along?”
De zes dagen van geweld werden bekend onder verschillende namen, afhankelijk van wie je het vraagt. Voor sommigen was het een opstand, een revolte, een rebellie of gewoon de “Rodney King-rellen”. Hoe ze ook genoemd werden, ze hadden 54 doden en bijna 1 miljard dollar aan materiële schade tot gevolg. Het volgende jaar stonden de vier agenten voor de federale rechtbank terecht op beschuldiging van het schenden van de burgerrechten van King. Twee van hen werden veroordeeld en gingen de gevangenis in. Gates trad af als hoofd van de LAPD.
In de generatie die volgde, begon de LAPD hervormingen door te voeren die door de Christopher-commissie werden aanbevolen en die vandaag de dag nog steeds door het hele departement doorklinken. Het korps is diverser, er is meer transparantie en een andere aanpak van het politiewerk, aldus de berichtgeving in de Times, maar er is nog veel werk te doen om het vertrouwen te herstellen.
Jaren na de dood van King zei politiechef Charlie Beck: “Zijn nalatenschap moet niet de strijd en de problemen van zijn persoonlijke leven zijn, maar de immens positieve verandering die zijn bestaan heeft teweeggebracht in deze stad en haar politiemacht.”
Vandaag de dag vervaagt veel van die nalatenschap uit het geheugen. De rellen zijn geen verplichte kost in de klassen van L.A. Unified, hoewel sommige leraren King in hun lesplannen opnemen. Er zal geen officieel openbaar eerbetoon aan hem worden gebracht op de verjaardag van zijn dood, of aan de rellen.
“Hij past niet in het beeld als iemand die je ziet als een superheld,” zei Earl Ofari Hutchinson, voorzitter van de Los Angeles Urban Policy Roundtable. “Je kon niet aanwijzen – anders dan hij werd geslagen en de video – je kon niet echt een ding noemen waar hij aan heeft bijgedragen.”
Hutchinson zei dat King’s erfenis in contrast staat met die van Nipsey Hussle, geboren Ermias Asghedom. De gewelddadige dood van de rapper vorige maand maakte van hem een martelaar die vocht voor zijn buurt, in de ogen van velen. De gemeenschap riep op haar beurt dat het kruispunt waar Hussle opgroeide en een zaak had, naar hem werd vernoemd, en ze spoten zijn gezicht op gebouwen in de hele stad.
Maar Lora King zei dat de erfenis van haar vader nu zal voortleven – via haar.
“Zolang ik mijn visie blijf volgen, zal hij altijd vertegenwoordigd zijn.”